Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Είστε ερωτευμένοι; Έχετε ραγισμένη καρδιά; Είστε χαζοχαρούμενοι ή αιώνιοι πεσιμιστές; Όποιες και αν είναι οι περιστάσεις σας, φέτος, εν όψει της 14ης Φεβρουαρίου – του Αγίου Βαλεντίνου, φροντίστε να μην είστε άκαρδοι. Οι –πολυδιάστατα εμπλεκόμενοι με τον εικαστικό χώρο- Αλεξάνδρα Κολλάρου και Δημήτρης Λιόσης βάζουν σε λειτουργία ένα ««Εργοστάσιο Καρδιάς» και δίνουν την ευκαιρία να αποκτήσουμε, τουλάχιστον, μία καρδιά…! #getaheart.
Οι δυο τους -πρώην ζευγάρι και συμφοιτητές στο μακρινό παρελθόν- επανασυνδέθηκαν εκτάκτως για να μελετήσουν τον έρωτα και τις ποικίλες επιπτώσεις που έχει στην καρδιά μας. Το απρόσμενο ντουέτο κατέγραψε τα ευρήματά του μέσα από μια σειρά αλληγορικών έργων: μία συλλογή με καρδιές από ρητίνες, μικρογλυπτά που εμπεριέχουν μέσα τους όλα τα συναισθήματα που συνδέονται με τον έρωτα.
Καρδιές χαρούμενες, καρδιές λυπημένες, καρδιές σπασμένες, κρύες, χρεωμένες, πουλημένες, λουλουδάτες, λαμπερές, κλειστές, μαύρες, ροζ και πάει λέγοντας. Περισσότερες από 400 καρδιές, η καθεμία μοναδική και πολύτιμη, η καθεμία με τις δικές της προσωπικές αποχρώσεις όπως και η καρδιά του καθένα από εμάς. Γιορτάζουν ή ξορκίζουν, ανάλογα με το πώς προτιμάει να το δει κανείς, αυτό που λέγεται έρωτας αλλά και τη διαφορετικότητα, και μας προτρέπουν να αγαπάμε τον εαυτό μας, όποιες και αν είναι οι συνθήκες μας.
Η δημιουργική διαδικασία, λόγω της φύσης του υλικού, ήταν επίπονη και με έντονο το στοιχείο του απρόβλεπτου, ταυτόχρονα όμως εξαιρετικά ικανοποιητική, ενώ κάθε έργο, φτιαγμένο στο χέρι με φροντίδα, έχει τη δική του ιστορία. Ακριβώς όπως η αγάπη.
Το «Εργοστάσιο Καρδιάς» ανοίγει τις πόρτες του στο κοινό για ένα μόνο βράδυ, την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου, σε μυστική τοποθεσία στην Αθήνα.
Είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε με την αγαπημένη Κυρία της Τέχνης, Αλεξάνδρα Κολλάρου.
Θα θέλατε να μας συστήσετε το «Εργοστάσιο Καρδιάς»;
«Είναι μια μελέτη πάνω στον έρωτα και τις διάφορες αποχρώσεις του, τις επιπτώσεις που έχει στην ψυχή -καταστάσεις που όλοι βιώνουμε και μπορούμε να συσχετιστούμε μαζί τους. Οι καρδιές αποτυπώνουν τα διάφορα συναισθηματικά στάδια που συνδέονται με τον έρωτα, από τα πολύ θετικά μεχρι τα πολύ αρνητικά. Επιλέξαμε έναν διαφορετικό, οπτικοποιημένο τρόπο για να κάνουμε τον σχολιασμό, έναν τρόπο εύκολα αντιληπτό: μέσα από τα μικρά γλυπτά. Τα έργα είναι αλληγορικά: η πρώτη εντύπωση είναι ότι είναι όμορφα στο μάτι, χαριτωμένα ίσως, αλλά αν τα εξετάσεις προσεκτικά θα ανακαλύψεις διαφορετικά επίπεδα ανάγνωσης. Είναι μία εγκυκλοπαίδεια συναισθημάτων.
Το ονομάσαμε εργοστάσιο γιατί δουλέψαμε με “εργοστασιακούς” ρυθμούς για να παράξουμε τον αριθμό έργων που θέλαμε, προκειμένου να αποτυπώσουμε σωστά τη μελέτη μας –περίπου 400. Πιστοί στη διαρκή αναζήτησή μου να κάνω την τέχνη προσιτή στο κοινό, λανσάρουμε τις καρδιές σαν εικαστικά αντικείμενα, αν και στην πραγματικότητα είναι μοναδικά έργα τέχνης: δεν υπάρχει μία που να είναι ίδια με άλλη, ούτε και μπορεί να υπάρξει, καθώς η διαδικασία δημιουργίας τους εμπεριέχει και το στοιχείο του τυχαίου –όπως συμβαίνει και στον έρωτα, βέβαια. Παράλληλα με την καταγραφή των συναισθημάτων όμως, αυτό που θέλουμε τελικά είναι να γιορτάσουμε τον έρωτα και να πούμε στον κόσμο να τον γιορτάζει καθημερινά, να βάλει την αγάπη στη ζωή του, όποιες και αν είναι οι συνθήκες του, γιατί όλοι χρειαζόμαστε και αξίζουμε αγάπη. Οι καρδιές θα είναι εκεί και θα μας το θυμίζουν».
