Μερικές από τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε σε μικρή ηλικία, αλλά και το «τίμημα» της δόξας που πληρώνει έχοντας πραγματοποιήσει τα όνειρά του, περιγράφει ο αστέρας της εθνικής Ουρουγουάης και της Παρί Σεν Ζερμέν Έντινσον Καβάνι, σε μία επιστολή που έγραψε εν μέσω του Μουντιάλ, με αποδέκτη τον εννιάχρονο εαυτό του.
Στο γράμμα, το οποίο δημοσιεύει ο ιστότοπος The Players’ Tribune, ο Καβάνι αναφέρεται στις αλχημείες που έκανε για να ζεστάνει το νερό, στο μακρύ μαλλί που επιθυμούσε να αποκτήσει, στο γεγονός πως έπαιζε ποδόσφαιρο χωρίς παπούτσια, αλλά και στο κορυφαίο, όπως τονίζει, έπαθλο του κόσμου: Το «Ice Cream Goal».
Παράλληλα, σημειώνει πως, αν και σήμερα ζει το όνειρό του, μερικές φορές δεν νιώθει ελεύθερος, όπως τότε που ήταν μικρός και ζούσε στο Σάλτο της Ουρουγουάης.
Το γράμμα του Έντινσον Καβάνι στον εννιάχρονο εαυτό του:
«Αγαπητέ εννιάχρονε Έντινσον,
Γράφω αυτό το γράμμα στο παιδί, το οποίο όλοι στη γειτονιά φώναζαν «καραφλό» (Pelado).
Όταν ήσουν μωρό δεν είχες πολλά μαλλιά. Μάκραιναν αργά. Πόσο άσχημο! Δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα γι΄ αυτό. Έτσι, χάρη στη δημιουργικότητα της οικογένειάς σου, ήσουν πάντα ο “Pelado”.
Λοιπόν, είμαι στην ευχάριστη θέση να σου πω ότι στα 20 επόμενα χρόνια, το ποδόσφαιρο θα σου αλλάξει τη ζωή σε πολλά επίπεδα, κάποιες φορές με καλό και άλλες με λιγότερο καλό τρόπο. Το ποδόσφαιρο θα σε βοηθήσει ακόμη να ξεφορτωθείς το παρατσούκλι σου.
Βλέπεις, υπάρχει ένας τύπος που λέγεται Γκαμπριέλ Μπατιστούτα. Δεν τον ξέρεις ακόμη, γιατί το μόνο πρόγραμμα που έχεις την υπομονή να δεις στην τηλεόραση είναι ο “Τομ και Τζέρι”. Ο μεγαλύτερος αδερφός σου, Νάντο, θα είναι ο πρώτος που θα εμπνευστεί από τον Μπατιστούτα. Θα αρχίσει να αρνείται να πηγαίνει στον κουρέα. Θα αρχίσει να χρησιμοποιεί το conditioner της μητέρας σου. Και τελικά, θα αρχίσει να μοιάζει ακριβώς όπως ο τρομερός “Μπατιγκόλ”. Όταν τρέχει μέσα στο γήπεδο, με τα μακριά μαλλιά του να είναι πιασμένα με ένα κορδόνι παπουτσιού, είναι το πιο ωραίο πράγμα που έχεις δει ποτέ. Τελικά, θα βρεις το θάρρος να πεις στη μητέρα σου: “ Όχι άλλα κουρέματα”.
