Επί σκηνής, μαζί με τους δύο δημιουργούς, η ερμηνεύτρια Νάνα Μπινοπούλου [Φραντζή & Θαρύπου 37, Νέος Κόσμος].
Εν μέσω μίας απόλυτα δημιουργικής φάσης, που στον σημαντικό μας συνθέτη Γιώργο Καζαντζή έχει και στοιχεία μονιμότητας, είχαμε τη μεγάλη χαρά να μιλήσουμε μαζί του.
Κύριε Καζαντζή σας βρίσκουμε σε μια πολύ δημιουργική περίοδο. Ας ξεκινήσουμε με τις εμφανίσεις σας στον Σταυρό του Νότου μαζί με τον Παντελή Θαλασσινό. Μιλήστε μας γι’ αυτή τη συνεργασία.
«Με τον Παντελή γνωριζόμαστε από πολύ παλιά και καρπός αυτής της γνωριμίας και φιλίας υπήρξαν τότε δύο τραγούδια. Η αλληλοεκτίμηση, όμως, και ο σεβασμός που είχαμε ο ένας για τον άλλον μάς έφερε σε μία ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά σε στίχους του κοινού μας φίλου Κώστα Φασουλά· τα “Αινίγματα”. Αυτή τη δουλειά παρουσιάσαμε την 1η Δεκεμβρίου στον Σταυρό του Νότου, όπου η ζωντανή δοκιμασία ανέδειξε τα αρώματα αυτής της συνεργασίας και έτσι αποφασίσαμε με τον Παντελή να ενώσουμε τα τραγούδια μας και ενόψει του νέου μας δίσκου να κάνουμε κάποιες συναυλίες. Ξεκινάμε, λοιπόν, από τον Σταυρό του Νότου τις Πέμπτες 23 Φλεβάρη και 2 Μαρτίου. Έπειτα ανηφορίζουμε 1η Απριλίου στη Λάρισα, 17 Μαΐου στη Θεσσαλονίκη και έπεται συνέχεια».
Τα «Αινίγματα», τι νέο φέρνουν στην προσωπική σας διαδρομή;
«Καταρχήν, μου φέρνουν τον 21ο ολοκληρωμένο δίσκο μου, με οκτώ ολοκαίνουρια τραγούδια. Έπειτα, τον καρπό μιας εκ βαθέων συνεργασίας με τον στιχουργό Κώστα Φασουλά, ο οποίος είχε βαθιά γνώση του έργου μου πριν μου στείλει τους στίχους του και ήξερε ότι με τη γραφή του άγγιζε όλο το μουσικό μου σύμπαν. Και έτσι, αν και με βρήκε σε φάση δυστοκίας, ανακάλυψε συνάφεια κάποιων οργανικών μου κομματιών με τους στίχους του, κινητοποιώντας με ώστε να ξεκινήσω να γράφω. Όταν ολοκληρώθηκε η δουλειά, ο Παντελής Θαλασσινός υπήρξε η φωνή που ακούγαμε και οι δυο να αναδύεται μέσα από το παρανάλωμα της μουσικής με τους στίχους. Αυτή, λοιπόν, η σχέση με αυτούς τους δύο υπέροχους καλλιτέχνες και φίλους είναι για μένα το νέο δώρο που φέρνει αυτή η δουλειά στην προσωπική μου διαδρομή».
Έχετε στα σκαριά κι άλλες δουλειές. Έναν δίσκο, τα τραγούδια του οποίου θα ερμηνεύσει η Ασπασία Στρατηγού, και έναν πολύ-συμμετοχικό δίσκο στον οποίο συμμετέχουν πολλοί γνωστοί και αγαπημένοι τραγουδιστές. Ποιο είναι το μυστικό της συνεργασίας με τόσους διαφορετικούς στο ύφος καλλιτέχνες;
«Καταρχήν, να ξεκινήσω από αυτήν τη δουλειά που θα τραγουδήσει η Ασπασία Στρατηγού. Η υπέροχη Ασπασία θα είναι η κύρια ερμηνεύτρια της δουλειάς, τραγουδώντας επτά τραγούδια και θα συμμετέχουν ο Γιώργος Μεράντζας και η Ναντίνα Κυριαζή, τραγουδώντας από ένα τραγούδι. Ο άλλος δίσκος στον οποίον αναφερθήκατε είναι προϊόν της διακαούς επιθυμίας μιας μπάντας γνωστών μουσικών να συνεργαστούν μαζί μου. Με συγκίνησε η πρόταση αυτών των υπέροχων μουσικών που έχουν σαν μπάντα και τηλεοπτική οντότητα. Τους έστειλα λοιπόν ένα υλικό που αποτελείται από τραγούδια που, κατά τη δική μου αισθητική πάντα, έλκουν το καθένα τον δικό του τραγουδιστή για να τα ερμηνεύσει. Έτσι, λοιπόν, προκύπτει και η πολυσυμμετοχικότητα του δίσκου.
