Όταν η ζωή κλειδώνει και οι άνθρωποι καθηλώνονται, παραμένοντας αδρανείς εκεί που χρειάζεται ένα μόνο βήμα, για να προχωρήσουν, εμφανίζεται εκείνη η βαθειά αμόλυντη πίστη στη ζωή, που περιστρέφει τη Γη για χάρη μας και μας ανοίγει νέους δρόμους.
Πλάθοντας μια φωτεινή ιστορία γεμάτη μύθους και συμβολισμούς, παντρεύοντάς την με την αύρα της ελληνικής θάλασσας και σερβίροντάς την με ευαισθησία, το δεύτερο μυθιστόρημα της Βάσως Δενδροπούλου, με τίτλο «Περιμένοντας τη νύχτα», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη.
Άλλοι με τα υλικά του ονείρου και άλλοι με του εφιάλτη
Τη μεγαλύτερη νύχτα του χειμώνα και μεσούσης της σφοδρότερης καταιγίδας που έχει ξεσπάσει ποτέ στο νησί, γεννιέται ένα κορίτσι. Είναι να ονομαστεί Ελευθερία, όμως τα βαφτίσια της στην εκκλησία διακόπτονται απρόοπτα… Αυτή εδώ, λοιπόν, είναι η ιστορία αυτού του γενναίου κοριτσιού, που έχει γραμμένη μέσα στη ψυχή του την ιστορία της δικής του ενηλικίωσης. Μόνο που αυτό το ταξίδι διακόπτεται από απανωτές δοκιμασίες, με φόντο την Αθήνα της μεταπολίτευσης και ένα ανυπότακτο ελληνικό νησί που μυρίζει φασκόμηλο, θυμάρι και ζυμωτό ψωμί. Εν τέλει, ορισμένοι άνθρωποι είναι πλασμένοι με τα υλικά του ονείρου και άλλοι με τα υλικά του εφιάλτη. Όλοι τους, όμως, θα γίνουν συνοδοιπόροι της Ελευθερίας στην προσωπική της διαδρομή.
Η Βάσω Δενδροπούλου πλάθει τη ζωή της ηρωίδας της με βιωμένες αξίες, αξίες που η ίδια έχει υπηρετήσει. Την οδηγεί βήμα βήμα στην εσωτερική απόφαση που χρειάζεται, για να υπερβεί τα εμπόδια, και, τότε, εκείνη βρίσκεται σε άλλα επίπεδα και άλλες δεξιότητες. Η ομορφιά των εικόνων, η ποιητικότητα των λέξεων, η παντοδυναμία του ονείρου που υφαίνει την πραγματικότητα μάς ξεσηκώνει κόντρα στην κατήφεια και τη μιζέρια της εποχής μας. Μας προτρέπει να ζούμε με την αλήθεια και μας θυμίζει πως η ζωή οφείλει να βιώνεται κι εμείς να βελτιωνόμαστε.
Σαν ένα ψυχολογικό υφαντό
Η πολυτάραχη προσωπική ιστορία αυτής της νέας κοπέλας, της Ελευθερίας, ξετυλίγεται μαζί με τα ιδιαίτερα νήματα του ψυχισμού της, τα οποία διαμορφώνονται και υφαίνονται σταδιακά μεταξύ τους, μέσα από μια σταθερή αλληλεπίδραση δυο δυνάμεων: τη δύναμη της εσωτερικής της ζωτικότητας, που – μέσα από τα ορθάνοιχτα μάτια των αισθήσεων – αφουγκράζεται, νιώθει και εσωτερικεύει τον άμεσο εξωτερικό φυσικό και κοινωνικό κόσμο στην κίνησή του από το νησί της παιδικής ηλικίας, μέχρι την πόλη της ενηλικίωσης, και την αδυσώπητη δύναμη καταστάσεων και γεγονότων που καθορίζουν τον άνθρωπο σαν προσωπική μοίρα, που τον καταδυναστεύουν σαν πελώρια εξωτερικά δεσμά.
Με τη σύγκρουσή τους, η Ελευθερία μεταμορφώνεται ασυνείδητα σε έναν μαχητή. Αλλά ο κόσμος φαίνεται να την καταβάλλει. Γι’ αυτό κι εκείνη, σαν ένα ψυχολογικό υφαντό, πρέπει να δώσει την τελική μάχη για τη ζωή της, με όση δύναμη της απομένει. Σε αυτήν την αναμέτρηση, μια απρόσμενη βοήθεια από αυτόν τον έξω κόσμο θα δώσει το αποτέλεσμα. Πρώτα οι φίλοι, μετά τα γυρίσματα της μοίρας και, τελικά, ο έρωτας που θα δυναμώσει τους αρμούς τροφοδοσίας με τη ζωή. Η τελική μάχη, η μάχη για την ίδια της τη ζωή ενάντια στην κατάθλιψη, έχει κριθεί.
naftemporiki.gr