Ζεις τη ζωή σου έξω, με μια μπάλα στα πόδια. Έτσι συμβαίνει στη Νότια Αμερική. Δεν ξέρεις να κάνεις κάτι διαφορετικό. Και τι να κάνεις κλεισμένος μέσα; Τίποτα διασκεδαστικό. Τίποτα ενδιαφέρον. Δεν υπάρχει playstation, ούτε μεγάλη τηλεόραση. Δεν έχεις καν ζεστό νερό ή θέρμανση. Τον χειμώνα, το σύστημα θέρμανσης είναι τέσσερις κουβέρτες. Όταν πρέπει να πλυθείς, παίρνεις μια κανάτα νερό και τη θερμαίνεις στη σόμπα κηροζίνης. Είναι πολύ σημαντικό να πετύχεις τη σωστή αναλογία κρύου και ζεστού νερού. Καθώς στέκεσαι στον κουβά, μαθαίνεις πώς να κάνεις αλχημείες.
Ωστόσο, αυτή είναι μια πολυτέλεια για εσένα. Θυμάσαι το πρώτο σου σπίτι; Εκείνο που δεν είχε τουαλέτα; Έπρεπε να βγεις έξω, στο μικρό υπόστεγο. Να σου πω όμως ένα μυστικό; Όταν συλλογίζομαι τώρα αυτήν την ανάμνηση, δεν νιώθω καθόλου άσχημα. Για κάποιον λόγο, με γεμίζει ζεστασιά. Μου δίνει κουράγιο. Γιατί είναι μια όμορφη ανάμνηση.
Μην σε απασχολεί τι υπάρχει μέσα στο σπίτι. Συνέχισε να ζεις στον ήλιο “Pelado”. Εξάλλου, ποιο το νόημα του να έχεις αφίσες ποδοσφαιριστών στον τοίχο σου; Κάθε δύο – τρία χρόνια, όποτε οι δικοί σου αλλάζουν δουλειά ή όταν η οικογένειά σου δεν μπορεί να πληρώσει το ενοίκιο, χρειάζεται να μετακομίσεις. Αλλά ξέρεις ποιο είναι το καλό; Κάθε νέο σπίτι, όπου και να βρίσκεται, έχει πάντοτε ένα οικόπεδο με χώμα έξω. Υπάρχει πάντοτε μία μπάλα εκεί γύρω. Κανένας σπιτονοικοκύρης στον κόσμο δεν μπορεί να σου το πάρει αυτό.
Το σημαντικότερο όμως πράγμα στη ζωή σου αυτή τη στιγμή, αν θυμάμαι σωστά, είναι το “Ice Cream Goal”. Είναι κάτι μαγικό. Πρέπει να μιλήσω με κάποιον στην Παρί για το “Ice Cream Goal”. Είναι ιδιοφυές, αγνό κίνητρο. Ήταν η ιδέα των διοργανωτών του πρωταθλήματος νέων στο Σάλτο. Πώς μπορείς να δώσεις κίνητρο σε ένα τσούρμο εξάχρονων παιδιών, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του αγώνα; Θεσπίζεις έναν κανόνα, κατά τον οποίο το παιδί που θα σκοράρει το τελευταίο γκολ του αγώνα, κερδίζει ένα παγωτό.
Το σκορ θα μπορούσε να είναι 8-1. Δεν έχει σημασία. Είναι ένας αγώνας ενάντια στον χρόνο, για να είσαι αυτός ο οποίος θα βάλει το τελευταίο γκολ. Το συναίσθημα που νιώθεις όταν ακούς τον προπονητή να σφυρίζει, ενώ έχεις πετύχει το “Ice Cream Goal”… απίστευτο. Αγνή χαρά. Θα φας παγωτό σοκολάτα; Θα πάρεις ένα από τα παγωτά με τον Μίκι Μάους; Για όλη την ημέρα, εσύ είσαι ο βασιλιάς.
