ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ Σάββατο και με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ), η κυβέρνηση αποφάσισε να προχωρήσει στην αναδρομική φορολόγηση των αναδρομικών των συνταξιούχων που είχαν δικαιωθεί με δικαστικές αποφάσεις από το ΣτΕ, για τις αντισυνταγματικές περικοπές που τους επεβλήθησαν με τους ν. 4051/12 και ν. 4093/2012.
Περίπου 1,1 εκατ. συνταξιούχοι θα κληθούν να «επιστρέψουν» έντοκα, σε 48 δόσεις, τον αντίστοιχο φόρο, που υπολογίζεται στα 430 εκατ. ευρώ, από το 1,3 δισ. ευρώ που κατέβαλε η πολιτεία.
Πρόκειται για κοινωνικά άδικη ρύθμιση, που:
α) Δεν πέρασε από κανένα στάδιο κοινοβουλευτικού ελέγχου, ενώ το ζήτημα έχει αναδειχτεί από τις συνταξιουχικές ενώσεις εδώ και αρκετούς μήνες και συνεπώς, η κυβέρνηση θα μπορούσε κάλλιστα να έχει νομοθετήσει «ομαλά» και όχι εκτάκτως, μέσω ΠΝΠ. Αυτή η επιλογή αφήνει σκιές και επιτρέπει να θεωρεί κανείς ότι η πολιτική ηγεσία δεν επιθυμούσε τον αντίλογο και την ανάδειξη του θέματος, που επιτρέπει η κοινοβουλευτική διαδικασία.
β) Είναι κοινωνικά άδικη καθώς η κυβέρνηση όχι μόνο αποστέρησε επί σχεδόν μια δεκαετία όσα ποσά συντάξεων, αντισυνταγματικά, παρακρατήθηκαν από τους συνταξιούχους, αλλά επέλεξε να τους επιστρέψει μόνο τις περικοπές των κύριων συντάξεων και όχι τις περικοπές σε «δώρα» και επικουρικές, παρά την αντίθετη πρόβλεψη των δικαστικών αποφάσεων.
Συνεπώς, ως ελάχιστη ένδειξη κοινωνικής δικαιοσύνης η κυβέρνηση οφείλει ως αντιστάθμισμα να απαλλάξει τους συνταξιούχους από τις σχετικές φορολογικές επιβαρύνσεις.
γ) Είναι επίσης άδικη ρύθμιση διότι η κυβέρνηση επέλεξε να δώσει μέρος των αναδρομικών, χωρίς την παρακράτηση του φόρου, ώστε τα χρήματα να «φαίνονται» περισσότερα, ενώ έρχεται τώρα, εκ των υστέρων, να τα ζητήσει πίσω. Αυτό δεν συνιστά καλή νομοθέτηση, ενώ δημιούργησε συνειδητά μια πλασματική εικόνα προς τους συνταξιούχους.
ΤΗΝ ΙΔΙΑ στιγμή οι συνταξιούχοι που έλαβαν αναδρομικά στο παρελθόν υποχρεούνται μέχρι 28/2/22 να προβούν και σε τροποποιητικές δηλώσεις, για τα έτη 2015 και 2016, προκειμένου να μοιραστούν σε δύο χρήσεις (φορολογικές χρονιές) τα ποσά και να μην προκύψουν υπέρμετρες φορολογικές επιβαρύνσεις.
Σε μια περίοδο που το κόστος ζωής έχει αυξηθεί κατακόρυφα, λόγω των ανατιμήσεων και το εισόδημα των συνταξιούχων δέχεται ισχυρά πλήγματα, η κυβέρνηση επιλέγει να εισπράξει άδικους φόρους, επιδεικνύοντας μια ανάλγητη στάση στους κατ’ εξοχήν μη έχοντες.