Μυστικό για τη συνεργασία αυτή δεν υπάρχει· θεωρώ, όμως, ότι τα στοιχεία που εντάσσουν αυτά τα τραγούδια σε ένα ενιαίο ύφος είναι πρώτον ότι είναι όλα του ίδιου σύνθετη, και δεύτερον ότι αυτοί οι υπέροχοι μουσικοί που θα τα εκτελέσουν -ακολουθώντας ή όχι τη δική μου ενορχήστρωση, θα τα μεταφέρουν στον δικό τους κόσμο, σεβόμενοι το δικό μου ύφος και τα βαθύτερα μυστικά των τραγουδιών».
Δεν πιστεύετε ότι η ενότητα ενός δίσκου εξαρτάται από την μοναδικότητα του καλλιτέχνη που ερμηνεύει τα τραγούδια;
«Σε έναν πολυσυμμετοχικό, από πλευράς συνθετών, δίσκο, οπωσδήποτε ο ένας και μοναδικός τραγουδιστής θα διασφαλίσει θεωρητικά την ενότητα. Σε έναν δίσκο, όμως, του ίδιου συνθέτη με διαφορετικούς τραγουδιστές, οι παράγοντες που καθορίζουν την ενότητα είναι το ίδιο το ύφος του συνθέτη, η ενορχήστρωση και γενικότερα η παραγωγή».
Θεσσαλονίκη ή Αθήνα; Τι σας προσφέρει η κάθε πόλη ξεχωριστά;
«Και Θεσσαλονίκη και Αθήνα! Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη μου, η πόλη που ζω και δημιουργώ. Είναι μια πολύ γεμάτη μνήμες για μένα, όμορφη πόλη αν και έχουν γίνει πολλές, ευτυχώς ανεπιτυχείς μέχρι τώρα, ενέργειες διαχείρισης ώστε να χάσει την ομορφιά, την αίγλη και την ιστορία της. Η Αθήνα με καλοδέχεται πάντα όταν κατεβαίνω, είτε σε επίπεδο φίλων είτε ως προσωπική μου αίσθηση. Έχει πολλές τοπικές ομορφιές ως πρωτεύουσα, τις οποίες γεύομαι συχνά και επειδή όλα γίνονται δυστυχώς εκεί και κάποια λύνονται ευτυχώς, την έχω συνδεδεμένη με ευχάριστα γεγονότα. Το Θεσσαλονίκη – Αθήνα έχει μπει στη ζωή μου και αποτελεί πλέον ένα δημιουργικό σούρτα-φέρτα!»
Ποια είναι η πηγή έμπνευσή σας; Τι σας κινητοποιεί σήμερα;
«Κάποτε έπρεπε να ψηλαφήσεις πολύ την καθημερινότητά σου για να αποστάξεις ερεθίσματα. Τώρα τα ερεθίσματα έρχονται βροχή· δεν προλαβαίνεις να γευτείς το ένα και σου έρχεται το άλλο. Και μαζεύονται στο δημιουργικό χωνευτήρι της ψυχής σου αμέτρητα αντικρουόμενα συναισθήματα, πόνου και χαράς. Και αντιδράς· αντιδράς με τον τρόπο σου στο άδικο, στην ανελευθερία, στη βαρβαρότητα και στη βία, αντιπαραθέτοντας σε όλα αυτά τη μουσική σου, ντύνοντας τα ηχοχρώματά σου με σεβασμό στην ύπαρξη, στον άνθρωπο, στον έρωτα, στην αγάπη, στο δίκιο, στην αλληλεγγύη, στο περιβάλλον!»
