Ένα έργο που έχει πάρει τη θέση του ανάμεσα στα κορυφαία της ιστορίας του κινηματογράφου θα ανέβει σε θεατρική διασκευή, σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ στο θέατρο Νέος Ακάδημος. Η πρεμιέρα προγραμματίζεται για τις 14 Οκτωβρίου 2022.
Ο λόγος για το «Dogville» του Λαρς Φον Τρίερ, την αριστουργηματική αλληγορία του νεωτεριστή κινηματογραφιστή που εξετάζει τα όρια της ηθικής, παίζει με τα δίπολα θύμα-θύτης, καλό-κακό, ξεγυμνώνει τα κατώτερα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης, την υποκρισία, την εκμετάλλευση και τον ρατσισμό. Την ίδια στιγμή, όμως, δεν παύει να μιλά για την αγάπη, τη δειλία, τη συγχώρεση, τις φοβίες.
Έλλη Τρίγγου, Στέλιος Μάινας, Θοδωρής Κατσαφάδος, Νικολέτα Βλαβιανού, Βαγγέλης Αλεξανδρής, Ανδρέας Νάτσιος, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Πάρης Λεόντιος και Νίνα Έππα· αυτός είναι ο πολυδιάστατος θίασος που θα ανέβει στη σκηνή του Νέου Ακάδημου με ένα θεατρικό κείμενο που βασίζεται στο τελικό σενάριο της ταινίας όπως τη γνωρίζουμε, με πρόσθετες σκηνές από παλαιότερες εκδοχές του ή σκηνές που παρουσιάστηκαν στην ταινία ως εικόνες χωρίς διάλογο. Τη θεατρική διασκευή υπογράφει ο Κρίστιαν Λολίκε, τη μετάφραση ο Αντώνης Γαλέος.
Στην απομονωμένη κωμόπολη «Dogville» καταφθάνει η γοητευτική Γκρέις (Έλλη Τρίγγου) κυνηγημένη από εγκληματίες. Παρότι η παρουσία της μοιάζει να απειλεί τη φιλήσυχη ζωή των ντόπιων, εκείνοι πείθονται να την προστατέψουν με αντάλλαγμα την εργασία της στις καθημερινές δουλειές τους. Ενώ, όμως, η πόλη δείχνει να την αγκαλιάζει, οι κάτοικοι του «Dogville» δεν θα αργήσουν να αποκαλύψουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Αυτό που δεν ξέρουν, είναι ότι η Γκρέις δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της λέξη στο έργο που κλιμακώνεται μέσα από τις αντιδράσεις των ηρώων πριν φτάσει στην εκρηκτική κορύφωση.
Ο Τρίερ έστησε μια φιλοσοφική αλληγορία αποδεικνύοντας πως όσο κι αν προσπαθεί κανείς να φτιάξει έναν καλύτερο κόσμο, οδηγείται απλώς σε μια διαφορετική μορφή καταπίεσης. Ο Δανός σκηνοθέτης δανείζεται τα χαρακτηριστικά στοιχεία του «Dogville» από το θέατρο του Μπρεχτ και τη δομή του από την αρχαία τραγωδία.
Η ταινία ήταν υποψήφια για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 2003, και απέσπασε δεκάδες βραβεία και διακρίσεις σε όλο τον κόσμο. Πρόκειται για το πρώτο μέρος της τριλογίας «USA – Land of Opportunities» -ακόλουθες είναι η «Manderlay» (2005) και η «Wasington» (2007)- στην οποία καθρεφτίζεται η αμερικανική κοινωνία την εποχή του οικονομικού κραχ –όπως και η δική μας.
Την πρωτότυπη μουσική σύνθεση υπογράφει ο Σταύρος Γασπαράτος, τα σκηνικά η Θάλεια Μέλισσα, τα κοστούμια η Βασιλική Σύρμα, τους φωτισμούς η Μελίνα Μάσχα και την κίνηση η Κική Μπάκα.
Η ταινία
Το «Dogville», του 2003, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Λαρς φον Τρίερ, με πρωταγωνιστές τους Νικόλ Κίντμαν, Πολ Μπέτανι, Λορίν Μπακόλ, Stellan Skarsgård, Τζέιμς Κάαν και άλλους, αποτελεί μια παραβολή που χρησιμοποιεί ένα αρκετά μινιμαλιστικό σκηνικό για να διηγηθεί την ιστορία της Grace (Νικόλ Κίντμαν), που έχει διαφύγει από εγκληματίες και η οποία φτάνει στην μικρή πόλη Dogville, όπου της παρέχεται άσυλο, με αντάλλαγμα όμως να προσφέρει βοήθεια στους κατοίκους με τις καθημερινές δουλειές τους.
Ο Τζον Χερτ αφηγείται την ιστορία του «Dogville». Η ταινία διαδραματίζεται σε ένα αρκετά μινιμαλιστικό σκηνικό. Αν και υπάρχουν μερικοί τοίχοι και έπιπλα, το υπόλοιπο σκηνικό υπάρχει μόνο σαν λεπτές ζωγραφισμένες γραμμές/περιγράμματα, τα οποία, επιπλέον, έχουν γραμμένο σαν ετικέτα πάνω τους, το αντικείμενο το οποίο αντιπροσωπεύουν.
Αν και η συγκεκριμένη πρακτική είναι συνήθης στο μαύρο θέατρο, δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ σε ταινία (με εξαίρεση το Γουέστερν μιούζικαλ του 1954 «Red Garters»). Αυτή η μορφή δημιουργίας καταφέρνει να επικεντρώσει την προσοχή του θεατή στην υποκριτική και στην αφήγηση της ιστορίας, ενώ επιπλέον υπενθυμίζει στον θεατή την τεχνικότητα του έργου. Επιτρέπει δε την παρακολούθηση της δράσης σε πολλά επίπεδα. Ως αποτέλεσμα, είναι αρκετά επηρεασμένο από το θέατρο του Μπέρτολτ Μπρεχτ.
