Του Νίκου Ροδόπουλου, προέδρου της On line Data, τ. προέδρου της ΕΕL
ΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ τραγωδία φέρνει στην επιφάνεια παθογένειες και δυσλειτουργίες δεκαετιών. Αυτόχειρες σε ένα δράμα ανθρώπων, επιχειρήσεων -ελληνικών και ξένων- που όλοι αυτοί
εξουσιάζουν και εξουσιάζονται επηρεάζοντας το σύνολο της κοινωνίας και της πραγματικής οικονομίας. Ο σιδηρόδρομος πλέον «στοχοποιείται» ως υπεύθυνος μιας παγιοποιημένης κακής πρακτικής. Την ίδια στιγμή όμως αποδυναμώνεται η αναγκαία ισχυροποίηση του εθνικού σιδηροδρομικού έργου -τουλάχιστον- στον ευαίσθητο τομέα των εμπορευματικών ροών. Η αποδυνάμωση αυτή θα δημιουργήσει σοβαρές διαταραχές στο εθνικό στρατηγικό σχέδιο της εφοδιαστικής αλυσίδας, χάνοντας έτσι πολύτιμο χρόνο και χώρο στην παγκόσμια εφοδιαστική σκακιέρα.
ΤΟ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΙΚΟ έργο που εξυπηρετούσε ο σιδηρόδρομος δεν έχει σημασία μπροστά στις ζωές που χάθηκαν. Έτσι κι αλλιώς, σχεδόν μονο-πελατειακός ήταν, εξυπηρετώντας κατά κύριο λόγο το λιμάνι του Πειραιά. Εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν και θα εφαρμοστούν όταν χρειαστεί, όπως έγινε την εποχή της Ειδομένης (για να θυμόμαστε) με μεταφορτώσεις και αποστολή στην Κροατία (Κόπερ).
Η ΑΝΑΓΚΑΙΑ και αυτονόητη ύπαρξη ηλεκτροκίνησης, τηλεδιοίκησης και απόλυτης ασφάλειας του σιδηροδρόμου είναι προϋπόθεση για μια Ελλάδα σύγχρονη, ασφαλή, κοινωνικά ευημερούσα και οικονομικά αναπτυσσόμενη.
ΤΟ ΜΑΚΡΙΝΟ 2018, ο Γιούνκερ ως πρόεδρος της Κομισιόν είχε πει μιλώντας σε όλα τα κράτη-μέλη: «Πρέπει να επιτύχετε έναν οικονομικά αποδοτικότερο και ελκυστικότερο τρόπο μεταφοράς που συνδέει τους πολίτες της Ευρώπης και προσφέρει αποτελεσματική εφοδιαστική, και ο οποίος ταυτόχρονα μας βοηθά να προστατεύσουμε το περιβάλλον, μαζί με μια ισχυρή βιομηχανία σιδηροδρομικού εφοδιασμού που κατέχει ηγετική θέση στην παγκόσμια αγορά και παρέχει ασφαλείς θέσεις εργασίας στους πολίτες της Ευρώπης».
ΣΕ ΑΥΤΗ την προτροπή, ως χώρα δεν είχαμε τα ανάλογα αποτελέσματα. Σε αυτό το κάδρο να μην ξεχνάμε και την έλλειψη σιδηροδρομικής σύνδεσης του λιμανιού της Πάτρας, τη σύνδεση του προαστιακού με το Λαύριο και την αλλαγή συρμού στην Κόρινθο.
ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ πρέπει να προσπερνούν τα λόγια και η αποτελεσματικότητα να προηγείται των προθέσεων. Ο Σιδηρόδρομος αποτελεί κύτταρο ανάπτυξης τόσο στην εφοδιαστική όσο και
στην επιβατική διακίνηση. Η εθνική τραγωδία των Τεμπών πρέπει να είναι η τελευταία πράξη σε μια συλλογική δυσλειτουργία του κρατικού μηχανισμού. Οφείλει να είναι το τέλος του
εφησυχασμού, του οποίου το τίμημα είναι πολύ βαρύ.
