Σημαντικά ζητήματα, που αφορούν στο ρυθμιστικό περιβάλλον, στην αγορά εργασίας και στην υποστήριξη για τη μείωση των επιπτώσεων των υψηλών τιμών ηλεκτρικής ενέργειας και λοιπών καυσίμων, αντιμετωπίζει και τη νέα χρονιά ο κλάδος της εξορυκτικής βιομηχανίας.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων, Αθ. Κεφάλα, «στην Ευρώπη και στη χώρα μας ακόμα δεν έχει γίνει πλήρως κατανοητή η σημασία της εξορυκτικής βιομηχανίας και έτσι αυτή γίνεται συνεχώς αντικείμενο επιβαρύνσεων και περιορισμών που δεν συνάδουν με τη σημασία της και τα αποδεδειγμένα πεπραγμένα της υπεύθυνης εξόρυξης. Η πρώτη αποτίμηση για το 2022 είναι θετική για τα αδρανή υλικά, τα βιομηχανικά ορυκτά και τα προϊόντα μαγνησίτη. Αντίθετατα μέταλλα και μεταλλεύματα καθώς και τα μάρμαρα αντιμετώπισαν σημαντικές προκλήσεις. Ο λιγνίτης δίνει ήδη επιτυχημένα αποτελέσματα γραφής στη διασφάλιση της ενεργειακής επάρκειας της χώρας και πρέπει να αξιοποιηθεί στον αναθεωρημένο ενεργειακό σχεδιασμό μας».
Όπως σημειώνει ο πρόεδρος του ΣΜΕ, «για το 2023 η αποκλιμάκωση των θαλασσίων ναύλων είναι θετική εξέλιξη για το κόστος, εντείνει όμως τις ανταγωνιστικές πιέσεις από παραγωγούς μακρινών χωρών σε σχέση με τις αγορές που εξυπηρετούμε. Επισημαίνεται, όμως, ότι η ανάκαμψη της ζήτησης δεν θα επιφέρει και ανάλογη επίδραση στην κερδοφορία, διότι οι σημαντικές αυξήσεις του κόστους μπορούν να επιρριφθούν πλήρως στην ανταγωνιστική διεθνή αγορά». Σύμφωνα με τον ΣΜΕ, οι κύριες προκλήσεις αφορούν στη συνέχιση και εμβάθυνση των δράσεων για την υλοποίηση και ανάδειξη των πρακτικών της βιώσιμης και υπεύθυνης εξόρυξης, στη διασφάλιση επάρκειας ενέργειας σε ανταγωνιστικές τιμές, καθώς και στη διατήρηση της ανταγωνιστικότητας του κλάδου, ο οποίος διακρίνεται για την εξωστρέφειά του.
Η ζήτηση
Ικανοποιητική είναι η πορεία των βιομηχανικών ορυκτών. Ανοδική είναι η ζήτηση του γύψου (που απορροφάται κυρίως από την ελληνική τσιμεντοβιομηχανία), του περλίτη, του ατταπουλγίτη (με κύρια παραγωγή στα Γρεβενά και εξαγωγές σε Ευρωπαϊκή Ένωση, Ινδονησία, Ιαπωνία, Ουκρανία, Ρωσία, Τυνησία, Βόρεια και Κεντρική Αμερική) και του κίσσηρη. Στα μέταλλα, το λίθιο είναι ο νέος χρυσός, όπως επίσης το κοβάλτιο και το νικέλιο και το στοίχημα είναι πώς θα αξιοποιηθεί από τον νέο επενδυτή η Λάρκο. Επίσης ανοδικά κινείται ο μόλυβδος (στην Ελλάδα έχουμε μικτά θειούχα συμπυκνώματα και συγκεκριμένα στη Χαλκιδική, τα οποία εξάγονται) και ο βωξίτηςαλουμίνιο, οι τιμές του οποίου εμφανίζουν σκαμπανεβάσματα αλλά προς τα πάνω. Ανοδικά, επίσης, κινούνται και τα μαγνησιακά προϊόντα.
Όπως τονίζει ο ΣΜΕ, τρεις είναι οι κρίσιμοι παράγοντες για την πορεία του κλάδου. Συγκεκριμένα η αναγνώριση του σημαντικού ρόλου της εξορυκτικής βιομηχανίας για την αναδιάταξη του παραγωγικού υποδείγματος της χώρας και η επιβράβευση της υπεύθυνης εξόρυξης.
Κρίσιμος παράγοντας είναι επίσης η πολυαναμενόμενη επιτάχυνση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, η ευθυγράμμιση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας με τις ευρωπαϊκές οδηγίες όσον αφορά στην εξορυκτική δραστηριότητα στις προστατευόμενες περιοχές, καθώς και η ενθάρρυνση των επενδύσεων για εντοπισμό νέων κοιτασμάτων και ιδιαίτερα αυτών των κρίσιμων ορυκτών. Και τρίτον, η διασφάλιση ηλεκτρικής ενέργειας και υγρών καυσίμων σε ανταγωνιστικές τιμές και συνολικά η επαρκής στήριξη των επιχειρήσεών μας για το ξεπέρασμα της κρίσης κόστους.
Ο χαλκός
Η ηλεκτροκίνηση καθιστά τον χαλκό περιζήτητο. Στην Ελλάδα, μάλιστα, υπάρχουν αναξιοποίητα κοιτάσματα του εν λόγω μετάλλου. Σύμφωνα με τους αναλυτές, οι εκτιμήσεις για την παγκόσμια παραγωγή από τους 25 κορυφαίους παραγωγούς χαλκού δείχνει ότι η αγορά ενδέχεται να βρίσκεται σε μεγάλο έλλειμμα φέτος, εάν επαληθευτεί το σενάριο για αύξηση της ζήτησης κατά 5%. Το πρόβλημα οφείλεται στη μείωση της προσφοράς από τη Νότια Αμερική και την υψηλότερη ζήτηση, καθώς ο χαλκός είναι απαραίτητος για την πράσινη μετάβαση.
