Αρχικά ο ενθουσιασμός για τις δυνατότητες της χρήσης υδρογόνου ως καυσίμου απαλλαγμένου από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ήταν τεράστιος.
Από τις ερήμους της Αυστραλίας και της Ναμίμπια μέχρι τα ανεμοδαρμένα περάσματα της Παταγονίας, εταιρείες και κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο σχεδίαζαν να κατασκευάσουν σχεδόν 1.600 εργοστάσια για την παραγωγή του.
Ο ενθουσιασμός ωστόσο προσγειώθηκε ανώμαλα, όταν αποκαλύφθηκε ένα πρόβλημα: Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των έργων δεν έχει «κλείσει ούτε έναν πελάτη»
Ακόμη και οι ελάχιστες επιχειρήσεις που έδειξαν ενδιαφέρον, έχουν προχωρήσει σε ασαφείς, μη δεσμευτικές συμφωνίες που μπορούν εύκολα να ακυρωθούν, αν οι πιθανοί αγοραστές κάνουν πίσω. Ως αποτέλεσμα, πολλά από τα έργα που διαφημίζονται τώρα με ενθουσιασμό από τις χώρες που διεκδικούν να γίνουν «η Σαουδική Αραβία του υδρογόνου», πιθανότατα δεν θα κατασκευαστούν ποτέ.
Μόλις το 12% των μονάδων έχουν πελάτες
Μόλις το 12% των μονάδων υδρογόνου έχουν πελάτες σύμφωνα με το BloombergNEF.
«Κανένας λογικός επιχειρηματίας δεν πρόκειται να αρχίσει να παράγει υδρογόνο χωρίς να έχει αγοραστή γι’ αυτό, και κανένας λογικός τραπεζίτης δεν πρόκειται να δανείσει χρήματα σε έναν επιχειρηματία χωρίς την εύλογη σιγουριά ότι κάποιος θα το αγοράσει», λέει ο Martin Tengler, αναλυτής του BNEF.
«Δεν διαφέρει από οποιαδήποτε άλλη ενεργειακή εκμετάλλευση . Οι αγωγοί φυσικού αερίου δεν κατασκευάστηκαν χωρίς πελάτες», λέει η Laura Luce, διευθύνουσα σύμβουλος της Hy Stor Energy.
Πότε είναι «πράσινο»
Το υδρογόνο μέχρι τώρα παράγεται ως επί το πλείστον με τη χρήση ορυκτών καυσίμων, ιδίως φυσικού αερίου. Όταν, όμως, η παραγωγή τροφοδοτείται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, το υδρογόνο που προκύπτει είναι πράσινο.
Και είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι υποστηρικτές του βλέπουν ευκαιρίες για ένα «πράσινο» μέλλον.
Το πράσινο υδρογόνο, όταν καίγεται σε μια τουρμπίνα ή τροφοδοτείται μέσω μιας κυψέλης καυσίμου, παράγει ενέργεια χωρίς να εκτοξεύει αέρια του θερμοκηπίου στον αέρα.
Πολλοί αναλυτές δεν βλέπουν άλλον τρόπο για την απεξάρτηση από τον άνθρακα, της ναυτιλίας και άλλων βιομηχανιών που δεν μπορούν εύκολα να λειτουργήσουν με ηλεκτρισμό.
Το BloombergNEF προβλέπει ότι θα χρειαστεί να χρησιμοποιηθούν 390 εκατομμύρια τόνοι υδρογόνου ετησίως παγκοσμίως το 2050 για να εξαλειφθούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από την παγκόσμια οικονομία, ποσότητα υπερτετραπλάσια από την ποσότητα που χρησιμοποιείται σήμερα.
Υψηλό κόστος παραγωγής, ακριβές υποδομές και εξοπλισμός
Αλλά δεν πρόκειται για μια απλή αλλαγή .Οι περισσότερες επιχειρήσεις που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν με υδρογόνο θα χρειάζονταν ακριβό νέο εξοπλισμό για να το χρησιμοποιήσουν, ένα άλμα που δεν θέλουν να κάνουν.