Δεν είσαι παιδί από την πρωτεύουσα, αυτό είναι σίγουρο. Τα παιδιά του Μοντεβιδέο ζουν σε έναν διαφορετικό κόσμο. Δεν γνωρίζεις καν ακόμη ότι αυτός ο κόσμος υπάρχει. Ένας κόσμος με παπούτσια Adidas, βόλτες με αυτοκίνητα και πράσινο χορτάρι. Στο Σάλτο είναι απλά διαφορετικά. Για κάποιον λόγο, όλα τα παιδιά θέλουν να παίζουν ξυπόλυτα. Ξεκινούν κάθε αγώνα με τα παπούτσια τους και μέχρι το ημίχρονο, τα παπούτσια έχουν γίνει μια στοίβα και όλοι τρέχουν ξυπόλυτοι. Αν κλείσω τώρα τα μάτια μου, μπορώ ακόμη να αισθανθώ το χώμα κάτω από τα πόδια μου. Μπορώ ακόμα να νιώσω την καρδιά μου να χτυπά κυνηγώντας τη μπάλα, προσπαθώντας να κερδίσω το παγωτό.
Θα κουβαλάς αυτά τα συναισθήματα μαζί σου σε όλη σου τη ζωή, γιατί είσαι από τη Νότια Αμερική. Είσαι από την Ουρουγουάη. Είσαι από το Σάλτο. Ζεις το ποδόσφαιρο διαφορετικά. Η ευλογία και η κατάρα των Ουρουγουανών είναι ότι δεν μπορούμε ποτέ να ηρεμήσουμε. Είναι η ιστορία του ποδοσφαίρου μας και της χώρας μας. Όταν οι Ουρουγουανοί φορούν την ποδοσφαιρική τους φανέλα, αισθάνονται υπερήφανοι για την ιστορία τους.
Πρέπει πάντοτε να προχωράμε, να προχωράμε, να προχωράμε. Και εσύ θα προχωρήσεις. Ποια είναι τα όνειρά σου, “Pelado”; Δεν θυμάμαι ακριβώς. Ο χρόνος τα θόλωσε. Είναι το όνειρό σου να αγωνιστείς στο Μοντεβιδέο, όπως ο Νάντο; Θα το πετύχεις και θα νιώσεις σαν να έπαιξες στο “Champions League”. Είναι το όνειρό σου να αγωνιστείς στην Ευρώπη; Θα το πετύχεις και θα κερδίσεις αρκετά χρήματα για να αλλάξεις τη ζωή της οικογένειάς σου. Είναι το όνειρό σου να αγωνιστείς για την εθνική ομάδα; Θα το πετύχεις και θα αποκτήσεις εμπειρίες γεμάτες δάκρυα χαράς και λύπης. Είναι το όνειρό σου να παίξεις στο Μουντιάλ; (Δεν θα σου το χαλάσω, θα πω μόνο ότι η το 2010 θα είναι “El Loco”(σ.σ. σημαίνει “τρελό”, αλλά είναι και το παρατσούκλι του Ουρουγουανού επιθετικού Σεμπάστιαν Αμπρέου, με θητεία στον Άρη, ο οποίος σκόραρε το νικητήριο πέναλτι στον αγώνα Ουρουγουάης – Γκάνας, δίνοντας στη “Σελέστε” την πρόκριση για τα ημιτελικά εκείνου του Παγκοσμίου Κυπέλλου). Είναι το όνειρό σου να κερδίσεις πολλά χρήματα και να οδηγείς ακριβά αμάξια και να κοιμάσαι σε φανταστικά ξενοδοχεία; Λοιπόν, “Pelado”, θα τα κάνεις όλα αυτά.
Ωστόσο, πρέπει να σου πω κάτι που δεν θα σε κάνει απαραίτητα χαρούμενο. Αυτό που έχεις αυτή τη στιγμή, στα εννιά σου χρόνια, είναι κάτι που μου λείπει πάρα πολύ στα 31 μου. Δεν έχεις ένα ζεστό μπάνιο. Δεν έχεις ούτε ένα δολάριο στην τσέπη. Φίλε μου, δεν έχεις καν ένα ωραίο κούρεμα ακόμη. Όμως έχεις κάτι άλλο, κάτι ανεκτίμητο. Έχεις την ελευθερία σου.
