Του Γιάννη Μπουρνού, συμβούλου στρατηγικής και επικοινωνίας, μέλους του Εκτελεστικού Γραφείου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
ΤΟ 2024, γιορτάσαμε τα πενήντα χρόνια από τη Μεταπολίτευση. Πενήντα χρόνια ομαλής πολιτικής διαδοχής, χωρίς περιόδους ανωμαλίας και εκτροπές. Παρότι αυτό είναι ενθαρρυντικό για μια χώρα που πέρασε έναν ματωμένο 20ό αιώνα, αποτελεί γενική παραδοχή και πλειοψηφική πεποίθηση στον ελληνικό λαό ότι η μεταπολιτευτική Ελληνική Δημοκρατία πάσχει, είτε επειδή έμειναν ανολοκλήρωτες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις εμβάθυνσης της λογοδοσίας και της διαφάνειας είτε γιατί υπήρξαν πολλές περιπτώσεις που κυβερνήσεις και στελέχη του παλαιού δικομματισμού (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ) έμειναν ατιμώρητα, παρότι ενεπλάκησαν σε σκανδαλώδεις υποθέσεις.
ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ του Αρείου Πάγου για το μέγα σκάνδαλο των υποκλοπών ξαναφέρνει στην επιφάνεια με τον χειρότερο τρόπο αυτές ακριβώς τις αδυναμίες της σύγχρονης Ελληνικής Δημοκρατίας. Όπως σχολίασε στο X (πρώην Twitter) ο συνταγματολόγος και τέως γενικός γραμματέας της κυβέρνησης (2018-2019), Ακρίτας Καϊδατζής, η παροχή ασυλίας στην κυβέρνηση είναι δείγμα ανοχής στην ασυδοσία και άρα ανοχής στην αυταρχική εκτροπή.
ΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ να εξηγηθεί ότι παραπέμπονται για πλημμέλημα τρεις εκπρόσωποι ιδιωτικών εταιρειών για την υπόθεση του Predator, χωρίς να διώκονται οι εντολείς τους; Ή ότι το πόρισμα θεωρεί σύμπτωση ότι 27 από τους 87 παρακολουθούμενους παρακολουθούνταν ταυτόχρονα από την ΕΥΠ και το Predator; Γιατί παρακάμπτεται το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης είχε πλήρη εικόνα των παρακολουθήσεων της ΕΥΠ ως πολιτικός της προϊστάμενος; Και, εν τέλει, γιατί ο πανηγυρίζων για το πόρισμα του Αρείου Πάγου, Άδωνις Γεωργιάδης, δεν μηνύει αυτούς που προσπάθησαν να του παγιδεύσουν το τηλέφωνο 11 φορές;
Η ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ εκτροπή της συγκάλυψης του σκανδάλου των παρακολουθήσεων, που συνεχίστηκε με τη γνωστή στάση της Ν.Δ. στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, δεν είναι, δυστυχώς, μεμονωμένη περίπτωση. Έρχεται να προστεθεί στην εξοργιστική, διαρκή απόπειρα συγκάλυψης από την κυβέρνηση των κρατικών ευθυνών για το φρικτό έγκλημα στα Τέμπη, καθώς και στις διαρκείς απόπειρες του Μαξίμου για συγκαλύψεις και απόκρυψη δεκάδων υποθέσεων σκανδαλώδους κακοδιαχείρισης του δημοσίου χρήματος, που έχουν έρθει στην επιφάνεια την τελευταία πενταετία.
Η ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΗ κρίση πολιτικής εκπροσώπησης, που έχει οδηγήσει σε ιστορικά υψηλά ποσοστά αποχής αλλά και στην αποφασιστική ενίσχυση μορφωμάτων της εγχώριας Ακροδεξιάς, δεν έπεσε από τον ουρανό. Οφείλεται σε σημαντικό βαθμό και στην κρίση αξιοπιστίας των θεσμών και της Δικαιοσύνης, όπως αποτυπώνεται επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια τόσο σε εγχώριες έρευνες όσο και στο Ευρωβαρόμετρο.
ΟΛΟΕΝΑ και περισσότεροι Έλληνες και Ελληνίδες δεν εμπιστεύονται τα πολιτικά κόμματα, το Κοινοβούλιο και τη Δικαιοσύνη. Ενόσω δεν αντιμετωπίζεται αποφασιστικά με βαθιές θεσμικές τομές και μεταρρυθμίσεις αυτό το συνεχώς διευρυνόμενο έλλειμμα εμπιστοσύνης, η χώρα εισέρχεται σε μια περίοδο με επικίνδυνες εξελίξεις, που την απομακρύνουν ριζικά από το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις δημοκρατικές κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης. Κι αυτή η εξέλιξη με τη σειρά της είναι που θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη αποχή των πολιτών από τις δημοκρατικές διαδικασίες και σε ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση της Ακροδεξιάς, που «απαντά» στην παρούσα αντιδημοκρατική εκτροπή και θεσμική παρακμή, προτάσσοντας ακόμη περισσότερο αυταρχισμό.
Η ΕΛΛΑΔΑ χρειάζεται επειγόντως αλλαγή πολιτικού παραδείγματος, προτού αυτή η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη για δεκαετίες. Το βάρος πέφτει σε όσες προοδευτικές δυνάμεις είναι αποφασισμένες να συγκρουστούν για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση της δημοκρατίας, χωρίς εξαρτήσεις και διαπλοκή.
