Της Σοφίας Εμμανουήλ
[email protected]
Συνεργασία και συνεννόηση είναι το κλειδί για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της Ατζέντας 2030 – είτε ως Έλληνες που εκλέγουμε αυτήν τη χρονιά αντιπροσώπους σε Τοπική Αυτοδιοίκηση και Βουλή, εγκαινιάζοντας μια νέα περίοδο στον απόηχο της πιο σφοδρής κρίσης της νεότερης ιστορίας μας, είτε ως Ευρωπαίοι, εν όψει των ανακατατάξεων στα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου και τις νέες ισορροπίες σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κ.ο.κ.
Η Ευρώπη διαθέτει όλα τα μέσα προκειμένου να αντιμετωπίσει ακόμα και τις μεγαλύτερες προκλήσεις, αλλά αυτό που χρειάζεται είναι η συμμετοχή όλων των εταίρων καθώς και η σχετική πολιτική βούληση για την υλοποίηση των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης με ορίζοντα το 2030.
Η Ελλάδα προετοιμάζει το δικό της εθνικό σχέδιο υιοθετώντας μοντέλα μέτρησης της προόδου -ιδιωτικού και δημόσιου τομέα- στην πορεία για την ικανοποίηση των εθνικών στόχων.
Οι επιχειρηματικοί ηγέτες δεσμεύονται για ένα βιώσιμο μέλλον μέσα από την αποτελεσματική υλοποίηση των 17 Παγκόσμιων Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης και είναι ελπιδοφόρο που η ελληνική φωνή δυναμώνει μέσα σε ευρωπαϊκούς φορείς όπως το CSR Europe.
Και καθώς σε επίπεδο χρηματοδότησης οι κανόνες του παιχνιδιού αλλάζουν, με την υιοθέτηση κριτηρίων που σχετίζονται με τον περιβαλλοντικό και τον κοινωνικό αντίκτυπο των επενδύσεων, η Ελλάδα πρέπει να καλύψει το χάσμα εκπαίδευσης των ανθρώπων που θα διαχειριστούν τις προκλήσεις. Διότι δεν είναι μόνον οι επιχειρήσεις που οφείλουν να προσαρμόσουν τα μοντέλα λογοδοσίας τους σε νέα πρότυπα διαφάνειας αλλά και οι δημόσιοι οργανισμοί, οι δήμοι, οι Περιφέρειες κ.ο.κ. Ας λάβουμε υπ’ όψιν ότι το ΕΚ ενέκρινε μελλοντική χρηματοδότηση περιφερειακής ανάπτυξης και συνοχής μετατοπίζοντας την έμφαση από το εθνικό στο περιφερειακό επίπεδο, αυξάνοντας τις επενδύσεις για τις πόλεις και τη βιώσιμη ανάπτυξη του αστικού περιβάλλοντος από 6% σε 10%. Οι αναθεωρημένοι κανόνες οι οποίοι εγκρίθηκαν θα ισχύσουν για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ERDF) και το Ταμείο Συνοχής (CF) από το 2021 ως το 2027 και θα καλύπτουν όλες τις περιφέρειες, με έμφαση στις λιγότερο ανεπτυγμένες κοινότητες, αστικές και απομακρυσμένες περιοχές. Μιλάμε για δαπάνη άνω των 270 δισ. ευρώ στην επόμενη χρηματοδοτική περίοδο και είναι ζητούμενο πώς οι ελληνικοί οργανισμοί θα καταστούν επιλέξιμοι.
Στο νέο περιβάλλον ο ρόλος του χρηματοπιστωτικού συστήματος αλλάζει και αναβαθμίζεται. Μπορεί οι χορηγίες των ελληνικών τραπεζών να ξεπέρασαν τα 400 εκατ. ευρώ σε προγράμματα κοινωνικής υπευθυνότητας την τελευταία δεκαετία, σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία, ωστόσο πλέον καλούνται να συμβάλουν καθοριστικά στον αναπροσανατολισμό των ροών κεφαλαίων προς αειφόρες επενδύσεις, στην ενσωμάτωση της αειφορίας στη διαχείριση χρηματοοικονομικών κινδύνων και στην ενίσχυση της διαφάνειας των οικονομικών δραστηριοτήτων.
Εν κατακλείδι, για να κάνουμε πρόοδο στους 17 ΣΒΑ χρειαζόμαστε ένα άλλο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, αυτό της κυκλικής οικονομίας, με το οποίο θα πρέπει να εκπαιδευτούμε σε έναν άλλο τρόπο κατανάλωσης, όπου τίποτα δεν πάει χαμένο. Ειδικά για τη χώρα μας η κυκλική οικονομία αποτελεί ευκαιρία και ανάγκη. Μπορεί να γίνει καταλύτης για την παραγωγική ανασυγκρότηση και έχει σαφή περιφερειακή διάσταση.