Σαν παιδί, ζεις τη ζωή σου με μία ένταση και ένα πάθος που είναι αδιανόητο για έναν ενήλικο. Προσπαθούμε να κρατηθούμε σε αυτό το συναίσθημα καθώς μεγαλώνουμε αλλά ξεγλιστρά μέσα από τα χέρια μας. Υπάρχουν τόσες πολλές ευθύνες. Τόση πολλή πίεση. Τόση πολλή ζωή που πρέπει να περάσεις μέσα στο σπίτι. Ξέρεις πώς είναι τώρα η ζωή σου, στα 31; Πηγαίνεις από ένα ξενοδοχείο στο λεωφορείο και μετά στην προπόνηση. Από την προπόνηση φεύγεις με το λεωφορείο και μπαίνεις σε ένα αεροπλάνο. Από το αεροπλάνο μπαίνεις σε ένα άλλο λεωφορείο. Και από το λεωφορείο πηγαίνεις σε ένα γήπεδο.
Από πολλές απόψεις, ζεις το όνειρο. Και από επίσης πολλές απόψεις, είσαι φυλακισμένος σε αυτό το όνειρο. Δεν μπορείς απλά να βγεις έξω και να κάτσεις στον ήλιο. Δεν μπορείς να βγάλεις τα παπούτσια σου και να παίξεις στη λάσπη. Θα συμβούν πράγματα που θα κάνουν τη ζωή σου περίπλοκη. Είναι αναπόφευκτο.
Όταν είσαι παιδί, έχεις την ψευδαίσθηση ότι περισσότερο επιτυχημένος είναι ο άνθρωπος με τα πιο πολλά υλικά αγαθά. Όταν μεγαλώσεις, θα συνειδητοποιήσεις ότι πιο επιτυχημένος άνθρωπος είναι εκείνος που έχει τη σοφία να ζήσει τη ζωή. Όταν τα καταφέρεις σαν επαγγελματίας, θα έχεις όλα όσα είχες ονειρευτεί. Και για αυτό πρέπει να είσαι πολύ – πολύ ευγνώμων. Αλλά πρέπει να είμαι ειλικρινής μαζί σου, “Pelado”. Υπάρχει μόνο ένα μέρος που έχεις ακόμη πλήρη ελευθερία. Διαρκεί περίπου 90 λεπτά, αν είσαι τυχερός.
Όταν φοράς τα παπούτσια σου… είτε παίζεις στο χώμα στο Σάλτο, είτε στο πράσινο χορτάρι στη Νάπολη, είτε μπροστά από εκατομμύρια ανθρώπους στο Παγκόσμιο Κύπελλο… θέλω να θυμάσαι τα λόγια του πατέρα σου. Τι σου λέει πάντα πριν αγωνιστείς; Ξέρω ότι ξέρεις τις λέξεις. Σου λέει, “τη στιγμή που θα περάσεις την άσπρη γραμμή και θα μπεις στον αγωνιστικό χώρο, υπάρχει μόνο το ποδόσφαιρο. Τίποτα που να συμβαίνει έξω από την άσπρη γραμμή δεν θα σε βοηθήσει σε αυτό που συμβαίνει μέσα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο”. Αν ακούσεις αυτά τα λόγια και πραγματικά τα πιστέψεις, τότε μερικές φορές, ακόμη και όταν η πίεση είναι τεράστια ή παίζεις μπροστά σε εκατομμύρια ανθρώπους… θα μπαίνεις στον αγωνιστικό χώρο και θα είναι σαν να παίζεις ξυπόλυτος. Θα νιώθεις το χώμα κάτω από τα γυμνά σου πόδια. Θα νιώθεις την καρδιά σου να χτυπάει δυνατά και θα κυνηγάς τη μπάλα σαν να παίζεις για το κορυφαίο τρόπαιο στον κόσμο. Σαν να παίζεις για ένα παγωτό.
Με εκτίμηση,
Έντι».
