Τον περασμένο Μάρτιο, στα πρώτα στάδια του πρώτου lockdown, ο φωτογράφος Jermaine Francis ξεκίνησε ένα εβδομαδιαίο ημερολόγιο της ζωής στο Λονδίνο.
Οι άδειοι δρόμοι, οι ουρές έξω από τα σούπερ μάρκετ, οι μοναχικοί που έβγαιναν για 30 λεπτά περπάτημα, ήταν ό,τι κατέγραφε και ό, τι συνέβαινε.
«Νόμιζα ότι θα συγκέντρωνα φωτογραφίες από την έξοδο για καθημερινή σωματική άσκηση και τις επισκέψεις στα καταστήματα» ανέφερε ο φωτογράφος. «Αντί για “φωτορεπορτάζ”, όμως, ήθελα να αναδείξω, περισσότερο, τις μικρές στιγμές που είχαν ιδιαίτερη σημασία», πρόσθεσε.
Δεν είχε ιδέα για τα παγκόσμια γεγονότα που επρόκειτο να εκτυλιχθούν εν μέσω της πανδημίας. Ενώ στην αρχή οι φωτογραφίες του προβάλλουν μικρές, φευγαλέες στιγμές, η προσοχή του στράφηκε σύντομα στην έκρηξη διαμαρτυριών μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ στις ΗΠΑ, στα τέλη Μαΐου.
Οι δρόμοι που ήταν άδειοι για εβδομάδες απέκτησαν μια νέα μορφή ζωής: θυμός, απογοήτευση απ’ άκρη σε άκρη του Λονδίνου.
Με τις διαμαρτυρίες του Black Lives Matter, τις διαμαρτυρίες υπέρ δικαιωμάτων, η πανδημία της Covid-19 έγινε δευτερεύων θέμα. «Ήμασταν εν μέσω πανδημίας», αναφέρει ο φωτογράφος στο theface, «αλλά ταυτόχρονα στους δρόμους έβγαιναν οι εργαζόμενοι στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, οι ακτιβιστές για το περιβάλλον του Extinction Rebellion. Oι δρόμοι ήταν άδειοι, αλλά δεν ήταν πλέον σιωπηλοί», εξηγεί.
Ο Jermaine Francis συγκέντρωσε τις φωτογραφίες της περιόδου Μάρτιος – Νοέμβριος 2020 στο φωτογραφικό βιβλίο «Something That Seemed So Familiar Becomes Distant».
«Έμαθα πολλά για τον άνθρωπο – το καλό και το κακό» αναφέρει. Η πανδημία «ενίσχυσε την αστάθεια της κοινωνίας, καθώς και την ανθεκτικότητα, και την ομορφιά των φίλων και των απλών πραγμάτων» τονίζει.
«Για μένα, είναι σημαντικό, ο θεατής να μπορεί να βρει κάτι για τον εαυτό του στις εικόνες μου, καθώς αυτή η περίοδος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η μεγαλύτερη και ίσως η πιο τραυματική συλλογική εμπειρία που έχουμε βιώσει στην εποχή μας» αναφέρει.
