Τoυ Νίκου Ροδόπουλου, προέδρου της OnLine Data και μέλους Δ.Σ. του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Πληροφορικής και Επικοινωνιών Ελλάδος (ΣΕΠΕ)
Η ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ και ταχεία εξελισσόμενη αναδιάταξη δυνάμεων ηγεμονισμού στη Μέση Ανατολή δημιουργεί μια νέα «κανονικότητα», με απροσδιόριστες ακόμα επιπτώσεις. Το αφήγημα που επικρατούσε μέχρι -τουλάχιστονκαι τον Σεπτέμβριο του 2023 για νέες προοπτικές ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής, ως ενδιάμεσος κρίκος μιας ισχυρής αλυσίδας εφοδιασμού και παράγοντας ενδυνάμωσης του παγκόσμιου ελεύθερου εμπορίου, σήμερα μάλλον μπαίνει σε δεύτερη -εάν όχι τρίτη, τέταρτη- μοίρα.
ΤΟ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ τέλος του ουκρανικού πολέμου θα δημιουργήσει νέες συνθήκες και νέους κινδύνους. Το πόσο ενισχυμένη θα βγει η Ρωσία από αυτό το τέλος και πόση «ανοχή» θα έχει συμφωνηθεί για τις βραχυπρόθεσμες πολιτικές της, θα διαμορφώσει και την ενεργειακή της πολιτική απέναντι στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη.
Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ, από την άλλη πλευρά, αντιμετωπίζει με μια ανεξήγητη αποστασιοποίηση τις διαταραχές που απειλούν τη βιωσιμότητα της οικονομίας της. Ήδη βρίσκεται σε δίνη πολιτικής αστάθειας και για πρώτη φορά (εμφανώς) η Γερμανία αντιμετωπίζει δημοσιονομικό πρόβλημα, ενώ η Γαλλία παραπαίει ανάμεσα στο φάντασμα της ακυβερνησίας και του λαϊκισμού (ένθεν κακείθεν).
ΤΟ 2025 θα αποτελέσει μια χρονιά καθοριστική για το μέλλον της Ευρώπης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και φυσικά των χωρών του Νότου. Οι μεγάλες πληθωριστικές πιέσεις που θα αρχίσουν να εμφανίζονται σταδιακά εντονότερες, η διατήρηση και ίσως μεθοδευμένη αύξηση του κόστους των παγκόσμιων εφοδιαστικών αλυσίδων, η έλλειψη πολιτικών στρατηγικής -κεντρικής και περιφερειακής- επάρκειας και η αναμενόμενη πτώση του βιοτικού επιπέδου των κοινωνιών, θα δημιουργήσουν σημαντικές εσωτερικές διαταραχές. Αυτό θα οδηγήσει σε μια νέα ισχυρή ύφεση, με τραγικές συνέπειες για τις οικονομίες των χωρών μας.
ΕΑΝ ΤΟ 2025 δεν δημιουργήσουμε τις αναγκαίες στρατηγικές πολιτικές για αναδιαμόρφωση του παραγωγικού μοντέλου της Ευρώπης και φυσικά της χώρας μας, εάν δεν συναποφασίσουμε -συμμετέχοντας ενεργά, ουσιαστικά και αποτελεσματικά- στον νέο αναγκαίο μετασχηματισμό του γεωπολιτικού χάρτη της Μεσογείου, τότε το 2026 θα βρισκόμαστε σε μία οικονομική, και όχι μόνο, περιδίνηση.
Η ΕΛΛΑΔΑ χρειάζεται την άμεση δημιουργία ενός τοίχου προστασίας (Firewall) για να μπορέσει να μειώσει τον αντίκτυπο της διαφαινόμενης ύφεσης.
Αυτός ο τοίχος θα θεμελιωθεί με την επιτάχυνση της αποτελεσματικότητας βασισμένη σε μια νέα δυναμική και ευέλικτη στρατηγική προστασίας υποδομών και πόρων.
Σε μια νέα στρατηγική στηριζόμενη στις πραγματικές προοπτικές και αναδυόμενες ευκαιρίες. Δεν επιτρέπονται πλέον ερασιτεχνισμοί, μικροπολιτικές αντιπαλότητες, προσωπικές φιλοδοξίες και μικροεγωισμοί.
Απαιτείται ευρεία συναίνεση των πολιτικών, θεσμικών, ακαδημαϊκών και κοινωνικών δυνάμεων, με στόχο την ουσιαστική αποτελεσματικότητα.
ΣΤΑ LOGISTICS, δεν επιτρέπεται κεντρικά έργα να παραμένουν εξαγγελίες. Δεν είναι κρυφό ότι απουσιάζουν τα εμπορευματικά κέντρα εθνικής εμβέλειας, ο σιδηρόδρομος αποτελεί ακόμα εκκρεμότητα και τα λιμάνια είναι στο σημείο μηδέν.
Δεν μπορεί η χώρα μας να μην αποτελεί κέντρο εξόδου των εμπορευματικών ροών της νοτιοανατολικής Ευρώπης και πόλο προσέλκυσης ουσιαστικών επενδύσεων. Όσον αφορά τις αδειοδοτήσεις, να συνεχίζουν να καθυστερούν από μια δαιδαλώδη γραφειοκρατία και αυθαίρετες ερμηνείες των νόμων.
Οι δε άτυπες συγκεντρώσεις να παραμένουν άτυπες και να μεγαλώνουν σε μέγεθος. Πόσο μακριά είναι η δεδηλωμένη πρόθεση της κυβέρνησης να οδηγήσει τις επιχειρήσεις σε οργανωμένα επιχειρηματικά πάρκα, από την ουσιαστική αποδοχή της από την επιχειρηματικότητα.
ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ, θα ήθελα να τονίσω την ανάγκη συσπείρωσης των ανθρώπων της δημιουργίας και της επανεκκίνησης μιας νέας οικονομίας, με στόχο τη δίκαιη και ρεαλιστική αναπτυξιακή προοπτική της πατρίδας μας, με νέα μυαλά και νέους επαναπροσδιορισμούς. Διαφορετικά θα πέσουμε σε ένα σπιράλ ψευδαισθήσεων, με πολλά γνωστά και ακόμα περισσότερα άγνωστα αποτελέσματα.
