Η σωστή συντήρηση, διαχείριση και εμπορική εκμετάλλευση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων αποτέλεσε εξαρχής βασικό ζητούμενο χρηστής διακυβέρνησης για λογαριασμό του ‘Ελληνα φορολογούμενου. Ακριβώς επειδή όλες αυτές οι πανάκριβες, ενίοτε και υπερκοστολογημένες, υποδομές χρηματοδοτήθηκαν από τον δημόσιο κορβανά για να εξυπηρετήσουν έναν εθνικό σκοπό περιορισμένης διάρκειας, αλλά και ένα στοίχημα μακράς πνοής: να αποτελέσουν προίκα για τις μελλοντικές γενιές, για να αποσβέσουν το κόστος κατασκευής τους και να μην αποδειχθούν «βιτρίνα μίας χρήσεως». Η σημερινή εικόνα αυτών των αθλητικών εγκαταστάσεων αποδεικνύει ότι οι κυβερνήσεις μετά το 2004 απέτυχαν παταγωδώς να αξιοποιήσουν το κληροδότημα των Ολυμπιακών Αγώνων εις όφελος του ελληνικού λαού.
Η εικόνα του Ολυμπιακού Σταδίου με το «στέγαστρο καρμανιόλα», αλλά και ενός πλήθους άλλων αθλητικών χώρων που αφέθηκαν στην τύχη τους να ρημάζουν προδίδει διοικητική ανεπάρκεια, αλλά και κρατική αναλγησία. ‘Ομως, η πιο εξοργιστική περίπτωση αδυναμίας αξιοποίησης μιας ολυμπιακής αθλητικής εγκατάστασης περιορισμένης χρήσεως είναι χωρίς αμφιβολία το Ολυμπιακό Κέντρο Ιππασίας. Και το δικό του στέγαστρο είναι σάπιο και διαβρωμένο, έπειτα από δύο δεκαετίες εγκατάλειψης. Επικίνδυνο για την ασφάλεια του κοινού. ‘Ομως εδώ δεν πρόκειται για ένα ακόμη παράδειγμα ανικανότητας της κρατικής μηχανής, αλλά για ένα σκάνδαλο διαρκείας.
Μία κραυγαλέα επίδειξη εξυπηρέτησης ιδιοτελών επιδιώξεων της στενής παρέας που νέμεται εδώ και χρόνια προνόμια και εξουσία στην Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Η παρέα αυτή, με διαχρονικό αρχηγό και ενορχηστρωτή τον επιχειρηματία «παντός καιρού» Ισίδωρο Κούβελο, λειτουργεί με όρους «ομάδας πίεσης». Και φαίνεται πράγματι να διαθέτει προσβάσεις σε κλιμάκια ανώτατων κρατικών λειτουργών έχοντας καταφέρει να μπλοκάρει για δύο σχεδόν δεκαετίες την εμπορική αξιοποίηση του Ολυμπιακού Κέντρου Ιππασίας, το οποίο χρησιμοποιεί ως «Prive Club», χωρίς να αποδίδει στο Ελληνικό Δημόσιο ούτε μια τυπική συνδρομή. Φως, νερό, τηλέφωνο, κηπουρούς και σεκιουριτάδες εξακολουθεί μέχρι σήμερα να πληρώνει το κράτος, για να οργανώνει μια δύο φορές τον χρόνο αθλητικές εκδηλώσεις ο «Μέγας Αλυτάρχης» που έτσι εξασφαλίζει και τη θέση του στην Ολυμπιακή Επιτροπή… Δυστυχώς, πρόθυμο συμπαραστάτη στις επιδιώξεις της η «παρέα του τσάμπα» έχει βρει το ΤΑΙΠΕΔ, το λεγόμενο Υπερταμείο, που συστήθηκε στα χρόνια των μνημονίων για να εκμεταλλευθεί, προς όφελος του ‘Ελληνα φορολογούμενου, την αναξιοποίητη δημόσια περιουσία.
Η στράτευση ενός τέτοιου ευαίσθητου οργανισμού, τα στελέχη του οποίου αμείβονται από το υστέρημα του ‘Ελληνα φορολογούμενου, σε στοχεύσεις που στην ουσία ακυρώνουν την εθνική αποστολή την οποία καλείται να εξυπηρετήσει, εκθέτει τη χώρα διεθνώς. Κι αυτό γιατί την ξαναγυρνά πίσω σε εποχές πελατειακής εξάρτησης, την ώρα μάλιστα που χάρη στην προσωπική συμβολή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη αγωνίζεται να βρει τον βηματισμό της για να αποτελέσει παγκόσμιο επενδυτικό πόλο, εναρμονισμένο με τις αρχές της διαφάνειας και της αξιοκρατίας. Ας πιάσουμε όμως το νήμα του σκανδάλου από την αρχή.
