Του Γιώργου Σταμάτη,
γ.γ. Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Καταπολέμησης της Φτώχειας
Η άσκηση πολιτικής με κοινωνικό πρόσημο αποτελεί ένα από τα δομικά χαρακτηριστικά κάθε σύγχρονου κράτους και προσδιορίζει την ταυτότητα κάθε κυβέρνησης. Ήδη από την εκλογή του στην ηγεσία της Ν.Δ. ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανέδειξε την κοινωνική πολιτική ως μέγιστη προτεραιότητα των προγραμματικών του θέσεων και των πολιτικών του επιλογών. Στο πλαίσιο αυτό, δεσμεύτηκε για ένα πλέγμα υποστηρικτικών υπηρεσιών και στοχευμένων παρεμβάσεων, προκειμένου να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη άσκηση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία και η ισότιμη συμμετοχή τους σ’ όλες τις εκφάνσεις της οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής, χωρίς εμπόδια, διακρίσεις και αποκλεισμούς.
Κομβικό ρόλο μεταξύ των πολιτικών δεσμεύσεων του πρωθυπουργού κατέχει η θέσπιση της υπηρεσίας του προσωπικού βοηθού για τα άτομα με αναπηρία που τον χρειάζονται. Ο προσωπικός βοηθός βρίσκεται στον πυρήνα του θεμελιώδους δικαιώματος στην ανεξάρτητη διαβίωση, το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 19 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία και συνιστά έναν από τους βασικότερους πυλώνες του δικαιωματικού μοντέλου θεώρησης της αναπηρίας.
Με τη θέσπιση της υπηρεσίας του προσωπικού βοηθού υλοποιείται ο στόχος 11 του Εθνικού Σχεδίου δράσης για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, που στοχεύει στην ενίσχυση της ανεξάρτητης διαβίωσής τους και στην εξασφάλιση της πλήρους αυτονομίας τους, βάσει των δικών τους εξατομικευμένων αναγκών, επιθυμιών, στόχων και επιλογών. Η υπηρεσία συμβάλλει ουσιωδώς στην πρόληψη και την αποτροπή της ιδρυματοποίησης, καθώς και στην ανεξαρτητοποίηση του ατόμου από το οικογενειακό του περιβάλλον, βελτιώνοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής των ίδιων των ατόμων και των οικογενειών τους. Ενεργεί σύμφωνα με την καθοδήγηση του ατόμου με αναπηρία και το υποστηρίζει σ’ ένα ευρύ φάσμα τομέων, ανάλογα με τις δραστηριότητες του ατόμου.
Ο ρόλος του προσωπικού βοηθού δεν είναι να αποφασίζει για το άτομο με αναπηρία, αλλά να το υποστηρίζει στις αποφάσεις που το ίδιο λαμβάνει για τη ζωή του και στην εκτέλεση των καθημερινών του δραστηριοτήτων, που το ίδιο δεν μπορεί αυτόνομα να εκτελέσει λόγω έκπτωσης της λειτουργικότητάς του. Ο προσωπικός βοηθός είναι το μέσο επίτευξης της ανεξάρτητης διαβίωσης εκείνων των ατόμων με αναπηρία που χρειάζονται μια τέτοια παροχή, προκειμένου να ζουν αυτόνομα και ανεξάρτητα.
Εκκινώντας από το πιλοτικό πρόγραμμα για τον προσωπικό βοηθό, ικανοποιείται ένα πάγιο αίτημα των ατόμων με αναπηρία, που αποτελούσε παράλληλα πολιτική μας δέσμευση. Ο θεσμός του προσωπικού βοηθού συνιστά ένα ποιοτικό άλμα για την κατοχύρωση στην πράξη της ανεξάρτητης διαβίωσης των ατόμων με αναπηρία, διασφαλίζοντάς τους ίσες ευκαιρίες στην ισότιμη κοινωνική ενσωμάτωσή τους.
