Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο Thomas Edison εφηύρε μια μπαταρία που είχε την ιδιομορφία να παράγει υδρογόνο. Τώρα, 120 χρόνια αργότερα, η μπαταρία αυτή βρίσκεται στο μικροσκόπιο, με τους ειδικούς να εξετάζουν αν αποτελεί την απάντηση στη διαρκή πρόκληση των μεταβλητών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως η ηλιακή και η αιολική.
Στους χωματόδρομους του Νιού Τζέρσι πριν από περίπου 120 χρόνια, ο Τόμας Έντισον δοκίμαζε ένα όχημα που δεν διέθετε βαριά μπαταρία μολύβδου – οξέος, όπως συνηθιζόταν ως τότε, αλλά «φορούσε» μια μπαταρία νικελίου – σιδήρου.
Αυτός ο τύπος μπαταρίας είχε κατοχυρωθεί αρχικά από τον Σουηδό εφευρέτη Ερνστ Βάλντεμαρ Γιούνγκνερ το 1899, στο έργο του οποίου βασίστηκε ο Έντισον για να εξελίξει περαιτέρω τη μπαταρία και να την ενσωματώσει στο αυτοκίνητό του.
Ο Έντισον ισχυριζόταν ότι η μπαταρία νικελίου – σιδήρου ήταν απίστευτα ανθεκτική και θα μπορούσε να φορτιστεί δύο φορές πιο γρήγορα από τις μπαταρίες μολύβδου – οξέος. Ήταν μάλιστα κοντά σε συμφωνία με τη Ford Motors για την παραγωγή αυτού του φερόμενου πιο αποδοτικού ηλεκτρικού οχήματος.
Ωστόσο, η μπαταρία νικελίου – σιδήρου ήταν μεγαλύτερη από τις πιο διαδεδομένες μπαταρίες μολύβδου – οξέος και παράλληλα πιο ακριβή. Επίσης, όταν φορτιζόταν, απελευθέρωνε ενοχλητικό και δυνητικά επικίνδυνο υδρογόνο.
Ενώ ο Έντισον προετοίμαζε ένα βελτιωμένο πρωτότυπο, άρχισαν να κερδίζουν έδαφος τα οχήματα με ορυκτά καύσιμα που θα μπορούσαν να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις προτού χρειαστούν ανεφοδιασμό.
Η συμφωνία του Έντισον με τη Ford «πάγωσε», αν και η μπαταρία του συνέχισε να χρησιμοποιείται στη σιδηροδρομική σηματοδότηση, όπου το ογκώδες μέγεθός της δεν συνιστούσε εμπόδιο.
Πολλά χρόνια αργότερα, στα μέσα της δεκαετίας του 2010, ερευνητική ομάδα στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας του Ντελφτ στην Ολλανδία παρατήρησε πως, καθώς η ηλεκτρική ενέργεια περνά μέσα από τη μπαταρία κατά τη διάρκεια της φόρτισης, υφίσταται χημική αντίδραση που απελευθερώνει υδρογόνο και οξυγόνο. Η ομάδα συνέδεσε την αντίδραση με την ηλεκτρόλυση, που χρησιμοποιείται για τη διάσπαση του νερού στα βασικά του στοιχεία, υδρογόνο και οξυγόνο.
«Μου φάνηκε ότι η χημεία ήταν η ίδια», ανέφερε ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, Φόκο Μούλντερ. Η ηλεκτρόλυση αποτελεί έναν τρόπο για να παραχθεί υδρογόνο προς χρήση ως καύσιμο – ένα εντελώς καθαρό καύσιμο, υπό την προϋπόθεση ότι η ενέργεια που χρησιμοποιείται για την προώθηση της αντίδρασης προέρχεται από ανανεώσιμη πηγή.
Πηγή: BBC
