Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Η Ρίτα Αντωνοπούλου επιστρέφει στη Σφίγγα με την παράσταση «2ω και 26λ με το ΧΡΟΝΟ», για πέντε συνεχόμενα Σάββατα στις 9, 16, 23 και 30 Νοεμβρίου και στις 7 Δεκεμβρίου [Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής, Αθήνα].
Η νέα παράσταση είναι βασισμένη στο αιώνιο και θεμελιώδες για την ανθρωπότητα ζήτημα του Χρόνου που έχει απασχολήσει τους δημιουργούς από την πρώτη στιγμή που ανέτειλε στον κόσμο η καλλιτεχνική έκφραση.
Αυτή τη φορά, η ιδέα της ερμηνεύτριας ζωντανεύει επί σκηνής με τη συμμετοχή τριών ταλαντούχων μουσικών, συνδυάζοντας τη φυσική θεατρικότητα της ερμηνείας της, με επιλογές τραγουδιών που κινούνται αρμονικά σαν δορυφόροι γύρω από τον πυρήνα του κεντρικού θέματος.
Η Ρίτα Αντωνοπούλου επιλέγει και συνδυάζει με τρόπο αριστοτεχνικό, αγαπημένα τραγούδια που έχουν άμεση ή έμμεση αναφορά στο χρόνο, με λόγο που ρέει αβίαστα και συνδέει αρμονικά τα συστατικά της παράστασης, την εξαιρετική ερμηνεία, το χιούμορ, τη συγκίνηση, τη χαρά και το παιχνίδι. Τι είναι τελικά ο χρόνος; Ποιος τον επινόησε και με ποιο δικαίωμα; Απαντήσεις δεν υπάρχουν ή αν υπάρχουν δημιουργούν νέα ερωτήματα.
Η Ρίτα Αντωνοπούλου, για την οποία η σκηνή και το κοινό αποτελούν τα στοιχεία του φυσικού της χώρου, επιχειρεί να δώσει απαντήσεις και να θέσει ερωτήματα συνομιλώντας με τον κόσμο και τραγουδώντας μαζί του. Οι μουσικοί που τη συνοδεύουν -σπουδαίες προσωπικότητες του χώρου, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της παράστασης, με μαέστρο τον μοναδικό σολίστ, συνθέτη κι ενορχηστρωτή Μανόλη Ανδρουλιδάκη.
Η αγαπημένη ερμηνεύτρια μίλησε μαζί μας.
Θα θέλατε να μας συστήσετε τη νέα σας παράσταση;
«Είναι μια ιδέα που είχα εδώ και καιρό και, πλέον, ήρθε η ώρα να πάρει σάρκα και οστά και συναίσθημα και ήχο και εικόνα. Θα ασχοληθούμε με τον Χρόνο…με την έννοια του χρόνου».
Ο τίτλος που έχετε δώσει, «2ω και 26λ με το ΧΡΟΝΟ», τι ακριβώς σημαίνει; Πείτε μας κάτι παραπάνω.
«Είναι η διάρκεια της παράστασης, η διάρκεια της συνομιλίας μας με τον Χρόνο μέσα από σκέψεις και τραγούδια που οδηγούν σε άλλες σκέψεις -είτε αστείες είτε πιο σοβαρές, που μετά θα οδηγήσουν σε άλλα τραγούδια κι όλα αυτά θα τα κάνουμε όλοι μαζί… και οι πάνω στη σκηνή μα και οι κάτω».
Πώς προέκυψε η επιλογή σας να ασχοληθείτε με το ζήτημα του χρόνου;
«Πριν αποφασίσω με τι θα ασχοληθώ, πριν από κάθε παράσταση, μου κάνω μια ερώτηση. Ρωτάω “τι με καίει αυτήν την περίοδο;”… E, τώρα η απάντηση ήταν ο Χρόνος και το πώς επηρεάζει τις ζωές μας».
Πώς θα περιγράφατε τη δική σας σχέση με τον χρόνο;
«Σαν όλες τις σχέσεις. Με τα πάνω της και τα κάτω της… Άλλες φορές τα πάμε καλά κι άλλες του κρατάω κακία, γιατί δε φέρεται εντάξει! Δε μπορώ και να τον χωρίσω…!».
