Τoυ Νίκου Ροδόπουλου, προέδρου της OnLine Data και μέλους Δ.Σ. του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Πληροφορικής και Επικοινωνιών Ελλάδος (ΣΕΠΕ)
ΕΝ ΜΕΣΩ καύσωνα τα εκτός Ελλάδος συμβαίνοντα κατακλύζουν την καθημερινότητά μας. Είναι αλήθεια ότι πολλά εξ αυτών επηρεάζουν ή θα επηρεάσουν σημαντικά την παγκόσμια εξέλιξη, με άγνωστες συνέπειες.
ΤΟΣΟ στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη ο κόσμος απομακρύνεται από την κεντρική σκηνή, αγνοεί ή προσπερνάει τις πολιτικές που αναδύονται ή εφαρμόζονται και επιδεικτικά απέχει από τη συμμετοχική λειτουργία του στην κοινωνία.
ΟΙ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ πέρασαν ένα μήνυμα το οποίο δεν ελήφθη επί της ουσίας από τους αποδέκτες. Ήδη ξεχάστηκε, ή περνάει στα πολύ ψιλά, η κορυφαία αποχή. Μια αποχή που εξυπηρετεί κάποιους κύκλους -ελλείψει πολιτικών-, ενώ ταυτόχρονα αποδυναμώνει την ουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως κεντρικού δομικού οργανισμού στη διατήρηση και εξάπλωση της δημοκρατίας. Την ίδια ώρα γίνεται ο πανηγυρικός διαμοιρασμός αξιωμάτων αλλά και υποσχέσεων ή υποσχετικών (με πολλά ερωτηματικά).
ΣΤΟ ΝΗΣΙ (Ηνωμένο Βασίλειο) και στη Γαλλία οι λαοί τιμώρησαν την ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος, απομακρύνοντας από την εξουσία την αλαζονεία και τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό, καθώς και την επικινδυνότητα της φασιστικής έλευσης. Πράγμα που δείχνει ότι υπό συνθήκες υπάρχει ελπίδα.
ΣΤΙΣ ΗΠΑ, η επαίσχυντη απόπειρα δολοφονίας του πρώην -και πιθανότατα επόμενου- προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, δημιουργεί σημαντικά ερωτηματικά για την παγκόσμια κατάσταση, με έμφαση στην οικονομία, στον εμπορικό πόλεμο με την Κίνα, αλλά και για τα καθ’ ημάς φιλοτουρκικά αισθήματα και πολιτικές.
ΣΕ ΑΥΤΟ το πλαίσιο, η Ευρώπη, που φαίνεται να διατηρεί το σημαντικό αίσθημα ευθύνης που πηγάζει από το δημοκρατικό και πολιτιστικό DNA της, οφείλει να αποτελέσει το ανάχωμα στις επιδιώξεις οποιουδήποτε σωτήρα. Κυρίως όμως οφείλει να προφυλάξει τη δημοκρατία της και να μετασχηματίσει τις δράσεις της με ταχύτητα και πλουραλισμό.
Η ΕΛΛΑΔΑ έχει κερδίσει το μεγάλο στοίχημα της επαναφοράς της στο επίπεδο της βιωσιμότητας αλλά και εξέλιξης με θετικό πρόσημο.
Το μεγαλύτερο όμως έργο που οφείλει να υλοποιήσει είναι η επιτάχυνση της δημιουργίας των κατάλληλων δίκαιων μοχλών ανάπτυξης. Μέχρι σήμερα βλέπουμε μια υπέρμετρη γραφειοκρατία και ανοχή στις καθυστερήσεις υλοποίησης -δημόσιων και ιδιωτικών έργων, με δυσμενή αποτελέσματα και χαμένες ευκαιρίες.
ΤΗΝ ΙΔΙΑ στιγμή υπάρχουν ιδιαίτερα σημαντικά ζητήματα που για το δικό μας ελληνικό, μικρό αλλά ουσιώδες, οικοσύστημα, δεν καταλαμβάνουν πλέον τις πρώτες θέσεις στις ειδήσεις.
Κυριότερα εξ αυτών είναι: η αποδυνάμωση των ελληνικών λιμένων, η εκτόξευση του κόστους του μεταφορικού έργου με τον εμπορευματικό περίπλου της Αφρικής και όχι μόνο, η συνεχιζόμενη -ύπουλη και πολλές φορές δόλια- τιμαριθμική πίεση, αλλά κυρίως τα προβλεπόμενα έργα που δεν γίνονται ή καθυστερούν σημαντικά και συνεπώς απαξιώνονται από τον χρόνο.
ΜΕΧΡΙ σήμερα βιώνουμε μια αισιοδοξία που στηρίζεται στις βασικές επιδιορθώσεις και προσθήκες στο μοντέλο λειτουργίας, όπως η ψηφιοποίηση του κράτους. Όμως πέραν από οποιαδήποτε προσαρμογή και προσπάθεια αναβάθμισης των λειτουργιών της χώρας, απαιτείται η αποσαφήνιση του τι σημαίνει νέο παραγωγικό μοντέλο.
Ακόμα και σήμερα, το νέο παραγωγικό μοντέλο είναι ασαφές και υπερκαλύπτεται από τις παθογένειες του παρελθόντος.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον γενικό όρο «επενδύσεις». Ποιες είναι οι επενδύσεις που αφήνουν παραγωγικό αποτύπωμα και φορολογητέα ύλη στη χώρα, είναι ακόμα μια μεγάλη ερώτηση που οφείλει να απαντηθεί στην ουσία της.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ αποτελεί ισχυρή κινητήρια δύναμη μιας υγιούς οικονομίας. Οι οικονομολόγοι έχουν διαπιστώσει ότι ο εκδημοκρατισμός προκαλεί αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος μεγαλύτερης του 20%. Αντίστροφα, η δημοκρατική παρακμή περιλαμβάνει στασιμότητα, πολιτική αστάθεια, ευνοιοκρατία, brain drain και άλλα πολλά.