Πώς βλέπετε τη μουσική σκηνή σήμερα;
«Τι να σας πω, υπάρχουν πολλές οπτικές που μπορεί κανείς να δει τα μουσικά πράγματα στη χώρα μας και να τα κρίνει. Η μία οπτική είναι η παρήγορη, αναφέρομαι στη νέα γενιά μουσικών με βαθύ όραμα και αναζήτηση, οι οποίοι έχουν πολύ γερές βάσεις και μας έχουν ξεπεράσει κατά πολύ. Η άλλη οπτική είναι η ζοφερή, η οποία για μένα είναι μια μάστιγα· και αναφέρομαι στην μουσική τραπ -αν μπορούμε να την πούμε μουσική. Και δεν μπορείς να εξηγήσεις, πώς μία χώρα με τέτοιο πλούτο παράδοσης που ξεκινάει από τη βυζαντινή – παραδοσιακή – ρεμπέτικο – νεότεροι συνθέτες – Χατζιδάκις – Θεοδωράκης και καταλήγει στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι Μάλαμας – Παπακωνσταντίνου και ξαφνικά… το τίποτα, γιατί περί τίποτα πρόκειται. Ανούσια και άχρωμη μουσική, κάτω από έναν φθηνό και σεξιστικό στίχο, χωρίς κανένα περιεχόμενο. Πιστεύω ότι σ’ αυτό το κομμάτι, η πολιτεία με την έλλειψη ουσιαστικής παιδείας υπέστη μια τεράστια ήττα που, δυστυχώς, τα αποτελέσματα θα τα βρούμε μπροστά μας».
11 Φεβρουαρίου, γιορτάσατε τα γενέθλιά σας με μια μίνι συναυλία στη Θεσσαλονίκη στη «Ζώγια»· μια ευχή που κάνετε για εσάς;
«Να συνεχίσω να έχω αυτήν τη δημιουργική εφηβεία και να έχω τη δύναμη να μην κάνω εκπτώσεις σε τίποτα».
Και μια ευχή σας για την εποχή μας;
«Θα επαναλάβω κάτι που είχα πει παλαιότερα. Θα πρέπει όλοι μας να εντρυφήσουμε σε μια γόνιμη σκέψη καταγραφής των πραγματικών μας αναγκών και συμφερόντων μας. Να αναζητήσουμε ως κοινωνία το όραμα που θα δώσει νόημα στη ζωή μας για να ζήσουμε αρμονικά κάτω από κανόνες δικαίου, ελευθερίας, σεβασμού της ύπαρξης και της δημιουργίας. Να συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε ανάμεσα σε άπειρα υπαρκτά και αντιληπτά μυστήρια, που και μόνον η συνειδητοποίησή τους μας οδηγεί στην αίσθηση ότι η πραγματικότητα δεν είναι μόνον αυτή που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας, αλλά είναι κάτι βαθύτερο και υπαρκτό. Η συνειδητοποίηση, δηλαδή, ότι ζούμε καθημερινά ανάμεσα στα μυστήρια μακρόκοσμου (σύμπαν και τι υπάρχει μετά) και μικρόκοσμου (στοιχειώδες σωματίδιο και τι υπάρχει πιο κάτω), του μυστήριου της βαρύτητας, του φωτονίου, της φωτοσύνθεσης ή της ανταλλαγής της ύλης, τις κινήσεις των πλανητών κ.ά., δημιουργεί αυτόματα ένα σύστημα ηθικών αξιών σεβασμού σε όλα αυτά τα μυστήρια και αυτό που ενέχουν. Με άλλα λόγια, η συνειδητοποίηση από τον σκεπτόμενο άνθρωπο, ότι μπορεί να αντιληφθεί το άπειρο μέγεθος των μυστηρίων σε αντιδιαστολή με τη μηδαμινότητα της ύπαρξής του, γιγαντώνει την πνευματική του υπόσταση, γεννάει σεβασμό στην ύπαρξη, στο περιβάλλον και παράγει ηθικές αξίες».
Στοιχεία Παράστασης
Μαζί με τους δύο δημιουργούς, στη του Σταυρού του Νότου, η ερμηνεύτρια Νάνα Μπινοπούλου.
Παίζουν οι μουσικοί: Γ. Βεντούρης / κοντραμπάσο, Γιώργος Καζαντζής / πιάνο, Νίκος Μέρμηγκας / λαούτο-μπουζούκι, Θάνος Καζαντζής / τύμπανα, Ντάσο Κούρτι / ακορντεόν και Βασίλης Προδρόμου / κιθάρες.
