Αυτός είναι ο τελευταίος μας χορός
Αυτό είμαστε υπό πίεση
(Queen & David Bowie, Under Pressure, 1981)
Το ρεφρέν του τραγουδιού -under pressure/υπό πίεση- επαναλαμβάνεται αδιάκοπα χωρίς λέξεις. Υπό πίεση ραγίζουμε, αλλά στην έκθεση «Under Acupressure» η Νατάσσα Παπαδοπούλου αντιστρέφει τους πιεστικούς όρους και επανεξετάζει τρόπους ενσώματης αντίστασης. Δημιουργεί ένα ιδιότυπο στούντιο πιεσοθεραπείας, έναν παράξενο χώρο ανασήμανσης της φροντίδας εαυτού, σχολιάζοντας σκωπτικά τις συνθήκες εμπορευματοποιημένης ευεξίας.
Τα εγκαίνια της έκθεσης, στη βεράντα του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη, θα πραγματοποιηθούν στις 17 Μαρτίου 2022, από τις 18:00 έως τις 22:00 [Βασιλίσσης Σοφίας 9 & Μέρλιν 1, Αθήνα].
Κανάλια ενέργειας και υποδόριες συνδέσεις, ενεργοποιημένοι μεσημβρινοί από τη ράχη στην επιφάνεια των άκρων, πορείες ελαφρά κάτω από το δέρμα και βαθύτερες διασυνδέσεις με όργανα, ιστούς και λέξεις. Σωματικές πιέσεις λαμβάνουν χώρα πάνω σε στρώματα γιόγκα και με μπουκάλια με αιχμές μάλαξης με θέα το κοινοβούλιο γλωσσικοί τροπισμοί ακολουθούν μουσικούς ρυθμούς.
Ένα βίντεο «εκπαίδευσης» ή «διαφήμισης» στο χώρο υποδοχής, συστήματα αυτομασάζ, που μπορεί να φορέσει ο επισκέπτης στην ταράτσα. Αναπροσαρμοσμένα μπουφάν πάνω σε καρέκλες καλούν τους επισκέπτες να ξαπλώσουν κοιτώντας τον ουρανό, μπουκάλια μπύρας-εμπρηστικοί μηχανισμοί παρέχονται για να κινηθούν με γυμνά πόδια, ενώ δερμάτινες προεκτάσεις των ρούχων εξαπλώνονται στο πάτωμα. Με τη χρήση τους, το πάτημα σημείων απελευθερώνει τη μυϊκή ένταση και προωθεί την κυκλοφορία του αίματος, γίνεται αφορμή για ηρεμία ή διέγερση.
Η εμπειρία του εξεγερσιακού συμβάντος δε διαχωρίζεται από τη φροντίδα του εαυτού. Το μη αρμόζον, αυτό που μέσω της απώθησης γίνεται ανοίκειο, συγκροτεί στο Under Acupressure μια συνθήκη θαλπωρής. Το δέρμα έχει ιδιαίτερο ρόλο μέσα στο συμβολικό σύστημα που κατασκευάζει η Παπαδοπούλου. Η υφή του δέρματος συμπτύσσεται με την υφή της κειμενικότητας και της γλώσσας, το σώμα αποτελεί κείμενο και αντίστροφα. Η καλλιτέχνης δημιουργεί νέες γλωσσικές-σωματικές στρατηγικές, υπενθυμίζοντας τη σκέψη της Hélène Cixous για τη γραφή του σώματος, ορίζοντας την ως δέρμα. Η Παπαδοπούλου προτείνει μια συνθήκη ρευστή, ένα ανοιχτό σημειακό σύστημα χωρίς γραμμικότητα, που δίνει χώρο για ανάπαυση και επιβράδυνση από τις συνθήκες κατανάλωσης πληροφορίας. Κατασκευάζει ένα πλαίσιο για μια απολαυστική επαφή με την πραγματικότητα μέσω τους σώματος, ενώ επανεξετάζει την έννοια της φροντίδας. Ιεραρχικές αντιθέσεις, όπως δραστηριότητα-παθητικότητα, λόγος-πάθος, σώμα-πνεύμα, κεφάλι-καρδιά τίθενται σε αμφισβήτηση. Η πειθαρχία αναταράσσεται και το ίδιο το σώμα αναδιαμορφώνεται καθώς οι προδιαγραφές της γλώσσας εκτρέπονται.
Κατά τη διάρκεια των εγκαινίων το κοινό καλείται να χρησιμοποιήσει τα έργα, με την παρουσία της καλλιτέχνιδος ακολουθώντας τις οδηγίες της.
Καλλιτέχνης: Νατάσσα Παπαδοπούλου
Επιμέλεια: Πάνος Γιαννικόπουλος
Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρίνα Μήλιου-Θεοχαράκη
Βοηθός Παραγωγής: Νεφέλη Σιαφάκα
Διάρκεια έκθεσης: 17 Μαρτίου–6 Μαΐου 2022
Ωράριο έκθεσης: Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή: 10:00 – 17:00, Πέμπτη: 17:00 – 21:00
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
Η Νατάσσα Παπαδοπούλου ζει και εργάζεται στο Άμστερνταμ. Η καλλιτεχνική πρακτική της περιλαμβάνει time-based μέσα, performances, εγκαταστάσεις και συμμετοχικές παρεμβάσεις που καλούν τον θεατή να νιώσει τα έργα με το ίδιο του το σώμα. Το έργο της έχει παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, σε μουσεία, χώρους τέχνης και καλλιτεχνικά ιδρύματα όπως: Komplot, Bρυξέλλες, Framer Framed, Άμστερνταμ, Kim? Contemporary Art Centre, Ρίγα, PuntWG, Άμστερνταμ, Het Nieuwe Instituut, Ρότερνταμ, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης ΕΜΣΤ, Αθήνα, Hyle, Αθήνα, Nottingham Contemporary, Nottingham, Stedelijk Museum, Άμστερνταμ, De Appel, Άμστερνταμ, Buenos Tiempos international, Βρυξέλλες, Haus N Athen, Αθήνα, Kunstahalle Athena, Αθήνα, 7η και 5η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη, MOMus–Museum of Contemporary Art, Θεσσαλονίκη.
Ο Πάνος Γιαννικόπουλος είναι επιμελητής και ερευνητής με έδρα την Αθήνα. Έχει επιμεληθεί εκθέσεις σε συνεργασία με διάφορους πολιτιστικούς οργανισμούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως το GAMeC, Bergamo, Mediterranea 19 – Biennale des Jeunes Créateurs de l’Europe et de la Méditerranée, San Marino, Haus N Athen, Αθήνα, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος -ΚΠΙΣΝ, Αθήνα, Fondazione Sandretto Re Rebaudengo, Τορίνο, Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης – iset, Αθήνα, Athens Biennale, Αθήνα, Snehta, Αθήνα, Korai, Λευκωσία. Ήταν Curatorial Fellow στο Schwarz Foundation (2016). Έλαβε το επιμελητικό βραβείο Premio Lorenzo Bonaldi per l’Arte – EnterPrize (2021). Αυτή την περίοδο εργάζεται στο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, της ARTWORKS.
