Από την έντυπη έκδοση
Του Αθ.Χ. Παπανδρόπουλου
Λίγοι είναι αυτοί που παρατήρησαν ότι στο πρόγραμμά του για μετά τις εκλογές ο κύριος πρωθυπουργός, αναγγέλλοντάς το με θεαματικό τρόπο στο Μέγαρο Μουσικής, δεν είπε ούτε μια λέξη για την Ευρώπη και τη θέση της χώρας μας σε αυτήν. Από μόνο του το γεγονός αυτό συνιστά σιωπηρή ομολογία εκλογικής ήττας. Και εξηγούμεθα.
Στα θέματα οικονομικής πολιτικής και διαχείρισης, η Ε.Ε. επηρεάζει το 85% των αποφάσεων των χωρών-μελών και στην ελληνική περίπτωση το ποσοστό αυτό είναι 100%. Φέρει δε την υπογραφή του κυρίου πρωθυπουργού.
Κατά συνέπεια, αν μετά την 7η Ιουλίου παραμείνει στη θέση του, η πολιτική που θα ακολουθήσει στην οικονομία και όχι μόνον θα είναι άμεσα και έμμεσα ευρωπαϊκά ελεγχόμενη. Τελεία και παύλα.
Στο επίπεδο αυτό, όμως, οι συσχετισμοί στην Ευρώπη έχουν αλλάξει και αυτό είναι κάτι που ο κ. Αλέξης Τσίπρας αποσιώπησε εντέχνως. Κατά πρώτον λόγο η αριστερά, στην οποία ιδεολογικά ανήκει, βγήκε χαμένη από τις ευρωεκλογές και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η παρουσία της θα είναι αισθητά μειωμένη (5,6%). Το ίδιο ισχύει και για τη σοσιαλδημοκρατία, στους κόλπους της οποίας ο κύριος πρωθυπουργός θα ήθελε να ενταχθεί, εγχείρημα όχι εύκολο για την ώρα.
Συνολικά έτσι, αριστερά και κεντροαριστερά, συγκεντρώνουν 25% στην Ευρωβουλή, ήτοι έχουν 192 ευρωβουλευτές στους 751. Αντιθέτως η κεντροδεξιά και οι Φιλελεύθεροι με 280 ευρωβουλευτές ξεπερνούν το 37% στη νέα Ευρωβουλή χάρη στην ενίσχυση της φιλελεύθερης ομάδας.
Όμως, στο νέο Ευρωκοινοβούλιο, οι ευρωσκεπτικιστές φθάνουν το 25% και διαθέτουν 193 ευρωβουλευτές, οι οποίοι θα ασκούν συνεχώς πίεση πάνω στα θέματα της μετανάστευσης και της χρηστής διαχείρισης κατά την αντίληψή τους των κοινοτικών πόρων.
Πώς αυτό; Ένα παράδειγμα των προθέσεων των άκρων αρκεί: Ο πρόεδρος της Αυστρίας εκφράζει πολύ γλαφυρά πώς βλέπει τις εξουσίες εντός της Ευρώπης. Όποιος «πληρώνει» -δηλαδή προσθέτει στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό- έχει λόγο στην Ευρώπη. Όποιος δεν πληρώνει (λ.χ. Ελλάδα) δεν πρέπει να έχει δικαίωμα ψήφου. Τόσο απλά. Οι έχοντες ελέγχουν, ενώ οι μη έχοντες πρέπει να ακούνε και να μη μιλάνε. Οι ευρωσκεπτικιστές ποντάρουν σε καταγγελίες για σπατάλες στην Ε.Ε. και στο επίπεδο αυτό θα παίζουν άσχημα παιχνίδια. Συνεπικουρούμενοι και από τις γνωστές φαιο-κόκκινες αντιευρωπαϊκές δυνάμεις. «Το έργο της νέας κυβέρνησης θα δεχτεί μεγάλη πίεση από τους θεσμούς, επειδή οι αντιευρωπαϊστές δεν θα μας αφήσουν να ξεφύγουμε από τις δεσμεύσεις μας. Εν γένει, η προσπάθεια όλων των ακροδεξιών δυνάμεων θα είναι να πιέσουν ώστε το κάθε έθνος να έχει μεγαλύτερη δύναμη και η Ευρώπη λιγότερη – με στόχο να επιστρέψουμε σε μια απλή τελωνειακή ένωση. Ακόμη όμως τα ακροδεξιά κόμματα, όπως του Φάρατζ και της Λεπέν, που σημείωσαν νίκες δεν έχουν μία κοινή γραμμή – άλλωστε ο Φάρατζ θα πιέσει να βγει η Αγγλία από την Ευρώπη, σε αντίθεση με τη Λεπέν, που θέλει να αλλάξει τα πράγματα εκ των έσω… Μάλλον η Λεπέν γνωρίζει ότι η Γαλλία δέχεται το μεγαλύτερο μερίδιο των επιδομάτων για τους αγρότες μέσα από την Κοινή Αγροτική
Πολιτική της Ευρώπης και μια έξοδος δεν συμφέρει» τονίζει ο κύριος Νίκος Παπανδρέου, που παρά το καλό του σκορ δεν εξελέγη ευρωβουλευτής με το ΚΙΝΑΛ.
Θέτει έτσι ένα σοβαρό πρόβλημα, το οποίο είτε ο κ. Αλέξης Τσίπρας είτε ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης θα το βρουν μπροστά τους, με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται και για τις οικονομικές πολιτικές τους, αν σχηματίσουν κυβέρνηση.
Δυστυχώς δε η αποσιώπηση όλων των παραπάνω εξελίξεων αποτελεί κατά τη γνώμη μας σοβαρή παράλειψη, με ξεκάθαρο αντιδημοκρατικό χαρακτήρα.
Κατά τα άλλα, στο νέο πολυπολικό ευρωκοινοβουλευτικό τοπίο όπου ήδη μάχη εκ του συστάδην δίνεται για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η νέα ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να ξεκαθαρίσει τις θέσεις της απέναντι στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
Την ώρα που η Τουρκία αποδυτικοποιείται και οι σχέσεις της Δύσης με το Ιράν είναι όλο και πιο τοξικές, η Ελλάδα ναι μεν αναβαθμίζεται γεωπολιτικά, πλην όμως πρέπει να αποκτήσει και ένα κάποιο οικονομικό βάρος, εμπνέοντας εμπιστοσύνη στους διεθνείς επενδυτές.
Είναι αναγκαίο έτσι η νέα κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει ποια Ευρώπη θέλει και πώς αυτή θα μπορέσει να οικοδομηθεί στην παρούσα συγκυρία. Κρίσιμη από την άποψη αυτή είναι η ελληνική παρουσία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, χώρος στον οποίο οι γελωτοποιοί θα προσπαθήσουν να δείξουν ότι υπάρχουν, πλην όμως γρήγορα θα μπουν στο περιθώριο. Το καλό νέο στη νέα Ευρωβουλή είναι ότι τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα έχουν κερδίσει περίπου τα δύο τρίτα των εδρών, αλλά θα είναι πολύ προσεκτικά στις αποφάσεις και δράσεις τους. Άρα αρκετά πράγματα θα αλλάξουν σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν και αυτό καλό θα ήταν οι πολίτες που θα πάνε στις κάλπες να το γνωρίζουν…
