Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
«Το παιχνίδι των λέξεων», ένα μουσικό ταξίδι στον λόγο του Παρασκευά Καρασούλου, παρουσιάζεται από τη Μικρή Άρκτο στο θέατρο RADAR την Παρασκευή 18 Μαρτίου και τις Παρασκευές 1 και 8 Απριλίου [πλατεία Αγίου Ιωάννη & Πυθέου 93, Δάφνη].
Η μουσική αφήγηση στηρίζεται σε ανέκδοτα κείμενά του που διαβάζει ο ίδιος ο στιχουργός επί σκηνής και σε τραγούδια του που ερμηνεύει ο Θοδωρής Νικολάου.
Με αφορμή τη συμμετοχή του στην παράσταση, ο τραγουδοποιός Θοδωρής Νικολάου μίλησε μαζί μας.
Νέο τραγούδι, νέος δίσκος, νέες εμφανίσεις· μιλήστε μας γι’ αυτά.
«“Ο κύριος Γκωγκέν”, που μόλις κυκλοφόρησε, είναι το δεύτερο τραγούδι -προπομπός του δίσκου που ετοιμάζουμε με τον Παρασκευά Καρασούλο και πρόκειται να κυκλοφορήσει το επόμενο χρονικό διάστημα. Η κυκλοφορία του συνέπεσε με την αναγγελία της σειράς παραστάσεων με τίτλο “Το παιχνίδι των λέξεων”. Καταρχάς, πρέπει να πω ότι αυτή είναι μία ιδιαίτερη στιγμή στη μικρή καλλιτεχνική μου διαδρομή, καθώς πρόκειται για μία μουσική αφήγηση στηριγμένη σε ανέκδοτα κείμενα του Παρασκευά Καρασούλου που διαβάζει ο ίδιος ο στιχουργός επί σκηνής. Μία σημαντική για μένα συνύπαρξη, καθώς ο Παρασκευάς, για πρώτη φορά, θα “εκτεθεί” μπροστά στο κοινό που εδώ και 35 χρόνια τον ακολουθεί και τον μαθαίνει μέσα από τους στίχους των τραγουδιών του. Ο λόγος και η παρουσία του θα δώσουν άλλη βαρύτητα στην παράσταση, καθόλα ουσιαστική όμως, καθώς τα πάντα έχουν δομηθεί, το σενάριο δηλαδή, με βάση τα κείμενά του. Ο ίδιος, λοιπόν, θα διαβάσει αποσπάσματα από την ανέκδοτη συλλογή αφηγημάτων “Το παιχνίδι των λέξεων” από τις “Ιστορίες για να μην λείπεις όσο θα λείπεις”, ενώ εγώ θα έχω τη χαρά να ερμηνεύσω αγαπημένα τραγούδια του, όπως τα “Μικρή πατρίδα”, “Αν”, “Τον Εαυτό του παιδί”, “Δον Κιχώτες”, αλλά και τα καινούρια μας τραγούδια από τον επερχόμενο κοινό μας δίσκο με τίτλο “Της ομορφιάς το άγριο φιλί”. Οι παραστάσεις αυτές, είτε μέσα από τα τραγούδια είτε μέσα από την αφήγηση των πεζών κειμένων του Παρασκευά, λειτουργούν ως ένα παιχνίδι με άξονες τον λόγο, τη μουσική και το τραγούδι, αναδεικνύοντας τα συμπαγή λυρικά τοπία και τους ενιαίους ποιητικούς κόσμους του δημιουργού τους».
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Παρασκευά Καρασούλο και τη Μικρή Άρκτο;
«Γνωριστήκαμε με τον Παρασκευά, πριν από τρία χρόνια. Ήταν δική του η πρωτοβουλία της γνωριμίας μας, κάτι το οποίο με ξάφνιασε ευχάριστα. Δεν περίμενα ότι ένας τόσο σημαντικός δημιουργός θα επικοινωνούσε ο ίδιος μαζί μου. Στις πρώτες μας συναντήσεις, πάντα ευγενής και ειλικρινής, δεν μου είχε προτείνει κάτι. Στην πραγματικότητα, μέσα από τις πολύωρες συζητήσεις μας για το τραγούδι, την τέχνη, τη ζωή, συνειδητοποίησα εκ των υστέρων πως προσπαθούσε να καταλάβει πώς αντιλαμβάνομαι τα παραπάνω, τις ιδέες μου, τις αντιλήψεις μου δηλαδή, και κυρίως τον δικό μου αξιακό κώδικα. Τελικά, μου πρότεινε να συνεργαστούμε. Ο Παρασκευάς ήδη δούλευε τα καινούρια του τραγούδια με τον νέο και ταλαντούχο συνθέτη Γκωτιέ Βελισσάρη. Παράλληλα είχε εξασφαλίσει και τη συμμετοχή της Ελένης Καραΐνδρου, του Γιώργου Ανδρέου και του Νίκου Κυπουργού στον δίσκο που ετοίμαζε. Τον ευχαριστώ και θα τον ευχαριστώ για αυτό το πολύτιμο δώρο που μου έκανε, τη συνεργασία μας, την ένταξή μου στην οικογένεια της Μικρής Άρκτου και ανυπομονώ για την κυκλοφορία του δίσκου μας που έχει προγραμματιστεί να εκδοθεί το επόμενο χρονικό διάστημα».
