Στην εποχή της κόντρας μεταξύ εργοδοτών -εργαζομένων για την επιστροφή στο γραφείο, μετά την λήξη της πανδημίας, η 27χρονη Yannique Ivey είναι ξεκάθαρη. Πηγαίνει στη δουλειά μία ή δύο φορές το μήνα, και όταν είναι εκεί, δουλεύει σε συγκεκριμένο ωράριο: από τις 11 π.μ. έως τις 3 μ.μ., ακριβώς . Ίσα ίσα, ώστε να προλάβει να πιει τον καφέ της, να μιλήσει για λίγες ώρες με τους συναδέλφους της, και να φύγει πριν η κίνηση την καθηλώσει σε μια “κολασμένη” διαδρομή προς το σπίτι, όπως λέει στο CNBC Make It.
Στο κάτω-κάτω, οι οδηγίες για την παρουσία στο γραφείο υπαγορεύουν μόνο τον αριθμό των ημερών που οι εργοδότες θέλουν τους υπαλλήλους εκεί, αλλά όχι πάντα τις ώρες που πρέπει να είναι παρόντες.
Όπως τονίζει η Ivey Το να περνάει μερικές ώρες κάθε μήνα στο γραφείο, την βοηθάει να μην χάνει την σύνδεση με τους συνεργάτες της, αλλά όπως τονίζει: “είμαι πολύ πιο παραγωγική όταν είμαι στο σπίτι, οπότε εκεί ξεκινάω και εκεί τελειώνω τη δουλειά”.
Πάνω από τους μισούς
Η τάση εντοπίστηκε από το Forbes μετά από μελέτη της Owl Labs, εταιρείας κατασκευής συσκευών τηλεδιάσκεψης, που διαπίστωσε ότι πολλοί υπάλληλοι αναζητούσαν δημιουργικούς τρόπους για να αντισταθούν στην επιστροφή στο γραφείο.
Σύμφωνα με την έρευνα, περισσότεροι από τους μισούς, το 58%, των υβριδικών εργαζομένων παραδέχονται ότι κάνουν “coffee badging”, δηλαδή πηγαίνουν στο γραφείο για τον πρωινό τους καφέ, και στη συνέχεια πηγαίνουν σπίτι τους για να εργαστούν για το υπόλοιπο της ημέρας.
Ένα άλλο 8% των υβριδικών εργαζομένων δηλώνουν ότι δεν έχουν δοκιμάσει ακόμη το coffee badging, αλλά ενδιαφέρονται να το κάνουν.
Οι ερωτηθέντες στην έρευνα λένε ότι εκτιμούν το να βρίσκονται στο γραφείο για να συναντηθούν με συναδέλφους, να τα πούνε με φίλους από τη δουλειά και να κάνουν συσκέψεις.
“To coffee badging δίνει τη δυνατότητα να διατηρηθεί το ευέλικτο πρόγραμμά , το οποίο είναι απίστευτα σημαντικό για τους εργαζόμενους”, λέει ο Frank Weishaupt, Διευθύνων Σύμβουλος της Owl Labs.
Ο ίδιος ο Weishaupt κάνει το αντίστροφο του coffee badging. Ξεκινάει τη μέρα του από το σπίτι, πηγαίνει με το αυτοκίνητο το μεσημέρι για να αποφύγει την πρωινή κίνηση και τελειώνει την υπόλοιπη μέρα του από το γραφείο.
Ισορροπίες
Στην περιοχή της Φιλαδέλφειας, η Kynisha Gary, 30 ετών, λέει ότι το coffee badging τη βοηθά να βρει ισορροπία ως γονέας και φοιτήτρια του Penn State. Παρουσιάζεται στο γραφείο κάθε Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη και μερικές φορές φεύγει γύρω στο μεσημέρι για να πάρει το γιο της από το σχολείο και στη συνέχεια να ολοκληρώσει την ημέρα από το σπίτι.
Είναι μια σημαντική ώθηση στην παραγωγικότητα, λέει η Gary: “Τελειώνω όλη τη δουλειά μου – τίποτα δεν χάνεται τις ημέρες που πηγαίνω σπίτι και τελειώνω τη δουλειά από εκεί”.
«Η εταιρεία θέλει να είμαστε ευτυχισμένοι»
Η Ivey λέει ότι η ευελιξία “μας βοηθάει να αισθανόμαστε ότι έχουμε περισσότερο τον έλεγχο της ισορροπίας μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής και του τρόπου ζωής μας γενικότερα, χωρίς να αισθανόμαστε την απαίτηση και την πίεση του να πρέπει να να βρισκόμαστε συνεχώς στο γραφείο”.
Όπως αναφέρει. η διευθέτηση αυτή θεωρείται απόλυτα φυσιολογική στο εργασιακό της περιβάλλον. Η εταιρεία της θέλει “να διασφαλίσει ότι είμαστε ευτυχισμένοι και έξω από τη δουλειά “.
Η τήρηση απουσιολογίου είναι “δολοφόνος της εμπιστοσύνης”
Ωστόσο,”υπάρχουν ακόμη ζητήματα εμπιστοσύνης μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων όσον αφορά την παραγωγικότητα”, λέει ο Weishaupt.
Εταιρείες όπως η Meta, η Google, η Amazon και η JPMorgan Chase λένε ότι παρακολουθούν την παρουσία στο γραφείο μέσω της σάρωσης των καρτών και άλλων μεθόδων, αναφέρει η Wall Street Journal.
Άλλες επιχειρήσεις καταγράφουν όχι μόνο πότε οι υπάλληλοί τους έρχονται στο γραφείο, αλλά και πόση ώρα παραμένουν, η πώς καταναλώνουν τον χρόνο τους εκεί.
Η τήρηση απουσιολογίου είναι “δολοφόνος της εμπιστοσύνης” λέει ο Weishaupt. “Αν αισθάνομαι ότι πρέπει να κάθομαι στο γραφείο μου στις 4:30 την Παρασκευή, παρόλο που δεν κάνω τίποτα παραγωγικό, [επειδή] το αφεντικό μου μπορεί να με καλέσει – υπάρχει θέμα εμπιστοσύνης εκεί”
“Εδώ δεν είναι σχολείο”, προσθέτει. “Δεν προσλαμβάνουμε ανθρώπους για να τους παρακολουθούμε να δουλεύουν. Τους προσλαμβάνουμε για να κάνουν μια δουλειά. Και είναι η κουλτούρα της υπευθυνότητας και η ηγεσία που δίνει το σωστό τόνο για να μπορεί να μετρηθεί η παραγωγικότητα που κάνει όλη τη διαφορά.”.
naftemporiki,gr
