Με την ευκαιρία της σημερινής Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, επισκέφθηκε την έκθεση «Στη χώρα Καμπανέλλη. Νάξος, Μαουτχάουζεν, Αθήνα» στην Πινακοθήκη Γκίκα του Μουσείου Μπενάκη, η οποία θα ανοίξει για το κοινό, σε λίγες ημέρες.
Όπως αναφέρει η κυρία Σακελλαροπούλου, σε σχετική ανάρτησή της στο facebook, ξανασυναντήθηκε μ΄ έναν δημιουργό, που τον γνώρισε μέσα από τις αξεπέραστες παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης, ενώ παράλληλα έκανε λόγο για τον «Νέστορα του ελληνικού δράματος», υπογραμμίζοντας ότι «Σήμερα, εκατό χρόνια από τη γέννησή του, αυτός ο κατ’ εξοχήν ηθικός συγγραφέας παραμένει ”αόρατα παρών στον θίασο των ορατών”».
Ειδικότερα στην ανάρτησή της η κυρία Σακελλαροπούλου αναφέρει:
«Σήμερα, παγκόσμια μέρα θεάτρου, είχα τη χαρά να επισκεφθώ, λίγες μέρες πριν ανοίξει για το κοινό, την έκθεση ”Στη χώρα Καμπανέλλη. Νάξος, Μαουτχάουζεν, Αθήνα” στην Πινακοθήκη Γκίκα του Μουσείου Μπενάκη. Να ξανασυναντηθώ, έτσι, μ’ έναν δημιουργό που τον γνώρισα μέσα από τις αξεπέραστες παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης, έναν συγγραφέα που μας πρότεινε μια διαφορετική βίωση και εμπειρία της θεατρικής πράξης παράγοντας ένα έργο κατ’ εξοχήν ελληνικό, όχι με την έννοια μιας στενής εντοπιότητας, μιας στείρας γραφικότητας, αλλά εκθέτοντας την αλήθεια του με τρόπο που να συναντιέται με την αλήθεια του άλλου, μιλώντας για τον κοινό μας πόνο και την κοινή μας μοίρα με βάθος, απλότητα, ανθρωπιά.
Να παρακολουθήσω την πορεία του ”Νέστορα του ελληνικού δράματος”, όπως τον έχει αποκαλέσει ο Βάλτερ Πούχνερ, του νεοηθογράφου που εμβόλισε την πραγματικότητα με το όνειρο και τη φαντασίωση, του νεορεαλιστή με το καυστικό χιούμορ, του πολιτικού σατιριστή, του θαρραλέου δημοκράτη που χρησιμοποίησε την αλληγορία για να καταγγείλει τη δικτατορία των συνταγματαρχών.
Να ιχνηλατήσω τους σταθμούς της διαδρομής ενός συγγραφέα που δεν περιορίστηκε στο θέατρο, αλλά καταπιάστηκε με όλα τα είδη της γραφής, δίνοντάς μας, ανάμεσα στα άλλα, και ένα κορυφαίο δείγμα στρατοπεδικής λογοτεχνίας: το πεζογράφημά του Μαουτχάουζεν, μια μαρτυρία για το απόλυτο κακό των ναζιστικών λάγκερ, ένα εξαιρετικής έντασης κείμενο, ταγμένο στο καθήκον της μνήμης. Και να θυμηθώ τον ενεργό πολίτη, πάντοτε νηφάλιο και στοχαστικό, και τις ουσιαστικές παρεμβάσεις του στον δημόσιο διάλογο. Σήμερα, εκατό χρόνια από τη γέννησή του, αυτός ο κατ’ εξοχήν ηθικός συγγραφέας παραμένει ”αόρατα παρών στον θίασο των ορατών”».
