Το βραβευμένο θεατρικό έργο «Αξύριστα Πηγούνια» του Γιάννη Τσίρου -«Άγριος Σπόρος», «Αόρατη Όλγα», «Τα Μάτια Τέσσερα»-, το οποίο τιμήθηκε με το A΄ βραβείο νέου συγγραφέα το 2004 από το ΥΠΠΟ, παρουσιάζεται στο Θέατρο Μικρό Χορν, σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη [Αμερικής 10, Αθήνα].
Ο Ηλίας Βαλάσης –που πρωταγωνιστεί μαζί με τους Στέλιο Δημόπουλο, Μαρία Νεφέλη Δούκα και Γιώργο Πυρπασόπουλο-, μας μίλησε για την επιτυχημένη παράσταση.
Θα θέλατε να μας μιλήσετε για την υπόθεση του έργου;
«Τρεις άντρες έρχονται αντιμέτωποι με το πτώμα μιας γυναίκας, το οποίο συμβαίνει σε πραγματικό χρόνο. Έρχεται και αλλάζει τα πάντα και βάζει σε σύγκρουση τους τρεις άντρες. Το έργο μιλάει για τη γυναικεία κακοποίηση και τα εξ αμελείας ή μη εγκλήματα που συμβαίνουν τόσο συχνά, πλέον».
Έργο βραβευμένο –ανέβηκε πρώτη φορά πριν 15 χρόνια, και σήμερα θεωρείται πιο επίκαιρο από ποτέ. Τί είναι αυτό που το τοποθετεί στο σήμερα, τόσο έντονα;
«Ο σπουδαίος Γιάννης Τσίρος εντοπίζει τα καρκινώματα της ανθρώπινης υπόστασης που διαχρονικά μαστίζουν τις ανθρώπινες κοινωνίες. Οξυδερκής, ποιητικός, βιωματικός θα έλεγες -από τον τρόπο που τόσο ρεαλιστικά, γράφει τα πάντα. Η πένα του πηγαίνει πολύ πιο βαθιά από αυτό που θα περίμενε, ίσως, και ο ίδιος. Θύμα, θύτης, αδύναμος, δυνατός δεν είναι μια σχέση που μπορεί εύκολα να εξαλειφθεί από μία κοινωνία. Είναι στερεοτυπικά κολλημένοι μαζί της. Στην Ελλάδα υπάρχουν και θα υπάρχουν και θα υπάρχουν τέτοια εγκλήματα. Δεν θα αλλάξει αυτό είναι θέμα παιδείας».
«Αξύριστα Πηγούνια» –πού παραπέμπει ο τίτλος;
«Κάποια στιγμή ο χαρακτήρας που υποδύομαι τσακώνεται με την γυναίκα του και λέει: “Δεν πας και εσύ να ξυριστείς ,γιατί είναι σκληρά τα γένια σου και με τσιμπάνε”. Αυτή η ενόχληση, αυτή η σκληρότητα κατά τη δική μου γνώμη είναι η συμπεριφορά που δεν θα αλλάξει θα παραμείνει σκληρή, αξύριστη και συμπλεγματική. Με τα γνωστά εγκληματικά αποτελέσματα».
Μιλήστε μας για τον Κυριάκο –τον ρόλο που ερμηνεύετε.
«Τον περιγράφει απόλυτα ο μονόλογός του – “Το ξέρω πως είμαι “χαμένος”. Και “κολλημένος” στο μηδέν. Προσπάθησα να δω τα πράματα διαφορετικά. Πολιτισμένα, που λένε. Αλλά για να δεις τα πράματα πολιτισμένα, πρέπει και να ζεις πολιτισμένα. Εγώ τα βλέπω όπως ζω. Και ζω έτσι, γιατί έρχομαι από μακριά”».