Τέσσερα χρόνια μετά το πέρας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 το αχανές Ολυμπιακό Κέντρο Ιππασίας στο Μαρκόπουλο, που αποτέλεσε ένα ακόμη πανάκριβο έργο βιτρίνας «μίας χρήσεως» για ένα άθλημα κατ’ εξοχήν αντιεμπορικό, περιορισμένης λαϊκής απήχησης και δημοφιλίας, παρέμενε αναξιοποίητο. Το 2008 παραχωρήθηκαν από την Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε. στην Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας ένα φαραωνικό κτίριο γραφείων εμβαδού… 3.100 τ.μ., ένα συγκρότημα στάβλων εννέα στρεμμάτων και μία αποθήκη. Όλα αυτά χωρίς μίσθωμα!
Με το ίδιο ιδιωτικό συμφωνητικό, διάρκειας ενός έτους προβλέφθηκε η παραχώρηση και άλλων υποδομών της εγκατάστασης (αρένες ιππασίας, προπόνησης και λοιποί χώροι για τη διεξαγωγή ιππικών αγώνων) με οικονομικό αντάλλαγμα απλώς ένα ποσοστό 15% επί των εισπράξεων της Ομοσπονδίας από την πώληση εισιτηρίων. Ένα ασήμαντο έσοδο δηλαδή από μια χούφτα διοργανώσεις κάθε χρόνο με ελάχιστους θεατές, οι περισσότεροι εκ των οποίων έρχονται με προσκλήσεις, στο πλαίσιο των δημοσίων σχέσεων του κ. Κούβελου! Αλλά κι αυτά τα ψίχουλα είναι αμφίβολο αν αποδίδονται… Το συμφωνητικό προέβλεπε ότι μετά τη λήξη της ετήσιας σύμβασης η Ομοσπονδία Ιππασίας υποχρεωνόταν να παραδώσει όλες τις παραχωρούμενες εγκαταστάσεις στην ιδιοκτήτρια Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε. και σε αντίθετη περίπτωση προβλεπόταν ημερήσια ρήτρα αποζημίωσης χιλίων ευρώ.
Τα χρόνια πέρασαν και η Ομοσπονδία Ιππασίας εξακολουθούσε να νέμεται ως τσιφλίκι της το κέντρο στο Μαρκόπουλο, που έχει στοιχίσει στον ‘Ελληνα φορολογούμενο 110 εκατ. ευρώ, χωρίς να αποζημιώνει το Δημόσιο και χωρίς βεβαίως -εμφανώς τουλάχιστον- να έχει υπογράψει άλλο συμφωνητικό που να ανανεώνει την εξόχως χαριστική «ενοικίαση». Το 2012 οι δημόσιοι φορείς ιδιοκτησίας του χώρου, δηλαδή το ΤΑΙΠΕΔ και η ΕΤΑΔ, προκήρυξαν διεθνή διαγωνισμό για την αξιοποίηση του Ολυμπιακού Ιππικού Κέντρου Ιππασίας, που καταλαμβάνει συνολικά 589 στρέμματα, έκταση πολύ μεγαλύτερη για τις ανάγκες ακόμη και μιας μεγάλης ιππικής ομοσπονδίας σε χώρες όπου το άθλημα είναι περισσότερο διαδεδομένο. Ο συγκεκριμένος διαγωνισμός, παρότι εμφανίστηκαν τρεις ενδιαφερόμενοι επενδυτές, κηρύχθηκε άγονος, αλλά ως εκ θαύματος ο νέος που προκηρύχθηκε, με χαρακτηριστική καθυστέρηση… οκτώ ετών, αντί να βελτιώσει τους όρους προσφοράς, καθιστώντας τους πιο ελκυστικούς για τους επενδυτές, εμφανίστηκε αντίθετα να ενσωματώνει παράλογες «φωτογραφικές» διατάξεις που φαίνεται να εξυπηρετούσαν τις επιδιώξεις της «παρέας του τσάμπα» στην Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας!
