Τoυ Θάνου Λουμπρούκου, Business Technology Manager στη Randstad Ελλάδος
ΣΤΟ ΝΕΟ περιβάλλον εργασίας που έχει διαμορφωθεί, οι εργαζόμενοι εκφράζουν ανοιχτά τις ανάγκες τους και οι εργοδότες καλούνται να ευθυγραμμιστούν με τις εξελισσόμενες προσδοκίες του ανθρώπινου δυναμικού τους, προκειμένου να προσελκύσουν και να διατηρήσουν κορυφαία ταλέντα και έτσι να επιτύχουν τους στρατηγικούς τους στόχους.
ΟΠΩΣ αναδεικνύεται στα κύρια ευρήματα της έρευνας Workmonitor 2024 της Randstad, του παγκόσμιου ηγέτη στον κλάδο των υπηρεσιών Ανθρώπινου Δυναμικού, η οποία αποτυπώνει τις απόψεις και τις προσδοκίες των εργαζομένων, την εργασιακή ικανοποίηση και τα προσωπικά κίνητρα, έχει διαμορφωθεί ένα νέο πλαίσιο που αντανακλά τις εξελισσόμενες ανάγκες και προτιμήσεις των εργαζομένων στον σύγχρονο χώρο εργασίας.
ΣΗΜΕΡΑ, ο εργαζόμενος επιθυμεί συνεργασίες με εταιρείες που έχουν κοινή νοοτροπία, έτσι ώστε να μπορεί να είναι ο εαυτός του. Είναι εξίσου σημαντικό να αισθάνεται ότι ο εργοδότης του κάνει αλλαγές που έχουν θετικό αντίκτυπο και σε αυτό το πλαίσιο αλλαγών εντάσσονται και οι πολιτικές & πρωτοβουλίες ισότητας, που προσφέρονται από έναν εργοδότη.
ΣΥΜΦΩΝΑ με την έρευνα, το 53% των εργαζομένων εκφράζει φιλοδοξία για την επαγγελματική του εξέλιξη, ενώ το 31% δηλώνει ικανοποίηση με την τρέχουσα θέση εργασίας, υπογραμμίζοντας τη σημασία της επαγγελματικής ικανοποίησης έναντι της προόδου στην καριέρα του. Στο ίδιο πλαίσιο, η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής αναδύεται ως κρίσιμος παράγοντας κινητοποίησης για τους εργαζομένους, ενώ οι εργαζόμενοι δίνουν έμφαση, όλο και περισσότερο, στην προσωπική ευημερία, την ψυχική υγεία και την προσωπική ζωή – περισσότερο από την εργασία. Αναφορικά με τη φιλοδοξία, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι διαφορές ανά γενιά εργαζομένων, με το 38% να δηλώνει ότι η γενιά του είναι πιο φιλόδοξη από άλλες και με την Gen Z να βρίσκεται στην κορυφή με 54%, υπερβαίνοντας τον παγκόσμιο μέσο όρο του 46%.
ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΣ τους παράγοντες που επηρεάζουν την τρέχουσα και τη μελλοντική εργασία, η ισορροπία μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής (94%), ο μισθός (94%), η εργασιακή ασφάλεια (92%), η ασφάλεια υγείας (90%), η υποστήριξη της ψυχικής υγείας (88%) και η ευελιξία στο ωράριο εργασίας (82%) αντικατοπτρίζουν τον ολιστικό χαρακτήρα των προτεραιοτήτων των εργαζομένων, πέρα από την παραδοσιακή επαγγελματική προαγωγή.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, η έννοια του «ανήκειν» εξακολουθεί να κυριαρχεί στις επιθυμίες των εργαζομένων, με πολλούς να προτιμούν εργοδότες των οποίων οι απόψεις και οι αξίες ταυτίζονται με τις δικές τους, ενώ προωθούν την ισότητα στο εργασιακό περιβάλλον, με την αναβάθμιση των δεξιοτήτων να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος των απαιτήσεων των εργαζομένων.
Συγκεκριμένα, πάνω από το ένα τρίτο δηλώνει ότι δεν θα δεχόταν μια θέση εργασίας που δεν προσφέρει εκπαιδευτικά προγράμματα για τη μελλοντική αναβάθμιση των δεξιοτήτων τους.
Επιπρόσθετα, οι εργαζόμενοι ενδιαφέρονται περισσότερο για ευκαιρίες μάθησης στους τομείς της τεχνολογίας (40%), ενώ ακολουθούν η τεχνητή νοημοσύνη (31%), οι επικοινωνιακές δεξιότητες (29%), το coaching και mentoring (24%), καθώς και οι δεξιότητες διοίκησης και ηγεσίας (23%).
ΤΗΝ ΙΔΙΑ στιγμή, σύμφωνα με την έρευνα, τα ταλέντα αναζητούν σύνδεση και κατανόηση. Το 27% των εργαζομένων δηλώνει ότι οι εργοδότες τους δεν καταλαβαίνουν τη γενιά τους. Αυτή η έλλειψη κατανόησης μπορεί να εξηγήσει σε κάποιο βαθμό γιατί το 29% των ερωτηθέντων δεν αισθάνεται άνετα να εκφράζει τις απόψεις του, εξαιτίας του φόβου του να κριθεί.
Επιπρόσθετα, περισσότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες (53%) σημειώνουν ότι κρύβουν πτυχές του εαυτού τους στον χώρο εργασίας. Η γενιά Z υπερβαίνει σημαντικά τον μέσο όρο, υπογραμμίζοντας ότι οι εργοδότες πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση για να τους κερδίσουν.
Η ΣΗΜΑΣΙΑ των ευκαιριών μάθησης φανερώνει ότι οι εργαζόμενοι αναζητούν ευκαιρίες συνεργασίας, οι οποίες επηρεάζουν συχνά τις αποφάσεις σχετικά με την αποδοχή νέων ρόλων.
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι η κατανομή των ευθυνών μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών σε θέματα εκπαίδευσης και εξειδίκευσης είναι επίσης ενδεικτική. Ενώ το 18% των εργαζομένων αισθάνεται υπεύθυνο για τη δική του εκπαίδευση, ένα μεγαλύτερο ποσοστό (33%) πιστεύει ότι είναι κυρίως ευθύνη του εργοδότη. Αυτό αντικατοπτρίζει την αυξανόμενη προσδοκία για την ενεργή συνεισφορά των εργοδοτών στη διαρκή ανάπτυξη των δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού τους.
