Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Η «Μαύρη Σαμπούκα» σε κείμενο και σκηνοθεσία Τόλη Παπαδημητρίου, ανεβαίνει από τις 17 Οκτωβρίου -και κάθε Δευτέρα και Τρίτη, για μόνο δέκα παραστάσεις -έως τις 15 Νοεμβρίου, στο θέατρο Ζίνα [λεωφ. Αλεξάνδρας 74].
Όλα ξεκινούν από μια… λάθος διάρρηξη. Ο Βλάσης Κουρούπας -ένας ταξιτζής από τις Κουκουβάουνες, μπερδεύει τους ορόφους και μπαίνει στο σπίτι του πάμπλουτου μουσικοσυνθέτη Διονύσιου Αβέρωφ με σκοπό να κλέψει. Τα πράγματα μπερδεύονται περισσότερο όταν κάνει την εμφάνισή του ο συνεργός του, ο Μήτσος.
Είναι η μοίρα, είναι οι θεοί- και τα δύο ή τίποτα από αυτά- που συνωμότησαν για να φέρουν αυτούς τους δύο ανθρώπους κοντά; Το μόνο σίγουρο είναι πως, υπό άλλες συνθήκες, ο Βλάσης και το είδωλό του, ο δημιουργός του λαϊκού σουξέ «Μαύρη Σαμπούκα» δεν θα είχαν συναντηθεί ποτέ και δεν θα ανέπτυσσαν μια σχέση παράδοξα δυνατή.
Μια κωμωδία-ωδή στη φιλία που καλεί τους δύο βασικούς της χαρακτήρες να ζήσουν-και κυρίως να μοιραστούν- την πιο τρελή νύχτα της ζωής τους!
O Τόλης Παπαδημητρίου μίλησε μαζί μας.
H «Μαύρη Σαμπούκα» επιστρέφει για 5η χρονιά στην Gold Label εκδοχή της. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Υπάρχουν νέα κομμάτια επικαιρότητας στο κείμενό σας;
«Σίγουρα, η επικαιρότητα βρίσκει τον τρόπο να “χωθεί” στο κείμενό μου, κι αυτό γιατί είναι ένα κείμενο “ζωντανό…”. Μιλάει για το “τώρα”, άρα αναπόφευκτα αλλάζει με βάση την επικαιρότητα. Όχι, όμως, στη βάση του. Περισσότερο σε κάποια σημεία· στα πιο επιθεωρησιακά του κομμάτια».
Υπογράφετε το κείμενο, τη σκηνοθεσία και υποδύεστε έναν από τους δύο κεντρικούς χαρακτήρες. Πώς ισορροπείτε ανάμεσα σε τόσες ιδιότητες για το ίδιο project;
«Αρχικά, έχω πολλή βοήθεια για να το κάνω όλο αυτό. Η Κλαίρη Ζουμπεράκη, η βοηθός σκηνοθέτη κρατάει σημαντική ισορροπία στο σκηνοθετικό κομμάτι. Από ’κει και πέρα, και ο συμπρωταγωνιστής μου, ο Αντώνης Στάμος, και ο Ανάργυρος Βαζαίος με τη Γραμματική Γκόρου που εμφανίζονται στους δεύτερους ρόλους κάνουν εξαιρετικά τη δουλειά τους· συνεπώς, μου παίρνουν ένα μεγάλο βάρος και μ’ αφήνουν ν’ ασχοληθώ με το υποκριτικό κομμάτι. Είμαι αρκετά συγκεντρωτικός, αλλά το αποτέλεσμα νιώθω πως μας δικαιώνει όλους».
Η «Μαύρη Σαμπούκα» μιλάει για τη φιλία. Τι ρόλο παίζει στη δική σας ζωή;
«Μεγάλο ρόλο και σπουδαίο. Έχω φίλους που είναι εκεί πάντα και νιώθω τυχερός κι ευγνώμων γι’ αυτό. Δεν θα μπορούσα χωρίς φίλους, χωρίς ταύτιση. Οι φίλοι μου για μένα είναι οικογένεια».