Συγκεκριμένα, με την ανεξήγητη εκ πρώτης όψεως επιμονή στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ, αλλά και την κάλυψή τους από κύκλους υπουργείων όπως του εποπτεύοντος υπουργείου Οικονομικών, στους όρους της προκήρυξης για τη μίσθωση του ακινήτου προστέθηκε «η διασφάλιση της κυρίαρχης χρήσης των χώρων για την αθλητική ιππασία» μαζί με σειρά άλλων δεσμεύσεων στις επιτρεπόμενες χρήσεις, που ουσιαστικά περιορίζουν ασφυκτικά τις δυνατότητες βιώσιμης οικονομικής εκμετάλλευσης του ακινήτου. Ανεβάζοντας ακόμη περισσότερο τον πήχη δυσκολίας για τους ενδιαφερόμενους επενδυτές σε σχέση με τον διαγωνισμό του 2014, το ΤΑΙΠΕΔ αποφάσισε να προσθέσει και μια καθαρά «φωτογραφική» προϋπόθεση: Ο ενδιαφερόμενος επενδυτής να διαθέτει εμπειρία στη διοργάνωση αγώνων ιππασίας ή «να εξασφαλίσει δάνεια εμπειρία Τρίτου».
Δηλαδή να παντρευτεί σώνει και καλά με μια Ομοσπονδία Ιππασίας και στην προκειμένη περίπτωση το πριβέ «μαγαζί» του κυρίου Κούβελου, δίνοντάς της προίκα την εσαεί αποκλειστική εκμετάλλευση του μισού και πλέον οικοπέδου για ένα κλειστό άθλημα (το οποίο σημειωτέον, διαθέτει πλείστους άλλους χώρους φιλόξενίας σε ολόκληρη τη χώρα). Εις πείσμα αυτών των απίθανων περιορισμών και εμποδίων που ουσιαστικά αποσκοπούν στη συνέχιση του σημερινού παρασιτικού και άκρως ζημιογόνου για το Ελληνικό Δημόσιο status quo, στον πρόσφατο διαγωνισμό βρέθηκε ενδιαφερόμενος επενδυτής να υποβάλει δεσμευτική προσφορά για τη μακρόχρονη μίσθωση του ακινήτου, σύμφωνη με τις προϋποθέσεις του ΤΑΙΠΕΔ. Και τον περασμένο Μάρτιο το Διοικητικό Συμβούλιο του Ταμείου, έστω και με… βαριά καρδιά αναγκάστηκε να τον ανακηρύξει πλειοδότη κατοχυρώνοντας εις όφελός του το αποτέλεσμα του διαγωνισμού.
Μοιάζει απίστευτο, αλλά είναι ακριβές ότι από τότε, οκτώ μήνες δηλαδή αργότερα, δεν έχει υπογραφεί η σχετική σύμβαση, μπλοκάροντας μία επένδυση 100 εκατ. ευρώ που θα δημιουργήσει 300 θέσεις εργασίας! Οι ίδιοι γνωστοί κύκλοι της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ιππασίας με τη βοήθεια ανθρώπων της κομματικής εξουσίας, αλλά και την ανοχή του εποπτεύοντος υπουργείου Οικονομικών, δίνουν ύστατη μάχη χαρακωμάτων για να εμποδίσουν την αξιοποίηση του ενός ολυμπιακού ακινήτου που έχει ήδη παραχωρηθεί με απόφαση του Ελληνικού Δημοσίου!
Με απίθανα προσκόμματα και μεθοδεύσεις το ίδιο κύκλωμα επιχειρεί να επιβάλλει πρόσθετες υποχρεώσεις στον επενδυτή, προκειμένου ακριβώς να διασφαλίσει ότι θα βολεύεται και στο μέλλον χωρίς να αποδίδει ούτε ένα ευρώ ο κύριος Κούβελος και η παρέα του. Μόνο που αυτού του είδους οι αλχημείες από έναν μεγάλο κρατικό οργανισμό που διαχειρίζεται δημόσια περιουσία και εμφανίζεται να έχει… δεύτερες σκέψεις για ειλημμένες αποφάσεις του διοικητικού του συμβουλίου, εκθέτουν τη χώρα διεθνώς.
Τη χώρα εκθέτει και το γεγονός ότι επί 20 χρόνια μια ισχυρή κλίκα ιδιωτικών συμφερόντων εμποδίζει την αξιοποίηση μιας αθλητικής εγκατάστασης που πληρώθηκε με τον ιδρώτα του ελληνικού λαού. Το ερώτημα είναι αν έχει γνώση της σκοτεινής συμπαιγνίας ο ίδιος ο πρωθυπουργός που μέχρι σήμερα έχει αποδείξει εμπράκτως ότι μοχθεί για να εξασφαλίσει ένα φιλικό για τους επενδυτές περιβάλλον.