Πρώην ζευγάρι και συμφοιτητές, στο μακρινό παρελθόν, με τον Δημήτρη Λιόση. Θα μας μιλήσετε για τις συνθήκες της παρούσας συνάντησής σας και, καταρχήν, για το πώς προέκυψε;
«Είχα την ιδέα για τις καρδιές και ήθελα να συνεργαστώ με κάποιον καλλιτέχνη -το απαιτούσε το ίδιο το κόνσεπτ της έκθεσης. Ήξερα ότι ο Δημήτρης είναι ο σωστός άνθρωπος και υποπτεύθηκα ότι είναι κάτι που θα του άρεσε να κάνει. Δεν ήξερα, βέβαια, αν θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε καλά, καθώς είχαμε να δουλέψουμε μαζί από την περίοδο των σπουδών μας, στο πολύ μακρινό παρελθόν. Δε χρειάστηκαν, τελικά, διευκρινήσεις -αρχίσαμε απλά να δουλεύουμε και από την πρώτη στιγμή ήταν σα να συνεργαζόμασταν ανέκαθεν. Μπορεί να φταίει ότι γνωριζόμαστε πολύ καλά και ότι έχουμε κοινές αισθητικές προσλαμβάνουσες. “Ανδρωθήκαμε” στην τέχνη τις αρχές της δεκαετίας του ’90, στο Λονδίνο –μια έντονη περίοδο που προσδιόρισε τη σύγχρονη τέχνη όπως τη γνωρίζουμε σήμερα. Αυτές οι επιρροές διαμόρφωσαν την αισθητική μας αλλά και την εικαστική σκέψη και φιλοσοφία μας. Αυτό έχει βγει και στη δουλειά, είναι εύκολο να το διαβάσεις αν γνωρίζεις από τέχνη.
Απολαύσαμε ιδιαίτερα τη διαδικασία και είμαστε εξαιρετικά ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα. Για εμένα αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί έχω χρόνια να δείξω τη δουλειά μου ατομικά –είμαι περισσότερο γνωστή για τις άλλες μου ιδιότητες στον εικαστικό χώρο και ξέρω ότι θα κριθώ αυστηρά».
Θα μοιραστείτε μαζί μας μια ανάμνησή, μια σκέψη σας από τη δημιουργική διαδικασία που οδήγησε σε αυτές τις τόσο ξεχωριστές καρδιές από ρητίνες;
«Ένα κεντρικό σημείο αναφοράς είναι η ιδέα της ατέλειας. Όλες οι καρδιές έχουν ατέλειες, είναι ας πούμε “πληγωμένες”, όπως οι καρδιές όλων μας. Μικρές, μεγάλες, ή και ανοιχτές πληγές. Έχουμε δουλέψει ώρες επάνω τους μέχρι να έρθουν στην τελική τους μορφή. Πέρα από το καθαρά δημιουργικό κομμάτι, έχουν υποστεί επεξεργασίες και έχουν λάβει ιδιαίτερη φροντίδα, μία προς μία -μεσολάβησαν πολλά στάδια προκειμένου να φτάσουμε στο επιθυμητό επίπεδο. Και, τελικά, φτάσαμε. Δεν αποφύγαμε, ωστόσο, τις ατέλειες, το στοιχείο του τυχαίου εμπεριέχεται εξ ορισμού στη διαδικασία. Τις αγκαλιάσαμε όμως, με ενθουσιασμό μάλιστα, και καλοσωρίσαμε τα ατυχήματα. Οι όποιες ατέλειες κάνουν την κάθε καρδιά μοναδική και ξεχωριστή, και τελικά τέλεια. Έτσι δε συμβαίνει και στη ζωή;».
Το Εργοστάσιο θα ανοίξει μόνο τη βραδιά της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου, σε μυστική τοποθεσία της Αθήνας. Εξηγήστε μας παραπάνω τη διαδικασία απόκτησης ενός έργου–πώς μπορεί κάποιος να γίνει κάτοχος μίας ή και περισσότερων καρδιών που επιθυμεί;
«Η βραδιά είναι ένας εορτασμός: γιορτάζουμε τον έρωτα, και γιορτάζουμε και το λανσάρισμα του art project, μια μέρα απόλυτα ταιριαστή -την οποία, μάλιστα, επιλέξαμε γνωρίζοντας ότι πολλοί άνθρωποι αισθάνονται αμήχανα που δεν έχουν τι να κάνουν εκείνη την ημέρα: τώρα μπορούν να γιορτάσουν μαζί μας! Από εκεί και πέρα, το project είναι εν εξελίξει. Το εργοστάσιο θα ανοίξει προσεχώς τις πόρτες του σε όλους. Προς το παρόν, όποιος ενδιαφέρεται να μοιραστεί τη στιγμή μαζί μας και να αποκτήσει μία ή και περισσότερες καρδιές, μπορεί να γραφτεί στη λίστα της έκθεσης και να λάβει όλες τις σχετικές πληροφορίες. Η σελίδα εγγραφής είναι εδώ: http://alexandrakollaros.com/get-a-heart/ ».
Να κλείσουμε με μια σκέψη σας για τον Έρωτα;
«Ο έρωτας είναι απαραίτητος στη ζωή μας, αλλά δε χρειάζεται να περιμένουμε να έρθει μέσα από κάποιον άλλο –καμιά φορά αυτό δεν συμβαίνει. Δεν πειράζει, εμείς μπορούμε να ξεκινήσουμε από το να είμαστε διαρκώς ερωτευμένοι με τον εαυτό μας, με τη ζωή και τη διαδικασία της, με την τύχη που έχουμε να είμαστε εδώ, σήμερα».
