ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ το λεγόμενο «σχέδιο Μάρσαλ» του Μάριο Ντράγκι, σχετικά με το μέλλον της ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας, ενισχύεται η πεποίθηση πως τώρα είναι η ώρα για τολμηρή δράση. Η «έκθεση Ντράγκι» παρουσιάζει μια σχολαστικά τεκμηριωμένη άποψη για την επισφαλή θέση της Ευρώπης σε ένα όλο και πιο ανταγωνιστικό παγκόσμιο περιβάλλον. Με το διαφαινόμενο χάσμα παραγωγικότητας μεταξύ της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, ιδίως στον τομέα της τεχνολογίας και της καινοτομίας, αντιμετωπίζουμε μια επείγουσα πρόκληση.
Η ΈΚΘΕΣΗ επιβεβαιώνει μια αλήθεια που υποστηρίζω εδώ και καιρό… Πως η καθυστέρηση της Ευρώπης να αξιοποιήσει την ψηφιακή επανάσταση και τώρα την επανάσταση της τεχνητής νοημοσύνης θέτει σε κίνδυνο το οικονομικό της μέλλον. Η διαρθρωτική δυσκαμψία της Ευρώπης δεν ωθεί -τουλάχιστον όσο θα έπρεπε- την καινοτομία, η οποία μέσω πολυδαίδαλων κανονισμών και μιας κατακερματισμένης ενιαίας αγοράς έχει εμποδίσει την άνοδο νέων βιομηχανιών. Ακριβώς εδώ είναι που αντιμετωπίζουμε ένα ιστορικό παράδοξο. Ενώ η Ευρώπη διαθέτει την πνευματική και επιχειρηματική ισχύ που θα της επέτρεπε να ξεχωρίσει, είναι η ίδια η γραφειοκρατική αδράνειά της που ανακόπτει αυτή την ανάπτυξη. Το γεγονός ότι καμία εταιρεία της Ε.Ε., τα τελευταία 50 χρόνια, δεν έχει καταφέρει να αναδειχθεί όσο οι αμερικανικοί τεχνολογικοί κολοσσοί, είναι ενδεικτικό.
ΑΠΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ και πολιτική άποψη, το διακύβευμα δεν θα μπορούσε να είναι σοβαρότερο. Όπως σωστά επισημαίνεται στην έκθεση, η Ευρώπη βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Σταυροδρόμι γεωπολιτικό, οικονομικό, υπαρξιακό. Είτε, λοιπόν, θα υιοθετήσουμε εκείνες τις ριζικές μεταρρυθμίσεις που θα μας επιτρέψουν να υπάρξουμε, είτε θα αναγκαστούμε να βρεθούμε μπροστά σε ένα αδήριτο δίλημμα… Να επιλέξουμε μεταξύ της οικονομικής επιβίωσης και της διατήρησης του κοινωνικού μας μοντέλου ή της γεωπολιτικής μας αυτονομίας. Η έλλειψη αύξησης της παραγωγικότητας, η οποία επιδεινώνεται από τη δημογραφική μείωση, δεν είναι μόνο αριθμοί σε προγνωστικά μοντέλα, απειλούν την ικανότητα της Ευρώπης να χρηματοδοτεί εκείνες τις αξίες, τις οποίες αγωνιζόμαστε στο υπουργείο μας να διαφυλάξουμε… Την ισότητα, τη δημοκρατία και την κοινωνική ένταξη!
Η ΈΚΘΕΣΗ αποτελεί έναν οδοδείκτη, βασισμένο στην καινοτομία και την ασφάλεια, που οραματίζεται ένα τολμηρό μέλλον… Το οποίο, αν επιδιωχθεί με συνέπεια και αποφασιστικότητα, μπορεί να μας αναδείξει σε ηγέτιδα δύναμη των καθαρών τεχνολογιών, διασφαλίζοντάς μας παράλληλα την ενεργειακή ανεξαρτησία, την οποία έχουμε ανάγκη, ιδίως από τη στιγμή που αναδυόμενες υπερδυνάμεις φιλοδοξούν να κυριαρχήσουν στην πράσινη τεχνολογία και στα αντισταθμιστικά οφέλη μεταξύ ανταγωνιστικής τιμολόγησης και βιομηχανικής κυριαρχίας.
Η ΈΜΦΑΣΗ που δίνει ο Ντράγκι στην ενεργειακή ασφάλεια σημειώνεται σε μια κρίσιμη συγκυρία. Η υπερβολική εξάρτηση της Ευρώπης από εξωτερικές πηγές ενέργειας αποτελεί εδώ και καιρό αχίλλειο πτέρνα της. Η έκθεση ζητά εύστοχα μεγαλύτερες επενδύσεις σε υποδομές ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και την επιτάχυνση της πράσινης μετάβασής μας. Με την οικοδόμηση ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος στην καθαρή τεχνολογία, η Ευρώπη μπορεί όχι μόνο να αποσυνδεθεί από τις ασταθείς παγκόσμιες ενεργειακές αγορές, αλλά και να διασφαλίσει το οικονομικό της μέλλον σε μια εποχή όπου η περιβαλλοντική βιωσιμότητα αποτελεί κλειδί για την παγκόσμια πρωτοπορία. Επιπλέον, η μετάβαση αυτή είναι κεντρική για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, ένα πιεστικό ζήτημα τόσο για τη νεολαία της Ευρώπης όσο και για τη μακροπρόθεσμη πολιτική της σταθερότητα.
Η ΈΚΚΛΗΣΗ της έκθεσης για αποτελεσματικότερη διακυβέρνηση και συντονισμό, τόσο εντός των κρατών-μελών όσο και σε επίπεδο Ε.Ε., οφείλει να λάβει τη δέουσα προσοχή. Η διαδικασία λήψης αποφάσεων της Ευρώπης είναι ανάγκη να προσαρμοστεί στη σύγχρονη εποχή, επιταχύνοντας την ικανότητά της να θεσπίζει μετασχηματιστικές πολιτικές.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΊΔΙ, η Ευρώπη πρέπει να δράσει αποφασιστικά για να καλύψει το κενό της καινοτομίας, να μειώσει το ενεργειακό κόστος και να διασφαλίσει τις αλυσίδες εφοδιασμού της. Η μελλοντική μας ανταγωνιστικότητα εξαρτάται από την ικανότητά μας να σκεφτόμαστε τολμηρά, να αγκαλιάζουμε την καινοτομία και να μεταρρυθμίζουμε τις δυσλειτουργίες που μας κρατάνε πίσω.