Κάποιο σχόλιό σας για τη σκηνοθεσία του Γιώργου Παλούμπη;
«Ο Γιώργος Παλούμπης δεν είναι σκηνοθέτης, είναι ζωγράφος και συνθέτης μαζί. Επιλέγει για τον κάθε ρόλο τους ηθοποιούς του προσεκτικά. Είναι σίγουρος για τον καθένα ξεχωριστά. Από εκεί πιστεύω ξεκινάνε όλα· αφού αισθάνεται σίγουρος ότι θα του δώσεις αυτά που θέλει, χειρουργικά θα σε ξεζουμίσει τελείως, στα παίρνει όλα. Εισχωρεί, ως υπέροχος άνθρωπος που είναι, στην ψυχή σου και σε αναγκάζει να τα καταθέσεις όλα. Θα πάρει από σένα όλα αυτά που έχεις να του δώσεις, ακόμα και αυτά που δεν τολμάς. Μετά θα συγκεντρώσει όλα αυτά τα στοιχεία -σκέψεις, αισθήματα, εμπειρίες, χρώματα, μυρωδιές, και θα φτιάξει τον πίνακά του. Είναι ήρεμη δύναμη».
Πείτε μας μια ατάκα, έναν διάλογο από το έργο ή περιγράψτε μας μια σκηνή. Ό,τι σας έρθει πρώτο στον νου.
«Αυτό που μου ήρθε πρώτο στον νου είναι ένας διάλογος που έχω με τον Γιώργο Πυρπασόπουλου, και μου λέει: “Σκέφτηκα ότι μερικές φορές, ο θάνατος, είναι πιο έντιμος από τη ζωή. Δεν παίζει μαζί σου, και δεν σε βασανίζει. Σε γαμάει μία κι έξω. Αυτό σκέφτηκα”».
Κάποιες σκέψεις, κάποια συναισθήματα από την επαφή σας με το έργο;
«Το κείμενο του Γιάννη Τσίρου φέρνει αντιμέτωπους τους θεατές να κοιτάξουν τους πρωταγωνιστές σαν καθρέφτη του εαυτού τους. Είτε στα μικρά, είτε στα μεγάλα εγκλήματα εξ αγχιστείας που έχουμε διαπράξει εκούσια ή ακούσια».
Θα μοιραστείτε μαζί μας μια ξεχωριστή, αγαπημένη στιγμή της καλλιτεχνικής σας διαδρομής;
«Κάθε στιγμή που μοιράζεσαι ένα κομμάτι σου με το κοινό, είναι ξεχωριστή. Κάθε βράδυ προσπαθείς, στο ελάχιστο, να σκιρτήσει στην ψυχή του άλλου».
Και μια δύσκολη;
«Στον “Άγριο Σπόρο”. Η μεγάλη επιτυχία του Γιάννη Τσίρου που παίζαμε με τον Τάκη Σπυριδάκη -γνωρίζαμε ότι ήταν στο τέλος της ζωής του, γιατί είχε αυτή την πολύ άσχημη αρρώστια. Στην τελευταία παράσταση, γνωρίζοντας ότι ο Τάκης έπαιξε την τελευταία παράσταση της ζωής του, μοιραστήκαμε μαζί έναν επίλογο ζωής που θα μείνει βαθιά μέσα μου».
Μια χρήσιμη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
«Να μην ξεχάσω ότι κάθε παράσταση είναι ένα διαρκές παιχνίδι, να χαμογελάω και να περνάω υπέροχα. Να αισθάνομαι σαν παιδί».
Κάτι που σας φτιάχνει τη διάθεση;
«Τα παιδιά μου».
Κάτι που τη χαλά;
«Η ασέβεια».
Μια αγαπημένη σας συνήθεια;
«Η προσευχή μου».
Να κλείσουμε με στίχους ενός τραγουδιού;
«“Καλημέρα τί κάνεις/ να ‘σαι πάντα καλά/ το κουράγιο μη χάνεις/ το κεφάλι ψηλά./ Καλημέρα χαρά μου/ καλημέρα ζωή/ καλημέρα τί κάνεις/ σ’ αγαπάω πολύ”».
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
