Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Ο «Ιβάνωφ» του Άντον Τσέχωφ παρουσιάζεται στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων- Λευτέρης Βογιατζής σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου. Γραμμένο στα τέλη του 1880, το θεατρικό αποτελεί μια θαυμάσια προσπάθεια δημιουργίας ενός σύγχρονου Άμλετ.
Ο Ιβάνωφ, κινητήρια δύναμη στην τοπική αυτοδιοίκηση, κάποτε πρωτοπόρος των επιστημονικών γεωργικών μεθόδων και της εκπαίδευσης για αγρότες, τώρα πνίγεται στην γραφειοκρατία και τα χρέη. Ποιος είναι, λοιπόν, αυτός ο απογοητευμένος, πικραμένος ιδεαλιστής και ματαιωμένος μεταρρυθμιστής, που στα 35 του αδυνατεί να ανταποκριθεί στην ανάγκη της άρρωστης συζύγου του για αγάπη και βρίσκεται παγιδευμένος σε μια επαρχιακή κοινωνία που δεν επιδοκιμάζει τα αισθήματά του;
Η πλήξη έρχεται με μια μεγάλη ποικιλία γεύσεων σε αυτή την πρώιμη μελέτη του Τσέχωφ για τις ανεκπλήρωτες ζωές στις επαρχίες, που μιλά για τα όνειρα των ανθρώπων και την αισιοδοξία τους για έναν καλύτερο κόσμο, που πιστεύουν ότι θα έρθει…
Ο διαχρονικά αγαπημένος ηθοποιός Αλμπέρτο Εσκενάζυ ερμηνεύει τον κόμη Σαμπέλσκι, θείο του Ιβάνωφ. Με αφορμή την παράσταση, είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε μαζί του.
Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την παράσταση;
«Πιστεύω πως θα είναι μία παράσταση που θα συζητηθεί. Σίγουρα δεν θα είναι αδιάφορη για τον θεατή. Όλες οι παραστάσεις της Άντζελας έχουν το στοιχείο της ανανέωσης μέσα από την ερευνητική ματιά της».
Τον δικό σας ρόλο πώς θα τον σκιαγραφούσατε;
«Ο δικός μου ρόλος είναι πολυσύνθετος και ενδιαφέρων για κάθε ηθοποιό. Παίζω τον κόμη Σαμπέλσκι, θείο του Ιβάνωφ. Ακροβατεί ανάμεσα στη μελαγχολία και την τρέλα. Η πλήρης σύγχυσή του τον κάνει επιθετικό, σαρκαστικό και συγχρόνως ευαίσθητο και συναισθηματικό».
Πείτε μας μια ατάκα από το έργο ή κάποια σκηνή.Ό,τισας έρθει πρώτο στο νου.
«“Όλοι είναι ασήμαντοι, τιποτένιοι, πρόστυχοι, ατάλαντοι, μισώ τον ίδιο μου τον εαυτό… δεν πιστεύω τίποτα από όσα λέω…”»
Πώς προσεγγίζει το έργο του Τσέχωφ η Άντζελα Μπρούσκου;
«Η Άντζελα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πλησιάζει το έργο με ερευνητική ματιά που πηγάζει μέσα από την σκηνοθετική της ταυτότητα. Μου αρέσει να ακολουθώ τις οδηγίες της και να συνθέτω».
Κάποιες σκέψεις, κάποια συναισθήματα που κυριαρχούν στην επαφή σας με το έργο;
«Σπουδαίο έργο. Οι ακραίες καταστάσεις των ηρώων του συνθέτουν ένα ψυχογράφημα υψηλής πνευματικής και συναισθηματικής σύγκρουσης. Όλα τα έργα του Τσέχωφ βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, στο αλφαβητάρι της θεατρικής γνώσης κάθε ηθοποιού».
