Μιλώντας απευθείας στο σήμερα και απενοχοποιώντας τη μελαγχολία, προσδίδοντάς της μια τρυφερή ευγένεια, η παράσταση – εικαστική εγκατάσταση «Πώς να γίνεις αμύγδαλο», η οποία είναι εμπνευσμένη από μια σκηνική οδηγία της Σάρα Ρουλ στο «Παιχνίδι της μελαγχολίας», παρουσιάζεται σε σκηνοθετική επιμέλεια της Ιόλης Ανδρεάδη, στο Bios (Πειραιώς 84), από την Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου.
Μια ιστορία, που, δυστυχώς, ποτέ δεν θα μπορέσει να ειπωθεί
Στο «Παιχνίδι της μελαγχολίας», οι ήρωες αγαπούν τα παράθυρα. Τους αρέσει να ακουμπούν πάνω τους και να αγναντεύουν έξω, να χαζεύουν τη ζωή, να απλώνουν τα χέρια τους στη βροχή και να χαρίζουν σε αυτούς που τους κοιτάνε από κάτω ένα μοναδικό κάδρο, που, σίγουρα, θα αποτελούσε έμπνευση για τον Ρέμπραντ ή τον Βερμέερ.
Τα παράθυρα, που αποτελούν τη βάση αυτής της παράστασης – σκηνικής εγκατάστασης, βρέθηκαν όλα πλάι στα σκουπίδια ή μέσα στους μεγάλους κάδους για μπάζα της Αθήνας. Και κουβαλούν ένα μεγάλο παρελθόν και μια ιστορία, που, δυστυχώς, ποτέ δεν θα μπορέσει να ειπωθεί. Μπορούν, όμως, τα ίδια να πουν την ιστορία αυτού του έργου.
Θα μπορέσει κάποιος να πάει να τη βρει εκεί που βρίσκεται;
H Τίλη είναι μια νεαρή κοπέλα, που εργάζεται σε τράπεζα. Η τράπεζα θεωρεί ότι η Τίλη πάσχει από μελαγχολία, γι’ αυτό τη στέλνει στη Λάουρα, μία ψυχίατρο χωρίς αισθήματα. Στο μεταξύ, η Τίλη γνωρίζει τυχαία τον Φρανκ, στην τράπεζα όπου εργάζεται, και ερωτεύονται. Η Τίλη με την Άννα, ανταλλάσσουν τις σκέψεις τους στο κέντρο ομορφιάς της Άννας, όπου η Τίλη περνάει συχνά τα βράδια.
Μέσα σε όλα αυτά, η Τίλη περνάει τον χρόνο της, κοιτάζοντας έξω από τα παράθυρα. Κάποια στιγμή, την ώρα που κοιμάται, ο Φρανκ φυλάσσει τα δάκρυά της σε ένα δοχείο. Πλησιάζοντας η μέρα των γενεθλίων της, η Τίλη γίνεται χαρούμενη, κι όλο και πιο χαρούμενη, κι όλο και πιο χαρούμενη… πράγμα που την οδηγεί στο να πιει μια γουλιά από το δοχείο των δακρύων της. Και τότε, εξαφανίζεται. Και, στη θέση της, βρίσκεται ένα αμύγδαλο. Άραγε, θα μπορέσει κάποιος να πάει να τη βρει εκεί που βρίσκεται;
Το έργο δείχνει τη δυσκολία ενός μελαγχολικού ατόμου, όπως η Τίλη, να ενταχθεί στην κανονικότητα που προτείνεται από τη σημερινή κοινωνία. Προτείνει να σκεφτούμε μήπως η μελαγχολία είναι μια πιο ειλικρινής στάση του ανθρώπου απέναντι στη ίδια του τη φύση.
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση – προσαρμογή – σκηνογραφία – ερμηνεία: Κορίνα – Άννα Γκουγκουλή και Ιφιγένεια Καραμήτρου, σκηνοθετική επιμέλεια: Ιόλη Ανδρεάδη, φωτογραφίες: Πάνος Μιχαήλ.
Πληροφορίες
Bios: Πειραιώς 84 – Αθήνα, τηλ.: 210 3425335. Παραστάσεις: έως 26 Φεβρουαρίου: κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη: 20.15 και τα Σάββατα 23 και 30 Δεκεμβρίου: 19.00. Το σκηνικό της παράστασης παρουσιάζεται ως μόνιμη εικαστική εγκατάσταση στον χώρο του Bios τις ώρες που δεν πραγματοποιείται η παράσταση.