Μπορεί η τυχαία συνάντηση δύο τελείως διαφορετικών ανθρώπων, όπως και οι χαρακτήρες της παράστασης, να εξελιχθεί σε σχέση ζωής;
«Φυσικά. Κι όλοι αυτοί που ζήσαν για χρόνια μαζί –ζευγάρια, σύζυγοι, φίλοι–, τυχαία δεν συναντήθηκαν κάποια στιγμή; Το είχαν στο πρόγραμμα; Δεν νομίζω. Τα πιο βαθιά αισθήματα, όπως ο έρωτας, η φιλία, η αγάπη, […] έρχονται τυχαία. Αν ψάξεις πολύ στην ετυμολογία της λέξης –ο μπαμπάς μου, όντας φιλόλογος, μ’ έχει βοηθήσει σ΄ αυτό– η “τύχη” προκύπτει από το “τχ” που στην αρχαιότητα σήμαινε τη “θεϊκή παρέμβαση”, οτιδήποτε δεν μπορούμε να εξηγήσουμε λογικά… Αυτό το μικρό κομμάτι που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Που μας “στέλνει” κάποιος… Που μας συμβαίνει και δεν έχουμε έλεγχο σ’ αυτό… Ε, λοιπόν, οι σχέσεις ζωής μάς συμβαίνουν. Αυτό είναι τύχη· καλή ή κακή, είναι άλλη κουβέντα».
Η παράσταση, όμως, μιλά και για το timing. Για εσάς ποιο ήταν το καλύτερο timing στην μέχρι τώρα επαγγελματική σας πορεία και ποιο το χειρότερο, και πώς διαχειριστήκατε το καθένα από αυτά;
«Ένα καλό timing νιώθω πως είναι τώρα. Ο ρόλος μου στη “Μουρμούρα”, το θέατρο, κάποια άλλα ωραία project που ετοιμάζω “έχουν κάτσει καλά” κι εγώ είμαι στη φάση που μπορώ να τα κάνω. Και να τα χαρώ. Κακά timing είχα πολλά· και, κυρίως, γιατί προσπαθούσα να κυνηγήσω το καλό timing. Αλλά το ήθελα πολύ οπότε χαλάλι. Κάτι έμαθα κι απ’ αυτά».
Βλάσης Κουρούπας και Διονύσιος Αβέρωφ. Οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες της παράστασης. Τι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία τους; Έχετε κοινά χαρακτηριστικά με κάποιον από τους δύο;
«Και οι δύο, με κάποιον τρόπο, είμαι εγώ. Και οι δύο έχουν κομμάτια μου. Η καλλιτεχνική φύση, ας πούμε του Διονύσιου Αβέρωφ είναι και η δική μου φύση.
Όπως και η καλοσύνη του Βλάση Κουρούπα –που ερμηνεύω– είναι η δική μου καλοσύνη. Οι χαρακτήρες αυτοί είναι δύο άκρα. Και νιώθω πως έχω μεγάλης απόστασης άκρα μέσα μου. Ευτυχώς. Γιατί έχω χώρο. Μέσα απ’ αυτό το χώρο τους εμπνεύστηκα. Έχουν χαρακτηριστικά από ανθρώπους που έχω συναντήσει στη ζωή αλλά κι από μένα. Είναι μια μίξη. Μαζί με αυτά που ήθελα να πω στη συγκεκριμένη ιστορία ήρθαν και κούμπωσαν».
O στόχος της παράστασης είναι να προσφέρει γέλιο. Εσάς, τι σας κάνει να γελάτε;
«Τα “Friends”, ακόμα. Το “Shopping Star” –όσο κουλό κι αν ακούγεται αυτό. Η διακωμώδηση μιας κατάστασης που με κάνει να νιώθω άβολα. Οι φίλοι μου».
Και τι σας κάνει να χάνετε το γέλιο σας;
«Η αναισθησία. Η έλλειψη κατανόησης του διαφορετικού απ’ το δικό μας. Η πίεση της εξουσίας. Η ανισότητα στην οποία ζούμε και η αδικία».
Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας όνειρο;
«Η διαχρονικότητα σε αυτό που κάνω. Και πολλά πολλά άλλα. Δεν θα μας φτάσουν οι σελίδες… (γέλιο)».
Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Τόλης Παπαδημητρίου
Πρωταγωνιστούν: Τόλης Παπαδημητρίου, Αντώνης Στάμος
Μαζί τους: Ανάργυρος Βαζαίος, Γραμματική Γκόρου
Βοηθός σκηνοθέτη / Φωτισμοί: Κλαίρη Ζουμπεράκη
Σκηνικά: Λία Ασβεστά
Λογότυπο: Inkaholic Tattoo
Φωτογραφίες: Θοδωρής Χανιώτης
Graphic Design: Μαριλένα Σιμάτου
Μουσική Επιμέλεια: Τόλης Παπαδημητρίου
Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will
Παραγωγή: Θεατρικές επιχειρήσεις Τάγαρη
Θέατρο Ζίνα, λεωφόρος Αλεξάνδρας74
Από 17 Οκτωβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 έως 15 Νοεμβρίου
Διάρκεια: 100’ χωρίς διάλειμμα
