Λέξεις σκόρπιες σαν εκείνες που δραπετεύουν άτακτα από τα όνειρα. Σημειώσεις που γράφηκαν σε ανύποπτες στιγμές, ακόμη και στα διαλείμματα του ύπνου. Ποιήματα που γεννήθηκαν αυθόρμητα στον κόσμο του ασυνειδήτου. Σκέψεις και εμμονές που είτε μέσα από σχέδια, είτε μέσα από τη γραφή βρήκαν καταφύγιο από τη λήθη πάνω σε ημερολόγια, μεμονωμένες σελίδες, σε leporello και σε εύθραυστους μανδύες από κινέζικο χαρτί. Κι ανάμεσά τους ένας κεραυνός με τη λάμψη του να ταράζει το φαινομενικά αυτό ήρεμο και εσωτερικό σύμπαν εκπέμποντας ένα ισχυρό μήνυμα.
Είναι τα έργα της Βένιας Δημητρακοπούλου -παλαιότερα αλλά και ορισμένα που μόλις ολοκληρώθηκαν και θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά- και τα οποία θα συνθέσουν τη δεύτερη έκθεση της τριλογίας «Αρχέγονο Μέλλον» που πραγματοποιείται στην Ιταλία.
Πρωταγωνιστής σε αυτόν το δεύτερο σταθμό της διαδρομής της Ελληνίδας εικαστικού είναι ο «Λόγος», και ο χώρος φιλοξενίας είναι το Ίδρυμα Sandretto Re Rebaudengo στο Τορίνο [εγκαίνια: Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου στις 18.30].
Η εκθεσιακή τριλογία, υπό τον γενικό τίτλο «Αρχέγονο Μέλλον», ξεκίνησε στις 16 Νοεμβρίου στο Αρχαιολογικό Μουσείο Antonino Salinas του Παλέρμο, όπου ολοκληρώθηκε στις 3 Φεβρουαρίου με θεματικό άξονα την «Ύλη» και στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία -κρίνοντας από την προσέλευση κοινού (καταμετρήθηκαν 14.000 επισκέπτες) και την ανταπόκριση στον ιταλικό, ελληνικό, αλλά και διεθνή Τύπο. Τη διοργάνωση υπογράφουν το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού Ιταλίας στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας της Ιταλικής Πρεσβείας στην Αθήνα «Tempo Forte», την οποία υιοθέτησαν το Ιταλικό και Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού με σκοπό την ενδυνάμωση του πολιτιστικού διαλόγου και την προβολή των πολιτιστικών σχέσεων και στοιχείων που ενώνουν τις δύο χώρες και σε συνεργασία με την γκαλερί Artespressione του Μιλάνο. Ειδικότερα, η έκθεση στο Τορίνο έχει τεθεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού της Ελλάδας, της ελληνικής Πρεσβείας στη Ρώμη, του Δήμου του Τορίνο, της Περιφέρειας του Πιεμόντε, του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), της Ακαδημίας Καλών Τεχνών Αλμπερτίνα του Τορίνο, της Σχολής Καλών Τεχνών DAMS του Πανεπιστημίου του Τορίνο και των ελληνο-ιταλικών πολιτιστικών συλλόγων «Santorre di Santarosa» και «Microkosmos»
Στον λιτό, πρώην βιομηχανικό, χώρο του Ιδρύματος Sandretto Re Rebaudengo που έχει ως τώρα φιλοξενήσει πρωτοποριακές προτάσεις και σημαντικούς καλλιτέχνες κερδίζοντας μια θέση στον διεθνή εικαστικό χώρο, η Ελληνίδα γλύπτρια θα παρουσιάσει το νέο μεγάλων διαστάσεων γλυπτό της από ατσάλι, φως και κινέζικο χαρτί που φέρει τον τίτλο «Έλλαμψις». Έργο που θα συνυπάρξει με την εγκατάσταση «Προσωπικές Καταγραφές», η οποία αποτελείται από 33 ημερολόγια- σημειωματάρια μικρών και μεγαλύτερων διαστάσεων, κολλάζ, ακουαρέλες, δύο μανδύες – έναν Φυλακτήριο κι έναν του Νέσσου -από χειροποίητο κινεζικό χαρτί, όπως και την επιτοίχια εγκατάσταση «Διάλογοι», η οποία βασίζεται σε συνεντεύξεις ανθρώπων που βίωσαν την κρίση. Μεταφέροντας τον λόγο των ανθρώπων αυτών στο έργο της που συνδυάζει δυο αντίθετα υλικά – τον σκληρό σίδηρο και το ευαίσθητο κινέζικο χαρτί –τον μεταφέρει τρόπον τινά στη δημόσια σφαίρα.
