Μια παράσταση χορού βασισμένη στην Αντιγόνη, ένα εγχείρημα να αποδοθεί κάτι από το έργο του Σοφοκλή, χωρίς όμως το κείμενό του. Μια απόπειρα διερεύνησης με κύριο άξονα την ταφή του νεκρού και την απήχησή της στα ψυχικά τοπία της Αντιγόνης, διατυπωμένα σε μια σωματικότητα και μια ηχητικότητα, αδιαμεσολάβητα από τον λόγο.
Μέσα από μια εικονο-ποίηση των ασυνείδητων ψυχικών εκφάνσεων, η παράσταση κινείται πέρα από τις αναπαραστατικές αποτυπώσεις των ρόλων, στρέφοντας τον φακό της στις υποκειμενικότητες της Αντιγόνης. Κύριο μέλημα, να αναδείξουμε με σκηνικούς όρους και να μορφοποιήσουμε κάτι από την διαλεκτική μεταξύ επιθυμίας και άτης. Μια τοπολογία εκφρασμένη μέσα από τις δυναμικές των σωμάτων και του ήχου (του ήχου της Αντιγόνης), μέσα από τον ίλιγγο ή την αρμονία, όπου αναπνέει η δυνατότητα της μεταμόρφωσης.
«Σηκώνεται όρθια και αυτό που είναι, είναι. Αυτή η λάμψη τυφλώνει. Το βλέμμα της τρεμοπαίζει ανάμεσα στο όνομα της ρήξης και σε μια σκιά δυνατότητας. Κι αυτή να τρέχει μέσα στο σκοτάδι, λικνίζοντας. Τίποτα δεν είναι πιο συγκινητικό από αυτό το Ίμερος εναργής. Αυτή την ορατή επιθυμία που αναδύεται από τα αόρατα μάτια της ομορφιάς. Κι αυτή να τρέχει. Ξεχνώντας κουβάδες τα μαλλιά της στην Άτη. Διάτρητη από επιθυμία. Που δεν στεγνώνει».
Οι δυο χορεύτριες μιλούν για την παράσταση
Όταν αποφασίσαμε με τον σκηνοθέτη Παναγιώτη Καλυβίτη να ανεβάσουμε το έργο που θα βασίζεται στην Αντιγόνη του Σοφοκλή ήταν μια επιλογή που ήρθε με έναν τρόπο φυσικό και από τους δύο.
Για να κινήσω, να χορέψω, να παίξω και να ερμηνεύσω την Αντιγόνη, πέρα από μια καλή τεχνική που απαιτείται όπως πάντα, πέραν όλων αυτών των ιδεών που ανταλλάξαμε και της έρευνας που έκανε ο καθένας προσωπικά, χρειάστηκε μεγάλη περιέργεια και μια έντονη επιθυμία έτσι ώστε να περπατήσω σε μονοπάτια άγνωστα, δύσκολα, κάπου που δεν έχω ξαναπάει , σε έναν ανοίκειο χώρο. Δεν ήταν λίγες οι φορές στις πρόβες που έπρεπε να σπάσω μέσα μου για να επανασυναρμολογηθώ , να καταφέρω να βυθιστώ για να βγω με την φόρα εκείνη που θα με κάνει να το απευθύνω με τρόπο που θα αφορά όλους. Για μένα ήταν μια πνευματική ενδοσκόπηση προσεγγίζοντας τον ρόλο ενσυναισθητικά με βιωματικά στοιχεία . Στις πρόβες ξεδιπλώθηκε ένας ολόκληρος καινούριος κόσμος που πήγαινα με ορμή για να ανακαλύψω. Μετά από όλη αυτή την εσωτερική διακίνηση καταλήγαμε στην απλότητα , σε μια καθαρή ενέργεια ικανή να πει τα πάντα. η δουλειά αυτή ξεχώρισε μέσα μου γιατί δεν αφορά μόνο το τεχνικό-καλλιτεχνικό κομμάτι , την δημιουργία μιας παράστασης δηλαδή, αλλά αγγίζει το ανθρώπινο στοιχείο.
Το έργο αυτό ήταν ένας μονόδρομος που με οδήγησε η καρδιά μου και το ένστικτο μου και όσο τον διαβαίνω τόσο πιο πλήρης νιώθω μέσα σε αυτόν, μου θύμισε ότι χορεύω όχι μόνο επειδή είναι η δουλειά μου αλλά είναι κάτι σαν κάλεσμα για μένα. Η Αντιγόνη παραμένει μια πρόκληση , μια περιπέτεια και τελικά μια αποκάλυψη και αυτές οι έννοιες όταν χορεύονται μπορώ και επικοινωνώ, εκφράζομαι, συνδέομαι και τελικά υπάρχω και συνυπάρχουμε με όλους αυτούς τους εξαιρετικούς συνεργάτες.
Επιθυμία μας λοιπόν είναι το κοινό να φύγει με μια εμπειρία περισσότερο συναισθηματική παρά νοητική, να αισθανθεί.
Τζένη Βαγκοπούλου
Παρούσα και σκληρή. Έτσι θα χαρακτήριζα την εμπειρία τόσο στο δημιουργικό μέρος όσο και στο παραστατικό. Παρούσα γιατί, απαιτεί εγρήγορση, αυθορμητισμό και ειλικρίνεια για να δημιουργηθεί και ερμηνευθεί το κινησιολογικό υλικό μας και σκληρή γιατί ερχόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με τις επιλογές, την ιδεολογία της και την ανάγκη της να τις υπερασπιστεί. Στη διάρκεια των προβών βάζαμε στο μικροσκόπιο την κάθε συνθήκη που μας πρότεινε ο σκηνοθέτης μας Παναγιώτης Καλυβίτης και μαζί με τους μουσικούς μας, Υβόννη Μέλισσα στο βιολί και Τάσος Κοφοδήμας στο λαούτο σκαλίζαμε το κινησιολογικό και μουσικό υλικό που δημιουργούσαμε. Και τέλος έρχεται η σκηνή να απογειώσει κάθε συναίσθημα να το μεγεθύνει και να δώσει στο έργο την τελική συνομιλία με το κοινό κι εμάς. Η σκηνή έχει κάτι μαγικό. Με βάζει στη μέση και με αναγκάζει να εκφραστώ γενναία, κάπου έξω και κάπου βαθιά μέσα στον εαυτό μου. Ατόφια εμπειρία της ζωής, ίσως έτσι θα το περιέγραφα καλύτερα!
Ευαγγελία Χατζητζάνου
Συντελεστές
Σκηνοθεσία/Δραματουργία/Σκηνικά: Παναγιώτης Καλυβίτης
Χορογραφία: Παναγιώτης Καλυβίτης, Τζένη Βαγκοπούλου
Ερμηνεύουν: Τζένη Βαγκοπούλου, Ευαγγελία Χατζητζάνου
Πρωτότυπη Μουσική / Live Performance: Τάσος Κοφοδήμος, Υβόννη Μέλισσα
Κοστούμια: Μάρθα Χαραλαμπίδου
Φωτισμοί: Δημήτρης Κουτάς
Φωτογραφίες/Trailer: Θάνος Κάγκαλος Trailer score: Τεντ Ρέγκλης
Αφίσα: Πίνακας: Ίρις Δεπάστα / Γραφιστικά: Θάνος Κάγκαλος
Σκηνικές κατασκευές: Ηλίας Λιάγκος, Ορέστης Χατζηκωστής
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη.
