«H τέχνη δεν μπορεί να κυβερνιέται από την περίσκεψη και τη σύνεση». Αυτό ισχυρίζεται η Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς, η διασημότερη φάλτσα σοπράνο στην ανθρώπινη ιστορία, προκειμένου να δικαιολογήσει την εμμονή της να τραγουδά δημοσίως, και, μάλιστα, Μότσαρτ.
Μια σπουδή πάνω στο ανέφικτο ιδεώδες της μουσικής, της τυραννίας του «σωστού» και του «λάθους», μια ακροβατική «κολορατούρα» πάνω στην τέχνη, την αρρώστια, τον θάνατο και τη μνήμη είναι το έργο του Stephen Temperley, «Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς – Ενθύμιο», που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία του Γιάννου Περλέγκα, στο θέατρο Θησείον, από τις 4 Νοεμβρίου, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, στις 9 το βράδυ.
Τίποτα δεν την εμπόδισε να ζήσει το όνειρό της
Η αληθινή ιστορία της γυναίκας, η οποία, για πολλούς, ήταν συνώνυμο της καλλιτεχνικής φιλοδοξίας και, ταυτόχρονα, της αυταπάτης, αλλά κατάφερε να εμπνεύσει βιβλία, θεατρικά έργα και δύο κινηματογραφικές ταινίες, ξετυλίγεται επί σκηνής. Η Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς, η επονομαζόμενη και «ντίβα του θορύβου», ήταν η πλούσια κόρη ενός δικηγόρου στην Πενσιλβάνια των αρχών του 20ού αιώνα. Γνώριζε μουσική και δίδασκε πιάνο σε παιδιά, αλλά το όνειρό της ήταν να γίνει διάσημη τραγουδίστρια της όπερας, παρότι η φωνή της ότι δεν τη βοηθούσε καθόλου σε αυτό.
Ζούσε σε έναν κόσμο κυριολεκτικά δικό της, αφού οι φυσικοί περιορισμοί που αντιμετώπιζε, αλλά και οι ειρωνικές αντιδράσεις και η απαξίωση που προκαλούσαν οι ερμηνείες της δεν την εμπόδισαν να ζήσει το όνειρό της: να δηλώνει σοπράνο, να εμφανίζεται δημόσια, να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην καλλιτεχνική ζωή της Νέας Υόρκης των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα, να ηχογραφεί δίσκους και να έχει φανατικό κοινό, μεταξύ του οποίου και ηχηρά ονόματα του μουσικού στερεώματος της εποχής της.
«Σημασία έχει τι ακούμε εμείς μέσα στο κεφάλι μας»
Στο έργο του Stephen Temperley, πολλά χρόνια μετά τον θάνατό της, ο ακομπανιατέρ της στο πιάνο, ένας διαλυμένος ψυχολογικά μουσικός, ο Κόσμε Μακ Μουν, προσπαθεί ακόμα να εξηγήσει το φαινόμενο Τζένκινς.
«Σημασία έχει τι ακούμε εμείς μέσα στο κεφάλι μας» υποστηρίζει η Τζένκινς, κατά τη διάρκεια του έργου, το οποίο μιλά για την πίστη και την έλλειψή της, για τη φθορά που προκαλούν η αρρώστια και η αποτυχία και για την τέχνη ως αντίδοτο κατά του θανάτου και της ερωτικής απουσίας. Πρόκειται για ένα φανταστικό ενθύμιο της Αμερικής των χρόνων 1929 – 1944, όπου δυο τελείως διαφορετικοί άνθρωποι, που ο καθένας κουβαλά το δικό του στίγμα, συναντιούνται και ενώνονται μέσα στην μουσική, βρίσκοντας καταφύγιο μακριά από τον φόβο και την αποδοκιμασία.
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Γιάννος Περλέγκας – Προμηθέας Αλειφερόπουλος, σκηνοθεσία: Γιάννος Περλέγκας, σκηνικά – κοστούμια: Λουκία Χουλιάρα, κίνηση: Δήμητρα Ευθυμιοπούλου, φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος, επιμέλεια ήχου – βίντεο: Αφροδίτη Ρήγα, βοηθός σκηνοθέτη: Μάγδα Καυκούλα, βοηθός ενδυματολόγου – κατασκευή κοστουμιών: Σάλι Αλάραμπι, φωνητική διδασκαλία: Ευαγγελία Καρακατσάνη, σχεδιασμός κομμώσεων: Σωτήρης Πατεράκης, ηχογράφηση μουσικής (πιάνο): Θοδωρής Οικονόμου, ηχοληψία: Κώστας Μπώκος (Studio 19st), φωτογραφίες: Κarol Jarek, γραφιστική επιμέλεια: Μάριος Γαμπιεράκης, παραγωγή: Μανόλης Σάρδης – PRO4. Παίζουν: Ναταλία Τσαλίκη, Προμηθέας Αλειφερόπουλος.
Πληροφορίες
Θέατρο Θησείον: Τουρναβίτου 7 – Ψυρρή, τηλ. κρατήσεων: 210 3255444 (Δευτέρα έως Παρασκευή: 10:00 – 17:00). Παραστάσεις: 4 Νοεμβρίου 2016 έως 29 Ιανουαρίου 2017. Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά. Τιμές εισιτηρίων: κανονικό: 15 ευρώ, μειωμένο (φοιτητικό, ΑΜΕΑ, ανέργων, άνω των 65 ετών): 10 ευρώ. Πώληση εισιτηρίων: Ticket services: Πανεπιστημίου 39 (εντός Στοάς Πεσματζόγλου), τηλεφωνικά: 210 7234567, ηλεκτρονικά: ticketservices.gr.
naftemporiki.gr