Το υδρογόνο που παράγεται με τη χρήση καθαρής ενέργειας κοστίζει τέσσερις φορές περισσότερο από το υδρογόνο που παράγεται από φυσικό αέριο, σύμφωνα με το BNEF.
Αγωγοί; Ασύμφοροι
Και είναι δύσκολο να κατασκευαστούν οι υποδομές για την προμήθεια υδρογόνου όχι μόνο σε μονάδες παραγωγής αλλά και σε αγωγούς για τη μεταφορά του.
Σε αντίθεση με το φυσικό αέριο ή το πετρέλαιο, δεν υπάρχει ακόμη ένα παγκόσμιο σύστημα για τη μεταφορά υδρογόνου. Η μεταφορά του υδρογόνου απαιτεί την κατάψυξή του, τη συμπίεσή του ή τη μεταφορά του σε άλλη, πιο εύχρηστη μορφή, όπως η αμμωνία, η οποία συνδυάζει το υδρογόνο με το άζωτο.
Ο Werner Ponikwar, διευθύνων σύμβουλος της Thyssenkrupp Nucera AG, κατασκευάστριας εταιρείας εξοπλισμού υδρογόνου, θεωρεί τους αγωγούς μια καλή επιλογή, αλλά πολλοί επίδοξοι εξαγωγείς υδρογόνου δεν θα μπορούσαν να προμηθεύσουν τους πιθανούς πελάτες μέσω σωλήνων. «Αν πρέπει να γεφυρώσετε έναν ωκεανό, αυτό είναι πιο δύσκολο», λέει.
Μονάδα κοντά σε καθαρή πηγή ενέργειας και σε πελάτη
Ο Ponikwar λέει ότι εκείνες οι επιχειρήσεις παραγωγής πράσινου υδρογόνου που είναι πιθανό να πετύχουν είναι εκείνες που θα μπορέσουν να χτίσουν ένα ολόκληρο το οικοσύστημα», τοποθετώντας μια μονάδα υδρογόνου κοντά σε μια καθαρή πηγή ενέργειας, με έναν έτοιμο πελάτη κοντά.
Η εταιρεία του, για παράδειγμα,προμηθεύει εξοπλισμό σε μια μονάδα υδρογόνου στη βόρεια Σουηδία, η οποία με τη σειρά της θα τροφοδοτήσει μια μονάδα σιδήρου και χάλυβα που αναπτύσσεται από την H2 Green Steel.
Η άφθονη υδροηλεκτρική ενέργεια της περιοχής θα παρέχει την ηλεκτρική ενέργεια και η Mercedes-Benz Group AG έχει συμφωνήσει να αγοράζει 50.000 μετρικούς τόνους χάλυβα του εργοστασίου ετησίως. «Με τον πράσινο χάλυβα, υπάρχει μια αγορά που ενδιαφέρεται να αγοράσει και είναι πρόθυμη να πληρώσει ένα premium γι’ αυτόν», λέει ο Ponikwar.
Τα μεγαλόπνοα σχέδια
Πάντως, χώρες με δυνατότητες παραγωγής άφθονης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, όπως η Χιλή με αιολική ενέργεια και η Αυστραλία και η Αίγυπτος με ηλιακή ενέργεια, έχουν ανακοινώσει μεγαλόπνοους στόχους για την παραγωγή του καυσίμου, που προορίζονται για εξαγωγή. Μόνο στην Κίνα έχει ανακοινωθεί η κατασκευή περισσότερων από 360 εργοστασίων, σύμφωνα με το BNEF.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει ως στόχο την παραγωγή 10 εκατομμυρίων μετρικών τόνων υδρογόνου χωρίς άνθρακα έως το 2030, ενώ θα εισάγει αντίστοιχη ποσότητα. Στις ΗΠΑ, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έχει διαθέσει 8 δισεκατομμύρια δολάρια για τη δημιουργία «κόμβων υδρογόνου», συστάδες επιχειρήσεων που παράγουν και χρησιμοποιούν το καύσιμο.
naftemporiki.gr