«Με ενδιαφέρει να εικονοποιήσω τον λόγο και να δώσω λόγο στην εικόνα. Εν αρχή ην ο λόγος και το αποτύπωμα, το ίχνος του, είναι εκείνο που συνδέει τα πάντα», λέει η Βένια Δημητρακοπούλου με αφορμή τη νέα έκθεσή της στην Ιταλία, στην οποία συνδυάζεται ο προσωπικός με τον κοινωνικό προβληματισμό της, καθώς πιστεύει ότι «ο καλλιτέχνης λειτουργεί ως παλμογράφος της εποχής του. Συλλαμβάνει και μετασχηματίζει με τον δικό του τρόπο όσα συμβαίνουν γύρω του».
Με την αντιπαραβολή των δύο εγκαταστάσεων – των «Προσωπικών Καταγραφών» και των «Διαλόγων»- η εικαστικός δημιουργεί ένα δίπολο ανάμεσα στις δικές της σκέψεις και αναζητήσεις, οι οποίες εκφράζουν μια εσωστρέφεια και στις αγωνίες όπως εκφράζονται από τις φωνές όσων «δεν έχουν φωνή» -δηλαδή πρόσβαση στον δημόσιο λόγο.
Ειδικότερα για το νέο έργο της που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Τορίνο, την «Έλλαμψη», και στο οποίο δεσπόζει η επιγραφή- προφητεία «…και οι ψυχές των καλλιτεχνών θα αφυπνιστούν…και θα καταστούν οι ορατοί οφθαλμοί μιας κοινωνίας τυφλής» σχολιάζει: «Η τέχνη είναι εκείνη που μπορεί να δείξει τον δρόμο, να δημιουργήσει κάτι νέο που να προσφέρει ανάταση, ελπίδα και να αποτρέψει από την απελπισία». Έτσι καταλήγει η καλλιτέχνις, την οποία οι περισσότεροι γνωρίζουν από τους εμβληματικούς «Προμαχώνες» της στον προαύλιο χώρου του μεγαλύτερου και σημαντικότερου ελληνικού Μουσείου, του Εθνικού Αρχαιολογικού επί της οδού Πατησίων.
Ο «Ήχος», τέλος, θα έχει τον πρώτο λόγο στην έκθεση της Τεργέστης (12 Απριλίου έως 14 Ιουνίου), η οποία θα καταλάβει δύο χώρους: το Μuseo Sartorio και Castello di San Giusto. Εκεί θα φιλοξενηθεί ένα σύνολο έργων της Βένιας Δημητρακοπούλου με κυρίαρχα, όμως, εκείνα που έχουν σχέση με τον ήχο –παλαιότερα, αλλά και καινούρια που θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά- σε συνεργασία με τον Καθηγητή σύνθεσης στο Πανεπιστήμιο Ντέιβις της Καλιφόρνια, Πάμπλο Ορτίζ, ο οποίος έχει συνθέσει και τον «Ήχο των Προμαχώνων», ένα έργο για κρουστά.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η Βένια Δημητρακοπούλου προσεγγίζει την τριλογία των εκθέσεών της στην Ιταλία ως ένα ενιαίο έργο εν εξελίξει. Για τον λόγο αυτό, για κάθε μια από τις τρεις πόλεις και για κάθε εκθεσιακό χώρο έχει επιλέξει να παρουσιάσει διαφορετικά έργα, κατά κύριο λόγο, επιχειρώντας να διατηρήσει το στοιχείο της έκπληξης για τον επισκέπτη, αλλά έχοντας και ως στόχο την ενσωμάτωση των έργων της στον περιβάλλοντα χώρο, ώστε να επιτευχθεί ένας εικαστικός διάλογος με τα υπάρχοντα εκθέματα.
