Σε όλη τη διάρκεια των εορτών, το Εθνικό Θέατρο θα βρίσκεται κοντά στο κοινό, παρουσιάζοντας, μέσω ζωντανών μεταδόσεων από τις Σκηνές του, απολαυστικές παραστάσεις υψηλής ποιοτικής στάθμης.
Στις δύσκολες συνθήκες αυτών των ημερών, το Εθνικό Θέατρο επιθυμεί να κρατήσει ζωντανή την επαφή του κόσμου με τη θεατρική ψυχαγωγία, μεταφέροντας μέσω αυτής μηνύματα αισιοδοξίας και ελπίδας. Υπό τις παρούσες συνθήκες, οι διαδικτυακές προβολές παραστάσεων αποτελούν μια πρόσφορη και αναγκαία λύση.
Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Δημήτρης Λιγνάδης, σημειώνει σχετικά: «Το θέατρο, ως σύμφυτη λειτουργία στον άνθρωπο, δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανένα άλλο μέσον. Η ζωντανή αλληλεπίδραση μεταξύ σκηνής και κοινού θα είναι πάντα μία και μοναδική. Στην παρούσα φάση ψάχνουμε κάτι για να υποκαταστήσουμε τη θεατρική πράξη, όχι να την αντικαταστήσουμε».
Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει τις τελευταίες παραστάσεις τριών έργων που ολοκληρώνουν την θεατρική περίοδο του 2020: «Φεγγάρι από χαρτί» των Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου, «Η Κυρία του Μαξίμ» του Ζωρζ Φεντώ και «Σ’ εσάς που με ακούτε» της Λούλας Αναγνωστάκη. Επίσης, θα επαναμεταδοθεί η παράσταση για όλη την οικογένεια του έργου «Πιστεύω στους μονόκερους» του Μάικλ Μορπούργκο.
Το πρόγραμμα των Live Streaming παραστάσεων
«Η Κυρία του Μαξίμ» / 26 Δεκεμβρίου, στις 19:30
Πολλοί είναι οι αθώοι που περνάνε διά πυρός και σιδήρου στα εξωφρενικά πεπρωμένα που επινόησε ο Φεντώ· το αρχέτυπο, ωστόσο, είναι ο δύσμοιρος ο κύριος Πετιπόν, ο οποίος ξυπνά στο σπίτι του έπειτα από ένα ξενύχτι στο καμπαρέ «Μαξίμ». Ο ίδιος δεν θυμάται τίποτα από τη χθεσινή βραδιά, στο κρεβάτι του όμως βρίσκεται μια νεαρή χορεύτρια από τα μπαλέτα του «Μαξίμ».
Η φάρσα τίθεται σε κίνηση και η ζωή του γίνεται άνω-κάτω, μέσα σε ένα λεπτό. Οι άπειροι χαρακτήρες του έργου μπλέκονται σε ατελείωτες συγχύσεις, παρεξηγήσεις και αναποδιές! Λίγο πριν από την… έκρηξη, ο δαιμόνιος συγγραφέας ξεμπλέκει τις μαριονέτες του, αλλά όχι προτού ο Πετιπόν έχει υποφέρει ένα πραγματικό μαρτύριο, δυσανάλογα βαρύ για το αθώο λάθος του.
«Πιστεύω στους μονόκερους» / 27 Δεκεμβρίου, στις 17:00
Ο εντεκάχρονος Θωμάς δεν γνωρίζει πολλά για τον πόλεμο που μαίνεται στη χώρα του και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό που γνωρίζει με σιγουριά είναι ότι μισεί το διάβασμα, τα βιβλία, τις βιβλιοθήκες και ο,τιδήποτε τον κρατά μακριά από τις αγαπημένες του βόλτες στο βουνό.
Όταν η μητέρα του τον αναγκάζει να επισκεφθεί τη βιβλιοθήκη της μικρής τους πόλης, θα γνωρίσει μια διαφορετική βιβλιοθηκάριο που θα τον κάνει να λατρέψει τις ιστορίες και τα βιβλία και, προ πάντων, την Αργυράννα και τον μαγικό της μονόκερο. Αυτή η γνωριμία θα του αλλάξει τη ζωή.
«Φεγγάρι από χαρτί» / 2 Ιανουαρίου, στις 19:30
Το έργο του συγγραφικού διδύμου των Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου εξελίσσεται στην καρδιά της δεκαετίας του ’60, από την άνοιξη του 1963 μέχρι την άνοιξη του 1964. Μια εποχή που όλα έδειχναν προς ένα καλύτερο αύριο. Μια εποχή που οι άνθρωποι πίστευαν πως έκλεισαν επιτέλους οι οδυνηροί λογαριασμοί της δεκαετίας του ’40, αλλά την ίδια στιγμή στα έγκατα της ελληνικής κοινωνίας δούλευαν οι δυνάμεις του διχασμού. Αυτό το συλλογικό τραύμα έγινε το πλαίσιο και το θεμέλιο των 19 χαρακτήρων του έργου. Αυτό τους έδωσε φωνή και όνομα.
Ο Νίκος, ο Αντώνης, ο Ιάσων, ο Ναπολέων, η Ρίτα, ο μπαμπάς, η μαμά, η θεία Τζίνα, ο θείος Στάθης, η θεία Ρενάτα, ο κύριος Ερρίκος, η κυρία Θάλεια, η εξαδέλφη Ειρήνη… Γυναίκες με κρεπαρισμένα μαλλιά και κόκκινα νύχια. Άντρες σιωπηλοί με σκούρα κοστούμια που μυρίζουν καπνό και αβάσταχτη μελαγχολία. Και έφηβοι. Έφηβοι έκπληκτοι μπροστά στη ζωή που ξετυλίγεται ξαφνικά μπροστά τους. Έκπληκτοι από τη ζωή που εκρήγνυται βίαια μέσα τους. Έφηβοι που ψηλαφούν τις πρώτες τους πληγές.
«Σ’ εσάς που με ακούτε» / 3 Ιανουαρίου, στις 20:30
Ο κινηματογραφικός και πολυβραβευμένος για το έργο του στη μεγάλη οθόνη Αλέξανδρος Αβρανάς, συναντά τον θεατρικό του εαυτό, δημιουργώντας μια νέα γλώσσα, για να «αφηγηθεί» το θεατρικό έργο «Σ’ εσάς που με ακούτε» της Λούλας Αναγνωστάκη.
Βερολίνο. Η πόλη φλέγεται από διαδηλώσεις, επεισόδια και βία. Σε ένα μικρό δωμάτιο, τα πρόσωπα παίρνουν μέρος σε μια φανταστική διαδήλωση. Ο Άγης, συγγραφέας, παίρνει μέρος σ’ ένα φόρουμ και προτείνει στους άλλους να μιλήσουν δοκιμαστικά. Μιλάνε σ’ ένα φανταστικό πλήθος, σαν να βρίσκονται σε μια γενική δοκιμή. Παρασύρονται στο «παιχνίδι» αυτό αποκαλύπτοντας τις μεγαλύτερες αλήθειες τους, αλλά και την αγωνία τους να επιβιώσουν σε έναν κόσμο εχθρικό.