Και κάποιες σκέψεις ρίχνοντας το βλέμμα στην πλούσιακαλλιτεχνική σας διαδρομή;
«Γενικά, δεν κοιτάω πίσω, για να γευτώ αυτά που έρχονται μπροστά μου. Όμως, επειδή μου το ζητάτε, κοιτώντας στο παρελθόν μού έρχονται μόνο ωραίες αναμνήσεις. Τι να πρωτοθυμηθώ… Σπουδαίοι ρόλοι, ωραίες παραστάσεις και συνάδελφοι γιομάτοι χυμούς πνευματικούς και ψυχικούς. Από τον “Ερωτόκριτο” στα κάστρα της Κρήτης στα 25 μου χρόνια ως τον “Ιβάνωφ” του Τσέχωφ σήμερα. Έχω συνεργαστεί με τόσο σημαντικούς ανθρώπους. Από τους υπέροχους Τζένη Καρέζη, Κώστα Καζάκο, Βασίλη Διαμαντόπουλο, Λυκούργο Καλλέργη, Πέτρο Φυσσούν, Ντίνο Ηλιόπουλο, Νίκο Ρίζο, Θύμιο Καρακατσάνη, Δέσπω Διαμαντίδου, Κάτια Δανδουλάκη, Δημήτρη Παπαμιχαήλ, Μιράντα Κουνελάκη… Τον σπουδαίο Μάνο Κατράκη. Την Μαίρη Χρονοπούλου, τον Σταύρο Παράβα, τον Φαίδωνα Γεωργίτση, τον Γιώργο Πάντζα… Μέχρι τις λατρεμένες μου Κατερίνα Χέλμη και Άννα Φόνσου. Και τόσους άλλους στο θέατρο. Είναι αδύνατον να χωρέσουν όλοι στην μνήμη μου. Ξεχειλίζουν οι αναμνήσεις μου, γιομάτες χαρά και ευδαιμονία. Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Θεό του θεάτρου, που με αξίωσε να ζήσω όλες αυτές τις υπέροχες στιγμές».
Ένας ρόλος σας που αγαπήσατε ιδιαίτερα;
«Η ζωή με αξίωσε να έχω δύο παιδιά. Ποιο να ξεχωρίσω; Το θέατρο μού έδωσε πολλά παιδιά. Μπορεί να ’ναι και 50, 60 δεν θυμάμαι. Όμως, όπως λέει κι Άρθουρ Μίλερ: “Ήταν όλοι τους παιδιά μου”. Ποιον ρόλο να ξεχωρίσω; Τον νεανικό μου Ερωτόκριτο ή τους στιβαρούς Οθέλλο και Ζορμπά; Μετά τον ιδιαίτερο κόμη Σαλμπέσκι στον “Ιβάνωφ”, το καλοκαίρι θα ξεσαλώσω με τον απίστευτο Σόλωνα στο “Εκείνος κι εκείνος” του Κώστα Μουρσελά. Τι να πω… Όλα τα παιδιά μου είναι υπέροχα κι εγώ ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Μ’ αρέσει να λέω ότι ο ρόλος που αγάπησα είναι αυτός που θα ’ρθει στο μέλλον…».
Κάτι που σας δίνει χαρά;
«Το φως της γνώσης».
Μια αγωνία σας;
«Τι υπάρχει πίσω από το άπειρο του σύμπαντος…»
Και μια ευχή σας;
«Οι άνθρωποι να ανακαλύψουν το καλό μέσα τους και να γίνουν… άνθρωποι».
Ταυτότητα Παράστασης
Σκηνοθεσία: Άντζελα Μπρούσκου, μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας, σκηνικά – κοστούμια: Άντζελα Μπρούσκου, μουσική: Nalyssa Green, φωτισμοί: Στέβη Κουτσοθανάση. Συμπαραγωγή: Θέατρο Δωματίου και Constantly Productions.
Ερμηνεύουν: Ανδρέας Κωνσταντίνου, Παρθενόπη Μπουζούρη, Αλμπέρτο Εσκενάζυ, Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου, Τσιμάρας Τζανάτος, Κρις Ραντάνοφ, Ιλία Αλγκάερ, Βάλια Παπαχρήστου, Άντζελα Μπρούσκου, Αλέξανδρος Μαράκης, Αντώνης Τσίλερ.
Παραστάσεις: Πέμπτη έως Σάββατο στις 21.00. Κυριακή στις 19:30
Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής: Κυκλάδων 11, Αθήνα.
