Το μυθιστόρημα «Μοιρολόι» της Κάρεν Κέλερ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, σε μετάφραση Αλεξάνδρας Παύλου.
Σ’ ένα φανταστικό νησί κάπου στις ελληνικές θάλασσες, υπάρχει ένα μοναδικό χωριό. Το όνομά του; Όμορφο Χωριό. Είναι όντως τόσο όμορφο;
Το χωριό δε διαθέτει ηλεκτρικό ρεύμα, δεν έχει καταστήματα, πέρα από έναν φούρνο, ένα σιδεράδικο, έναν μύλο κι ένα καπηλειό. Ό,τι παράγει μοιράζεται από τους Πρεσβύτερους εξίσου σε κάθε οικογένεια, και οι χωριανοί ανταλλάσσουν μεταξύ τους προϊόντα και υπηρεσίες. Οι άντρες αποφασίζουν για όλα σαν ανώτερα όντα, ενώ οι γυναίκες δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα∙ καθήκον τους είναι να παντρευτούν όποιον τους επιβληθεί, να κάνουν παιδιά, να φροντίζουν τα χωράφια και το σπίτι.
Σ’ αυτή την κλειστή κοινωνία, οτιδήποτε διαφορετικό ενοχλεί και παίρνει διαστάσεις θρύλου. Όπως το «Κορίτσι». Το «Κορίτσι» το ανακαλύπτει ο ιερέας του νησιού νεογέννητο σ’ ένα καφάσι με μπανάνες, και αναλαμβάνει να το μεγαλώσει. Κι εκείνο αποδεικνύεται ξεχωριστό, έχοντας μέσα του τεράστια δίψα για ζωή, για αγάπη, για γνώση.
Αλλά παραμένει μόνο. Το χωριό δεν είναι έτοιμο να κάνει την επανάστασή του. Και το «Κορίτσι» τιμωρείται βάναυσα. Δε λυγίζει, όμως. Επανακάμπτει και εκδικείται. Το όχι και τόσο Όμορφο Χωριό καίγεται όμορφα. Και το «Κορίτσι» ανοίγει τα φτερά του για νέους τόπους.
«Το χωριό μας έχει χίλια μάτια, που τα βλέπουν όλα, όλα, όλα. Το χωριό μας έχει μύτες που χώνονται ως την ψυχή σου, που ρουφάνε από μέσα σου και το τελευταίο μυστικό σου. Κι ό,τι δε βλέπουν τα μάτια κι ό,τι δε μυρίζουν οι μύτες το ακούνε τα αυτιά. Δεν υπάρχει κανένας τόσο αθόρυβος, τόσο καλά πλυμένος, τόσο καλά κρυμμένος από τους άλλους που το χωριό να μην ξέρει έστω κάτι και γι’ αυτόν. Το χωριό μας έχει εκατοντάδες στόματα που φαφλατίζουν, σφυρίζουν μέσα από τα δόντια τους, κροταλίζουν και ψιθυρίζουν ασταμάτητα. Διαδίδουν όλα όσα ξέρουν τα μάτια, η μύτη και τα αυτιά, απλώς τα αλλάζουν λιγουλάκι, προσθέτουν κάτι καινούργιο ή αφαιρούν κάτι αχρείαστο κι ό,τι απομένει το μεταφέρουν έως την τελευταία γωνιά. Ως τον βοσκό. Ως τον μυλωνά. Ως τον βοθρατζή κι ως εμένα. Η αλήθεια είναι μια κορδέλα πλεγμένη από εκατοντάδες γλώσσες. Έτσι είναι το χωριό μας».
Ένα μυθιστόρημα στα ίχνη της «Ιστορίας της Θεραπαινίδας» της Μάργκαρετ Άτγουντ, ένας ύμνος στην αγάπη, στην ελευθερία, στη φύση και στις ανθρώπινες αξίες.
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
