«Ένα πράγμα είναι βέβαιο. Αν ο επικεφαλής έχει ενθουσιαστεί με την ιδέα μίας ανόητης αγοράς, τόσο οι εσωτερικοί υπάλληλοι όσο και οι εξωτερικοί σύμβουλοί του, θα καταλήξουν σε ό,τι στοιχεία και εκτιμήσεις χρειάζονται για να δικαιολογήσουν τη στάση του. Μόνο στα παραμύθια λένε στον βασιλιά ότι είναι γυμνός».
Τάδε έφη ο Γουόρεν Μπάφετ, σαν σήμερα, 27 Φεβρουαρίου 1998. Ο «προφήτης της Όμαχα» αναφερόταν βεβαίως στους CEO επιχειρήσεων, που αποφασίζουν να προχωρήσουν σε μία εξαγορά, ανεξάρτητα από το εάν έχει λογική ή όχι. Αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να μιλάει και για πολιτικούς ηγέτες, που έχουν «αγοράσει» ένα αφήγημα και δεν λένε να ξεκολλήσουν από αυτό.
Υπουργοί, βουλευτές, στελέχη του κόμματος θα τους διαβεβαιώσουν για τη σοφία της επιλογής τους. Ακόμη και οι εξωτερικοί σύμβουλοι – χρυσοπληρωμένοι συχνά – δεν θα προσπαθήσουν να τους αλλάξουν γνώμη. Θα εστιάσουν στο πώς μπορούν να «πουλήσουν» το αφήγημα καλύτερα στην κοινή γνώμη. Και σε καμία περίπτωση δεν θα πουν στον «βασιλιά» τους ότι είναι γυμνός.
Αύριο η χώρα θα παραλύσει από έναν γενικό ξεσηκωμό για τα Τέμπη. Για μία εθνική τραγωδία, που δύο χρόνια μετά ζητάει απαντήσεις. Από έναν κόσμο, που ζητάει να μάθει την αλήθεια, να τιμωρηθούν οι ένοχοι, αλλά και να ληφθούν, επιτέλους, μέτρα ώστε τα τρένα να είναι ασφαλή.
Το αρχικό αφήγημα έχει προ πολλού καεί. Ο «βασιλιάς» αγόρασε λάθος αφήγημα, εκτέθηκε, το ομολόγησε σε τηλεοπτική συνέντευξη και τελικά… του πρόσφεραν νέο αφήγημα. Αυτό της «προσπάθειας αποσταθεροποίησης». Επιμένει σε αυτό, διαμηνύοντας μάλιστα πως «το κοινοβουλευτικό σύστημα έχει τους δικούς του κανόνες. Στη Δημοκρατία αδιέξοδα δεν υπάρχουν».
Θα συμφωνήσουμε απολύτως με τον πρωθυπουργό. Στη Δημοκρατία, όπως και στα παραμύθια άλλωστε, όντως δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Δεν υπάρχει όμως ούτε εγγυημένο «τέλος καλό, όλα καλά» όσο και εάν και οι αυλοκόλακες διαβεβαιώνουν τον βασιλιά πως μπροστά στη λαϊκή δυσφορία δεν μένει «γυμνός».
