Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
«Ο Κήπος» του διακεκριμένου Καναδού ηθοποιού και συγγραφέα Μπρους Γκουτς παρουσιάζεται στο «Από Μηχανής Θέατρο», με την καλλιτεχνική υπογραφή του Δημήτρη Μυλωνά και πρωταγωνιστές τους Στέλιο Μάινα και Κάτια Σπερελάκη.
Με φόντο τη δεκαετία του ’70 και το νοσταλγικό της σάουντρακ, δύο μοναχικοί άνθρωποι θα συναντηθούν σε μια προσπάθεια να γεφυρώσουν δυο εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Η διαδρομή που πρέπει να διανύσουν είναι μεγάλη.
Με αφορμή την παράσταση -που είναι ωδή στα 70’s και στην εκπλήρωση του ονείρου που γέννησε αυτή η εποχή- μιλήσαμε με τον πρωταγωνιστή της, αγαπημένο ηθοποιό Στέλιο Μάινα.
Λίγα λόγια σας για την παράσταση;
«Δυο εκ διαμέτρου αντίθετοι άνθρωποι, που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα είχαν συναντηθεί ποτέ, δανείζονται ο ένας τον κόσμο του άλλου, για να αντεπεξέλθουν στη μοναξιά της μεγαλούπολης».
Περιγράψτε μας τον Μπάρι, τον ήρωα που ερμηνεύετε.
«Ένας βετεράνος του Βιετνάμ, τραυματισμένος σωματικά κα ψυχικά, προσπαθεί να επουλώσει τα τραύματά του με αλκοόλ, όταν εμφανίζεται στη ζωή του, μια ποιήτρια, από ένα άλλο, διαφορετικό σύμπαν. Κι επειδή στη ζωή ποτέ δεν ξέρεις ποιος έχει ανάγκη ποιον, γίνονται το μοναδικό στήριγμα ο ένας για τον άλλον. Το έργο του Μπρους Γκουτς, βαθιά ανθρώπινο, επιστρέφει τους θεατές στα απλά και αναγκαία συστατικά της ζωής, που χωρίς αυτά δεν ζούμε -την αγάπη, την αλληλεγγύη, τη γαλήνη που προσφέρει ένας ανθισμένος Κήπος…..»
Πείτε μας μια ατάκα, έναν διάλογο από το έργο. Ό,τι σας έρθει πρώτο στο νου.
«“Τώρα κατάλαβα….. ποίηση, είναι, να λες μικρές ιστορίες για τη ζωή σου, να τις περνάς στο χαρτί, κι αυτές με τη σειρά τους στην αιωνιότητα”».
«Δεν αντιλαμβάνομαι κόπωση, αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι στα μισά μιας ενδιαφέρουσας διαδρομής, που έχει τα πάντα, ανηφόρες, ισιώματα, κατηφόρες, ρυάκια, άσφαλτο, χωματόδρομους, απ’ όλα.Απλά, εύχομαι στον εαυτό μου, να έχει κι άλλο. Γενικά, είμαι ευγνώμων για την καλή μου τύχη, γιατί πρέπει να τη διαθέτεις για να σου δοθεί η ευκαιρία της διαδρομής, και φυσικά να εργαστείς για να προχωρήσεις.
Προέρχομαι από ναυτική οικογένεια, όλοι οι συγγενείς μου είναι αξιωματικοί του εμπορικού ναυτικού. Έμαθα, λοιπόν, από πολύ μικρός, τη σκληρή δουλειά, την απουσία, αλλά και την αφοσίωση σε αυτό που αγαπάς. Δεν συνάντησα ούτε έναν, που να μην ήταν ερωτευμένος με τη θάλασσα και τη δουλειά του, παρά τις δυσκολίες, τις κακουχίες, και τη μακρινή απουσία απ’ την οικογένεια».
Μια καλλιτεχνική σας επιθυμία;
«Όσο μεγαλώνεις, μαθαίνεις να έχεις λιγότερες ανάγκες, τα περιττά τα πετάς στη θάλασσα και βεβαιώνεσαι πως πραγματικά χρειάζεσαι ελάχιστα πράγματα για να ταξιδέψεις.Ένας είναι ο φόβος, η απραξία».
Ένα σχόλιό σας για την πολιτική ζωή του τόπου;
«Μεγάλωσα και ανδρώθηκα στον στίβο της ιδιωτικότητας. Εκεί που οι άνθρωποι αγωνιούν κάθε λεπτό για την επιβίωσή τους, για το ταμείο, για την επαγγελματική τους συνέχεια, είδα επιχειρήσεις να κλείνουν, και πάλι να ξεκινάνε απ το μείον. Για να το μεταφέρω απλά, είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Αγαπώ το επάγγελμά μου και αγαπώ την ελευθερία της επιλογής που μου δίνει η ιδιότητά μου αυτή. Πιστεύω στη συνέχεια του κοινωνικού κράτους με κανόνες, ευκαιρίες και Δημοκρατία. Όταν ήμουν νέος, είχα την πεποίθηση πως θα κάναμε το όνειρο της νεολαίας για ισότητα, ελευθερία και ευτυχία, πραγματικότητα. Δυστυχώς, πάλι οι νέοι πρέπει να ξανά διεκδικήσουν όλα όσα ζητούσαμε. Η φύση του ανθρώπου δεν άλλαξε. Ξέρετε, τελικά, η παιδεία, είναι που κάνει τη διαφορά στην εξέλιξη των κοινωνιών. Εκεί, και μόνον εκεί πρέπει να επενδύσουμε, για να διατηρήσουμε την ελπίδα πως οι επόμενες γενεές θα έχουν καλύτερο μέλλον. Όχι, βέβαια, πως εμείς δεν ζήσαμε καλύτερα απ’ τους γονείς μας, αλλά το ερώτημα θα τίθεται πάντα, και πάντα θα το απαντά η επόμενη γενιά για λογαριασμό μας».
Κάτι που σας φτιάχνει τη διάθεση;
«Μικρές ασχολίες που πλουτίζουν τη καθημερινότητά μας….. απλά πράγματα. Ένα βιβλίο, για παράδειγμα. Πολύ συχνά χαζεύω τους τίτλους στα κεντρικά βιβλιοπωλεία, ξεφυλλίζω, αγοράζω, κι ακόμα κι αν δεν έχω χρόνο να διαβάσω, τα αγοράζω για να ξεκλέψω χρόνο για ανάγνωση».
Μια αγωνία σας;
«Πολλές αγωνίες, μεταξύ των οποίων δουλειά για τους νέους».
Μια ευχή σας για τη νέα χρονιά;
«Το απόλυτο Δώρο, το απόλυτο αγαθό…. Υγεία».
Ταυτότητα Παράστασης
Μπρους Γκουτς, μετάφραση: Κάτια Σπερελάκη, σκηνοθεσία: Δημήτρης Μυλωνάς, σκηνικά – κοστούμια: Αγγελική Αθανασιάδου και Λήδα Σπερελάκη, μουσική: Παύλος Κατσιβέλης, φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης, επιμέλεια Κίνησης και χορογραφίες: Χρυσηίς Λιατζιβίρη, βοηθός σκηνοθέτη: Βίκυ Παναγιωτοπούλου, β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Χρήστος Καρανικόλας.