Ποιες είναι οι καλλιτεχνικές σας επιρροές;
«Εν αρχή ην ο λόγος και η καλή μουσική, όπου κι αν αυτή υπάρχει ανεξαρτήτως γλώσσας, ρυθμού, είδους, εποχής. Οι δημιουργοί, συνθέτες και στιχουργοί, ποιητές και οι ερμηνευτές. Επιρροές, που φέρουν όμως κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αναφέρομαι καταρχάς σε καλλιτέχνες που υπηρετούν την τέχνη της μουσικής και του τραγουδιού. Είναι εκείνοι που εξέλιξαν – εξελίσσουν τις δεξιότητές τους, το ταλέντο τους, με δουλειά και με μυαλό και εξελίχθηκαν – εξελίσσονται μέσω της τέχνης ως άνθρωποι. Εκείνοι που δεν εφησυχάστηκαν – εφησυχάζονται από μία επιτυχία και που η φήμη τους δεν τους αλλοίωσε – αλλοιώνει. Εκείνοι που ρισκάρανε – ρισκάρουν, αδιαφορώντας για το ρεύμα της εποχής ή το εφήμερο “σουξέ”. Είναι εκείνοι που, μέσω της προσωπικότητάς τους και της όποιας επιρροής τους στο κοινό, δρουν θετικά στην κοινωνία και γίνονται πρότυπα καλλιτεχνών και πολιτών».
Μοιάζει να έχουν ειπωθεί όλα· να έχουμε, όμως μια σκέψη σας για την πανδημία;
«Η “πανδημία” μου επιβεβαίωσε ότι ζω σε μία εποχή που χαρακτηρίζεται από αβεβαιότητα. Στα πλαίσια της αστικής μας “δημοκρατίας” ακόμη και στην ακμή του καπιταλιστικού συστήματος υπήρχαν κάποια δεδομένα, υπήρχε μία σιγουριά ότι έστω και με κόπο θα καταφέρεις να πραγματοποιήσεις ένα μέρος από τα όνειρά σου. Κάτι που τώρα δεν ισχύει. Ζούμε σε μία άγρια εποχή, πιο απάνθρωπη και ωμή από ποτέ, με αβέβαιο και δυσοίωνο μέλλον».
Ποια είναι η θέση της τέχνης εν μέσω πολέμου;
«Η τέχνη του τραγουδιού, της ποίησης και του λόγου είναι τα δικά μας μοναδικά όπλα απέναντι στις πρωτόγνωρες καταστάσεις που βιώνουμε όλοι μας, τόσο σε εθνικό, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Πρέπει να καταλάβουμε -και ιδιαίτερα οι πιο δημοφιλείς καλλιτέχνες, ότι οφείλουμε η τέχνη μας να είναι διαποτισμένη με τα ιδεολογικά μας “πιστεύω”, ότι η φωνή μας πρέπει να ορθώνει τείχος απέναντι στο άδικο και το παράλογο. Πολλές φορές τα όπλα αυτά είναι πιο ισχυρά και από τις πιο ισχυρές σφαίρες».
Πού βλέπετε τον εαυτό σας σε 10 χρόνια;
«Ίδωμεν! Το σημαντικό θα είναι να είμαστε εδώ και να με ρωτάτε για τα προσεχή σχέδιά μου!»
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Σε κείμενα και τραγούδια του Παρασκευά Καρασούλου, διαβάζει ο Παρασκευάς Καρασούλος κι ερμηνεύει ο Θοδωρής Νικολάου.
Στην παράσταση συμμετέχει η 15χρονη ερμηνεύτρια Μιράντα Ζαφειροπούλου ενώ την ενορχήστρωση υπογράφει ο συνθέτης Χρίστος Θεοδώρου.
Συμμετέχουν οι μουσικοί: Χρίστος Θεοδώρου – πιάνο, Διονύσης Βερβιτσιώτης- βιολί, Τατιάνα Λύτρα –βιόλα, Δημήτρης Τσεκούρας –κοντραμπάσο, Έλλη Φιλίππου- τσέλο.
