Του Κώστα Αγοραστού
προέδρου της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος και περιφερειάρχης Θεσσαλίας
Το ζητούμενο όλων είναι η επιστροφή στην κανονικότητα, η οποία και θα σημάνει την επανάκτηση της οικονομικής ανεξαρτησίας της χώρας. Η παραγωγή είναι συνώνυμο της κοινωνικής ευημερίας και αυτό προσδοκούν και επιδιώκουν όλοι. Οι πολιτικές εξαθλίωσης δεν οδηγούν σε έξοδο από την κρίση αλλά σε έξοδο από τη χώρα.
Γνωρίζουμε όλοι τη φυγή νέων ανθρώπων αλλά και των επιχειρήσεων. Και νομίζω ότι η επανάκτηση της οικονομικής ανεξαρτησίας της χώρας και ο δρόμος της επιστροφής στην κανονικότητα επιτυγχάνεται μόνο με μια παραγωγική επανάσταση, που οδηγεί στην αύξηση των θέσεων εργασίας και του εθνικού πλούτου, ο οποίος διαχέεται προς όλες τις κατευθύνσεις σε όλο τον κόσμο.
Τι πρέπει να γίνει; Αυτή τη στιγμή είμαστε σε έναν ασφυκτικό κλοιό, σε μια ασφυξία φορολογική, ασφαλιστική και μια ασφυξία κοινωνική.
Τι έχουμε; Είμαστε τέταρτοι στον παγκόσμιο δείκτη οικονομικής μιζέριας, με αυξανόμενους φορολογικούς συντελεστές, όταν στην Ευρώπη μειώνονται, και μετά το Brexit έρχονται και άλλες μειώσεις για να πάρουν ένα μέρος των επιχειρήσεων που θα θελήσουν να φύγουν από τη Μεγάλη Βρετανία, με ένα στρεβλό και αναποτελεσματικό ασφαλιστικό σύστημα, με αύξηση της μαύρης εργασίας, γραφειοκρατία, καθυστερήσεις στην αποτελεσματική απονομή Δικαιοσύνης και οπωσδήποτε έχουμε μείωση της παραγωγής εθνικού πλούτου. Επιχειρήσεις έκλεισαν ή έφυγαν από τη χώρα, ενώ οι πολιτικές που ακολουθούνται είναι πολιτικές αναδιανομής της φτώχειας, της ανέχειας και οπωσδήποτε της μετρολογίας των μνημονίων σε συνδυασμό με μια απλή λογιστική διαχείρισης.
Η χώρα χρειάζεται ένα ελληνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και όχι μετρολογία των μνημονίων. Το σχέδιο αυτό πρέπει να βασίζεται στην παραγωγή, χωρίς την παραγωγή δεν γίνεται τίποτε.
Κατά συνέπεια υπάρχουν δύο δρόμοι: Να συνεχιστεί αυτή η αναδιανομή της φτώχειας και της ανέχειας ή να στραφούμε στην παραγωγή, που σημαίνει παραγωγή εθνικού πλούτου, θέσεων εργασίας και χρήματα στην πραγματική τοπική και εθνική οικονομία.
Για να γίνει το δεύτερο εμείς συνεισφέρουμε και έχουμε συνεισφέρει ως Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση με τα έργα. Έχουμε αυξήσει την απορροφητικότητα των έργων. Αυτό δεν είναι ένας απλός αριθμός, είναι έργα στα οποία διεισδύουν μέσα οι επιθυμίες των ανθρώπινων κοινοτήτων, αλλά ταυτόχρονα δουλεύει κόσμος και πέφτει χρήμα στην πραγματική οικονομία. Και τα έργα αυτά χρησιμεύουν για την παραγωγή εθνικού πλούτου, ένας δρόμος λ.χ. σημαίνει πιο ανταγωνιστικά προϊόντα, ασφάλεια μεταφορών ατόμων και εμπορευμάτων κ.ο.κ.
Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τη Θεσσαλία, έχουμε πάνω από 1.278 έργα, ύψους περίπου 1,8 δισ. ευρώ από το προηγούμενο ΕΣΠ και από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, που ολοκληρώθηκαν, ολοκληρώνονται, έχουν προγραμματιστεί και είναι σε εξέλιξη. Πρόσθετα έχουμε άλλα 600 εκατ. από το νέο ΕΣΠΑ Θεσσαλίας.
Από τα 600 εκατ. ευρώ, τα 200 είναι σε εξέλιξη, είναι ενταγμένα και προκηρύσσονται, και ως γνωστόν υπάρχει πρόβλημα με τον νόμο των δημοπρασιών.
Εμείς φτιάχνουμε δρόμους, ποιοτικό νερό για τους οικισμούς και τις πόλεις, βιολογικούς καθαρισμούς για το περιβάλλον, έργα πολιτισμού, αθλητισμού, αγροτικές λιμνοδεξαμενές, υπόγεια δίκτυα ύδρευσης, δίνουμε ενισχύσεις τους νέους αγρότες κ.ο.κ. Επίσης υλοποιούμε έργα σιδηροδρομικά, η ηλεκτροκίνηση του θεσσαλικού σιδηροδρόμου είναι ύψους 110 εκατ., ενώ ολοκληρώνουμε την Κάρλα (αποκατάσταση της λίμνης), ένα έργο ύψους 245 εκατ., που αποτελεί και το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό έργο στην Ευρώπη.
