Ο «Μικέλ ο ευγενικός» και ο «Πανσίτο ο στοργικός» είναι μερικά από τα ονόματα που έδωσε ο Λεονάρντο Καρίλο στους πελεκάνους που συρρέουν κάθε χρόνο στην ξύλινη καλύβα του στη νότια ακτή της Κούβας.
Τις δύο τελευταίες δεκαετίες, ο 62χρονος φρόντισε την αποικία περίπου 100 καφέ πελεκάνων που προσγειώθηκαν στο χωριό του το Γκουανιμάρ τον Δεκέμβριο για να ξεχειμωνιάσουν έως τον Μάιο που πετούν για τα βόρεια μέρη.
«Νιώθω πολύ μοναξιά όταν φεύγουν οι πελεκάνοι. Είναι βασικά σαν τα παιδιά μου και μου λείπουν κάθε μέρα», είπε.
Ο Καρίλο είπε ότι έχει στην πραγματικότητα τρία παιδιά – δύο που ζουν στο Isle of Youth και ένα που ζει σε μια κοντινή πόλη. Αλλά δεν τα έχει δει πολύ τελευταία λόγω της πανδημίας.
Οι καφέ πελεκάνοι – ένα από τα δύο είδη που βρέθηκαν στην Κούβα – είναι συνήθως γκρι-καφέ πουλιά με μακρύ ράμφος και ελαστικό λάρυγγα που χρησιμοποιείται για να πιάσουν τα ψάρια.
«Μπορεί να φαίνονται όλοι ίδιοι, αλλά στην πραγματικότητα ο καθένας έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά», είπε.
Ενώ οι πελεκάνοι μπορούν να βρουν μόνοι τους τροφή, ο Καρίλο λέει ότι μαζεύει επίσης περισσεύματα από το χωριό για αυτούς και τους θεραπεύει από τραυματισμούς που προκαλούνται από τα αγκίστρια ψαρέματος.
«Μου αρέσει να τα φροντίζω γιατί είναι ευγενικά και στοργικά πουλιά», είπε, δείχνοντας πώς παίρνουν φαγητό κατευθείαν από το χέρι του καθώς στεκόταν σε μια μικρή βάρκα, πριν πάει σε κάποια λασπώδη ακτή.
Ο Καρίλο δούλευε σε μια κρατική εταιρεία αλιείας, αλλά από τότε που έκλεισε πριν από οκτώ χρόνια, έχει κάνει διάφορες δουλειές.
Οι πελεκάνοι όμως τον κρατούν απασχολημένο για μισό χρόνο καθώς προσπαθεί να τους ταΐσει τρεις έως τέσσερις φορές την ημέρα – δεν είναι εύκολο σε μια χώρα που διέρχεται τη βαθύτερη οικονομική κρίση της εδώ και δεκαετίες και υποφέρει από εκτεταμένες ελλείψεις βασικών αγαθών.
«Όσο ζω, θα συνεχίσω να τους φροντίζω», ορκίστηκε.
naftemporikigr με πληροφορίες Reuters
