Το 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης σήκωσε αυλαία με την τελετή έναρξης που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 10 Μαρτίου, στην κατάμεστη αίθουσα του Ολύμπιον.
Την τελετή παρουσίασε η ηθοποιός, παρουσιάστρια και τραγουδίστρια, Νάντια Κοντογεώργη, ενώ το Φεστιβάλ τίμησαν με την παρουσία τους ο Υφυπουργός Εσωτερικών – Αρμόδιος για Θέματα Μακεδονίας και Θράκης, Σταύρος Καλαφάτης, η Αντιπεριφερειάρχης Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης, Βούλα Πατουλίδου, ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνος Ζέρβας, καθώς και ο υποψήφιος για Όσκαρ σκηνοθέτης και η παραγωγός της ταινίας έναρξης, Ντέιβιντ Φρανς και Μίρα Τσανγκ, οι οποίοι απηύθυναν χαιρετισμό στο κοινό.
Αρχικά, τον λόγο πήρε η παρουσιάστρια της βραδιάς, Νάντια Κοντογεώργη, η οποία, χαιρέτισε το κοινό και αναφέρθηκε στην ικανότητα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης να προσαρμόζεται, να αντιστέκεται και να δημιουργεί, παρά τις δύσκολες συνθήκες που έχει επιβάλει τα τελευταία δυο χρόνια η πανδημία.
Συνθήκες που, όπως εξήγησε, επέβαλαν την απουσία της Γενικής Διευθύντριας του Φεστιβάλ, Ελίζ Ζαλαντό, από την τελετή λόγω επιβεβαιωμένης επαφής με κρούσμα. Στη συνέχεια, κι αφότου αναφέρθηκε στο πρόγραμμα της φετινής διοργάνωσης, αλλά και στο κεντρικό αφιέρωμα του 24ου ΦΝΘ στη μέτα-πραγματικότητα, η Νάντια Κοντογεώργη κάλεσε στη σκηνή τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Φεστιβάλ, Ορέστη Ανδρεαδάκη, ο οποίος μίλησε για τις προκλήσεις που αντιμετώπισε η κοινωνία στην εποχή της πανδημίας, αλλά και για την πολυδιάστατη όψη της μετα-πραγματικότητας, που αποτελεί το κεντρικό αφιέρωμα του φετινού Φεστιβάλ.
«Πριν δύο ακριβώς χρόνια, η πανδημία μάς χτύπησε την πόρτα. Ήταν μια νέα πραγματικότητα, μια άλλη πραγματικότητα, μια μέτα-πραγματικότητα. Η σύγκρουση ήταν βίαιη: χάσαμε φίλους και συγγενείς, είδαμε ανθρώπους να αλλάζουν, είδαμε τον κόσμο να αλλάζει. Η φρίκη της πανδημίας, η οποία αποτυπώνεται στην εντέλεια στην εξαιρετική ταινία που θα δείτε σε λίγο πρώτοι, σε παγκόσμια πρεμιέρα, μας άλλαξε όλους».
Παράλληλα, ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ αναφέρθηκε και στην πρόκληση της νέας πραγματικότητας που αντιμετωπίζει ο κόσμος με την έλευση του πολέμου στην Ουκρανία. «Η φρίκη, όπως λέει ο Γιώργος Σεφέρης, είναι “ζωντανή, αμίλητη και προχωράει”. Πριν λίγες ημέρες, λοιπόν, διαπιστώσαμε έντρομοι ότι η φρίκη είχε να μας δείξει ακόμη ένα πρόσωπο. Το πιο αποτρόπαιο, το πιο δυσοίωνο, το πιο τρομακτικό. Το πρόσωπο του πολέμου. Το βλέμμα όλων μας είναι στραμμένο σήμερα στην Ουκρανία. Έναν τόπο που μας υπενθυμίζει ότι δεν έχουμε μάθει τίποτα από την Ιστορία. Έναν τόπο που, πριν 90 χρόνια, βίωσε μία άλλη τραγωδία, τον μεγάλο λιμό, γνωστό στα ουκρανικά ως “Γολoντομόρ”.
Τον λιμό που επέβαλε το σταλινικό καθεστώς, οδηγώντας εκατομμύρια ανθρώπους στον θάνατο. Τότε, το καλοκαίρι του 1932, ο μεγάλος Ρώσος ποιητής Όσιπ Μαντελστάμ έγραψε ένα σπαρακτικό ποίημα, την Παλιά Κριμαία». Αμέσως μετά, ο Ορέστης Ανδρεαδάκης διάβασε το ποίημα, το οποίο μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον ίδιο και τον Γιάννη Παλαβό.
«Η ποίηση, ο κινηματογράφος και η τέχνη κρύβουν μέσα τους μια μεγάλη δύναμη, τη δύναμη της ελπίδας», προσέθεσε ο κ. Ανδρεαδάκης. «Ας ψάξουμε μαζί αυτές τις δέκα μέρες να βρούμε την ελπίδα. Στη δύναμη της τέχνης, του κινηματογράφου, του ντοκιμαντέρ. Ακόμα κι αν αυτό φαντάζει τώρα δύσκολο, ευχόμαστε ότι στο τέλος το φως θα νικήσει το σκοτάδι. Καλές προβολές. Υγεία και ειρήνη να έχουμε», ανέφερε σχετικά, κλείνοντας την ομιλία του.