Πείτε μας στίχους κάποιου τραγουδιού από αυτά που θα ερμηνεύσετε στην παράσταση –όποιους σας έρθουν πρώτοι στον νου.
«“Θα μεγαλώνω να σε βλέπω να γελάς / Θα μεγαλώνω να φωνάζω να προσέχεις / Θα μεγαλώνεις μυστικά να μου κρατάς / Και μακριά μου μ’ ευκολία να αντέχεις / Θα μεγαλώνω…”. Με διαφορά ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια που έχω πει, κι ακόμη δεν έχει κυκλοφορήσει. Οι στίχοι είναι της Ειρήνης Τσαγκαράκη και η μουσική των Αντώνη και Δημήτρη Παπαβομβολάκη.
Σκέψεις και συναισθήματα όταν βρίσκεστε επί σκηνής;
«Τις σκέψεις επί σκηνής τις αποφεύγω… Τα συναισθήματα δεν περιγράφονται με λόγια».
Στη μουσική σας διαδρομή έχουν καταγραφεί, ήδη, πολύ σημαντικές συνεργασίες. Είναι κάποια ή κάποιες που ξεχωρίζετε;
«Φυσικά. Η συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο πάνω από όλες μα και αυτή με τον Σταμάτη Κραουνάκη».
Μια στιγμή της -μέχρι τώρα- πορείας σας, που αγαπάτε ιδιαίτερα;
«Το τέλος της παράστασης στη Σφίγγα πέρυσι, στην τελευταία μας παράσταση με τον Θοδωρή Οικονόμου, όταν το χειροκρότημα δεν έλεγε να σταματήσει, που ο κόσμος ήταν όρθιος κι εγώ ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα από τη μεγάλη συγκίνηση και την ευγνωμοσύνη».
Κάποια στιγμή πικρή;
«Υπάρχουν και τέτοιες… όμως δεν είχαν να κάνουν ποτέ με τον κόσμο, μόνο σε συνεργασίες υπήρξαν μελανά σημεία, αλλά ευτυχώς πολύ λίγα».
Μια χρήσιμη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
«Θυμάμαι την πρώτη φορά που εμφανίστηκα δίπλα στον Θάνο Μικρούτσικο το 2006. Στο τέλος της παράστασης, με πλησίασε ο Γιώργος Κιμούλης και μου είπε: “Δεσποινίς μου, δε θα σταθώ σε όλα τα θετικά που θα μπορούσα να σας πω…θα σας πω μόνο πως δε χρειάζεται να προβάλλετε τη θεατρικότητά σας, γιατί την κουβαλάτε και μόνο που περπατάτε πάνω στη σκηνή”… Ήμουν, μάλλον, υπερβολική εκείνο το βράδυ (γέλιο) …είχε δίκιο ο άνθρωπος και πάντα το θυμάμαι».
Ένα-δύο άλμπουμ που ακούτε αυτή την περίοδο;
«Δυστυχώς, δεν ακούω άλμπουμ. Και το εννοώ το δυστυχώς. Ακούω τραγούδια. Κυρίως ξένα για να είμαι ειλικρινής. Μα ένα cd που δε φεύγει ποτέ από το αυτοκίνητό μου, εδώ και χρόνια, είναι το “Aerial” της Kate Bush».
Κάτι που σας χαλά τη διάθεση;
«Η βία».
Και κάτι που σας τη φτιάχνει;
«Ο ήλιος το πρωί και το χαμόγελο της κόρης μου!».
Συντελεστές Παράστασης:
Μανόλης Ανδρουλιδάκης: Κλασσική Κιθάρα, ενορχήστρωση
Σταύρος Καβαλιεράτος: Κοντραμπάσο
Μιχάλης Ατσάλης: Ακουστική Κιθάρα
Φωτογραφία – Σκηνοθεσία: Άκης Χρήστου
Οργάνωση παραγωγής: Ogdoo Music Group
