Του Μάξιμου Χαρακόπουλου
Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας και πρώην Υπουργού
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, το 2022 δεν εισήλθε με τους καλύτερους οιωνούς για την παγκόσμια κοινότητα. Κι αυτό δεν οφείλεται μόνο στη δοκιμασία της πανδημίας που επιμένει ακόμη, παρά το ότι έχουν περάσει ήδη δύο χρόνια από την έναρξή της και παρά τους μαζικούς εμβολιασμούς που έχουν πραγματοποιηθεί.
Δικαιολογημένη ανησυχία προκαλεί και η οξύτητα των νέων διεθνών ανταγωνισμών, η πιθανότητα στρατιωτικής αντιπαράθεσης από πυρηνικές δυνάμεις, η τεταμένη έως χαοτική κατάσταση που επικρατεί σε πολλές χώρες, η ενεργειακή κρίση, η κλιματική αλλαγή και η εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού.
Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ επηρεάζεται άμεσα από όλους τους παραπάνω παράγοντες. Η γεωγραφική και η εν γένει γεωστρατηγική της θέση είναι τέτοια -στα σύνορα τριών ηπείρων, στην αιχμή των Βαλκανίων,στο σύνορο συνάντησης του Χριστιανισμού με το Ισλάμ, στην είσοδο της Ευρώπης, στην έξοδο στις θερμές θάλασσες-, που βρίσκεται κυριολεκτικά στο μεταίχμιο των κάθε λογής ανταγωνισμών.
ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ, όμως, για εμάς είναι ότι απέναντί μας έχουμε μια ολοένα και πιο επιθετική και αναθεωρητική Τουρκία, που εκμεταλλεύεται τη διεθνή ρευστότητα, αλλά και την απουσία βούλησης εκ μέρους συμμαχικών μας κρατών να επιβάλουν σοβαρές κυρώσεις για τις παρανομίες που διαπράττει. Γι’ αυτό και η ίδια πολιτική, της Γαλάζιας Πατρίδας, του νεοοθωμανισμού και του παντουρκισμού, θα συνεχιστεί και το 2022, αλλά, το πιθανότερο είναι, και μετά τον Ερντογάν. Η παρουσία τουρκικού στρατού στο Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, το Αζερμπαϊτζάν, και βεβαίως την Κύπρο όπου τινά ζει στον αέρα την όποια πιθανότητα βιώσιμης λύσης- δείχνει τις πραγματικές προθέσεις της Άγκυρας.
Η ΕΛΛΑΔΑ καλείται, επομένως, σε αυτό το σύνθετο και ασταθές διεθνές περιβάλλον να λάβει όλες εκείνες τις αποφάσεις που όχι μόνον θα ακυρώσουν τους κινδύνους που ελλοχεύουν, αλλά θα ενισχύσουν τη θέση της. Αναμφίβολα, το προηγούμενο διάστημα έχει ξεκινήσει να υψώνεται ένα διπλωματικό, αμυντικό και ιδεολογικό τείχος αποτροπής. Η χώρα έχει κερδίσει επαξίως τη θέση της ως σύνορο της Ευρώπης, μετά τα γεγονότα του Έβρου το 2020 και την αποτελεσματική φύλαξη των χερσαίων και θαλασσίων συνόρων. Επίσης, έχει καταστεί βασικός πυλώνας της ευρωπαϊκής πολιτικής στην ανατολική Μεσόγειο, μετά την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία και τις συμμαχίες με τις χώρες της Μέσης Ανατολής και του Κόλπου. Ακόμη, έχει αναβαθμίσει κατακόρυφα τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, ενώ ταυτόχρονα βελτίωσε και αυτές με άλλους παγκόσμιους πόλους,όπως τη Ρωσία, την Κίνα αλλά και την Ινδία.
Ο ΔΡΟΜΟΣ, έχει ήδη ανοίξει, όμως χρειάζεται επιμονή και υπομονή για να φθάσουμε στον επιδιωκόμενο σκοπό, καθώς επίσης σταθερό εσωτερικό πολιτικό περιβάλλον. Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί, σε αυτήν τη συγκυρία, θα ήταν η πολιτική αστάθεια, όπως, άλλωστε, έχει αποδειχθεί και ιστορικά.