Αλλά όλα αυτά χρειάζονται ένα σωστό περιβάλλον. Για να έχουμε ένα σωστό περιβάλλον και να κάνουμε μια αντίσταση παραγωγής χρειαζόμαστε μείωση φορολογικών συντελεστών -για να παίρνει και τα χρήματα το κράτος, καθώς τώρα δεν τα παίρνει, αφού αυξάνονται αυτοί που αδυνατούν να πληρώσουν-, μείωση του ασφαλιστικού κόστους για να μειωθεί και η μαύρη εργασία, οι τράπεζες να είναι ανοιχτές προς τις χορηγήσεις σε σωστά επενδυτικά προγράμματα, σταθερότητα πολιτική, φορολογική, οικονομική και κοινωνική, έναν αναπτυξιακό νόμο στοχευμένο -γιατί είναι φτωχός αυτός που υπάρχει- και βέβαια ταχύτητα στην απονομή της δικαιοσύνης και πάταξη της γραφειοκρατίας, γιατί έχουμε ένα κράτος στο οποίο οι υπηρεσίες και οι λειτουργίες δεν συνεργάζονται καλά μεταξύ τους.
Επίσης, υπάρχουν μεν χρηματοδοτήσεις από το ΕΣΠΑ, αλλά στις χρηματοδοτήσεις αυτές είναι δύσκολο να μπουν επιχειρήσεις, λόγω της γραφειοκρατίας. Παράλληλα,χρειάζεται μείωση των τιμών των παραγωγικών συντελεστών – βλέπουμε τι γίνεται στα σύνορα όπου πιάνουν λεωφορεία που έχουν στα μπαγκάζια τους φυτοφάρμακα και άλλες δραστικές ουσίες για τον αγροτικό τομέα. Άλλο πρόσφατο παράδειγμα για τη φορολογία αποτελεί η αύξηση του ΕΦΚ στο κρασί, η οποία όπως ήταν αναμενόμενο μείωσε τα έσοδα στο κράτος και αύξησε την παράνομη διακίνηση οινοπνεύματος (κρασί, τσίπουρο).
Περαιτέρω, χρειάζεται μια βελτίωση της κοινωνικής προστασίας των ασθενέστερα οικονομικά ομάδων, να σταματήσει η πολυνομία και η κακονομία που είναι φαύλος κύκλος και έχει σοβαρές συνέπειες στην ποιότητα και λειτουργία της δημοκρατίας – κακογραμμένοι νόμοι με αντιφάσεις και άσχετες τροπολογίες. Και οπωσδήποτε χρειάζεται μια στρατηγική προστασίας των «κρίσιμων» υποδομών, δηλαδή τα δίκτυα μεταφοράς και διανομής ενέργειας, δίκτυα υδροδότησης, συστήματα αεροδρομίων κ.ο.κ.
Δεν μπορεί λ.χ. να πουληθεί όλη η ενέργεια και μετά να υπάρχει ανεξέλεγκτη αύξηση της τιμής της ενέργειας, γιατί αν ιδιωτικοποιηθούν όλα και πουληθούν, μετά θα υπάρχει ανεξέλεγκτη κατάσταση, λ.χ. αν πουληθεί το νερό – το νερό είναι ζωή.
Και οπωσδήποτε για τη διατήρηση των ζωτικών λειτουργιών της κοινωνίας, την υγεία, την προστασία του δάσους, την ασφάλεια κοινωνική και οικονομική.
Εμείς όμως συνεργαζόμαστε, κάνουμε συνέργειες ως Περιφέρειες, το έχουμε αποδείξει και αναλαμβάνουμε πολλές φορές και μεγαλύτερη ευθύνη από αυτή που μας αναλογεί. Οι πόροι είναι ελάχιστοι, έχουμε έλλειψη σε χρηματοδότηση σε πόρους, αλλά και σε ανθρώπινους πόρους, καθώς έχουν μειωθεί λόγω συνταξιοδότησης στο 45% οριζόντια σε όλη την Ελλάδα οι άνθρωποι που δουλεύουν στις Περιφέρειες και χωρίς να αντικατασταθούν, με αποτέλεσμα κρίσιμα πόστα και διευθύνσεις να έχουν πρόβλημα.
Και φυσικά οπωσδήποτε χρειαζόμαστε μεγαλύτερη αυτοτέλεια στα του οίκου μας. Να μην χρειάζεται να υπάρχουν αυτές οι δυσλειτουργίες του κράτους, που επηρεάζουν την πραγματική οικονομία και τώρα στο νέο σύστημα που θέλουμε να πάμε στην ανασυγκρότηση της παραγωγικής διαδικασίας οι Περιφέρειες πρέπει να περάσουν από την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση στην Περιφερειακή Διακυβέρνηση, όλοι οι πολίτες και οι Περιφέρειες να έχουν τη δυνατότητα να αποφασίζουν για τα των Περιφερειών.
Το μοντέλο που ακολουθήσαμε ως σήμερα έχει κλείσει τον κύκλο του. Οριστικά. Ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε από την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση στην Περιφερειακή Διακυβέρνηση. Κι αυτή θα είναι μια εξαιρετικά θετική εξέλιξη για τον επιχειρηματικό κόσμο. Ισχυρές και αυτοδύναμες θεσμικά, οικονομικά και λειτουργικά Περιφέρειες με πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανάπτυξη, στις επενδύσεις, στην παραγωγή, καθώς και εστίες κοινωνικής αλληλεγγύης στα πρότυπα των ώριμων δημοκρατιών του πλανήτη: αυτός είναι ο πιο γρήγορος και ασφαλής δρόμος για να γίνει πράξη η παραγωγική ανασυγκρότηση στην πατρίδα μας, να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, να διατηρηθεί και να ενισχυθεί η κοινωνική συνοχή. Προς την κατεύθυνση αυτή βούλησή μας είναι να συνεχίσουμε και να εμβαθύνουμε τη συνεργασία μας με τους φορείς της βιομηχανίας και της παραγωγής και εν γένει με την επιχειρηματική κοινότητα.
