Μέτρησα τα χρόνια μου και είδα πως περάσανε πιο πολλά απ’ τα μισά που θα ζήσω λογικά. Δεν έχω χρόνο για χάσιμο!” (Ανθισμένη Αυλή)
Να μια αργοπορημένη διαπίστωση για βουτιά στο εδώ και τώρα. Καμία ψευδαίσθηση, καμία φαντασίωση αλλά και πλέον καμία απομάγευση. Το Portofino μου ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το δικό σας, αυτό το παραδεισένιο ιδεατό σύμπαν που προσμένω μισό αιώνα ήταν δίπλα μου. Στην απέναντι ταράτσα που οι κυρίες λιάζονται, στη βόλτα με το ΤΟΥΟΤΑ στην παραλιακή ή στην ερωτική απογοήτευση της πρώτης νιότης με τον λάθος πενηντάρη της τηλεόρασης. (Τα Τρία Χ).
