Skip to main content

Ποιες τάσεις θα επικρατήσουν στη ναυτιλιακή βιομηχανία την επόμενη δεκαετία

Της Kirsi Tikka
Η κα Kirsi Tikka είναι εκτελεστική αντιπρόεδρος & ανώτερος σύμβουλος σε ναυτιλιακά θέματα της ABS.

Δεδομένου του γρήγορου ρυθμού τεχνολογικής ανάπτυξης, δεν είναι πραγματικά εφικτό να προβλέψει κανείς λεπτομερώς το μέλλον, έστω και για τα επόμενα 10 χρόνια. Ωστόσο, μπορούμε με βεβαιότητα να κάνουμε ορισμένες προβλέψεις βάσει των τάσεων που υπάρχουν σήμερα. H ναυτιλιακή βιομηχανία θα μετασχηματιστεί λόγω της αυξημένης αυτοματοποίησης, των δεδομένων, της συνδεσιμότητας και των βελτιωμένων δυνατοτήτων ανάλυσης, καθώς και των ψηφιακών εναλλακτικών λύσεων στις εμπορικές συναλλαγές.

Υπάρχουν δύο βασικοί παράγοντες της τεχνολογικής ανάπτυξης: οι κανονισμοί και η οικονομική βιωσιμότητα. Έως το 2030, θα έχει πραγματοποιηθεί η μετάβαση σε καύσιμα χαμηλής περιεκτικότητας σε θείο ή ο καθαρισμός καυσαερίων. Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι τα συμμορφούμενα καύσιμα θα είναι ευρέως διαθέσιμα έως τότε.

Μέχρι το 2030, ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (ΙΜΟ) θα έχει επίσης οριστικοποιήσει τη στρατηγική μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (GHG) και θα έχει καταλήξει σε βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα μείωσης. Η βιομηχανία θα προσπαθήσει να επιτύχει τον στόχο μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (GHG) ανά μεταφορά φορτίου κατά 70%.

Η βελτίωση της απόδοσης του σημερινού σχεδιασμού των πλοίων θα είναι προκλητική, αλλά ακόμη και στην περίπτωση που η τεχνολογία, όπως το ΥΦΑ ως καύσιμο ή η υβριδική πρόωση, υποστηρίξει τη μείωση των εκπομπών, η αντικατάσταση ή ο εκσυγχρονισμός του παγκόσμιου στόλου σε 10 χρόνια δεν είναι εφικτός. 

Αντίθετα, ο φιλόδοξος στόχος θα επιτευχθεί με τον συνδυασμό της προόδου στον τομέα της τεχνολογίας των πλοίων, τη βελτίωση της απόδοσης και της λειτουργίας των πλοίων, τα νέα καύσιμα χαμηλής περιεκτικότητας σε άνθρακα και τις εναλλακτικές λύσεις πρόωσης, καθώς και τα βασιζόμενα στην αγορά μέτρα. 

Οι ναυλωτές θα συμβάλουν στην καθοδήγηση της διαδικασίας παρακολουθώντας όλο και περισσότερο τις επιδόσεις των πλοίων και ενδέχεται να προτείνουν τις δικές τους απαιτήσεις μείωσης των εκπομπών πριν από τους κανονισμούς του ΙΜΟ.

Η πρόβλεψη και η βαθμολόγηση των πλοίων θα έχουν θεμελιωθεί με σταθερότητα έως το 2030. Η ταξινόμηση θα χρησιμοποιεί δεδομένα δυναμικής κατάστασης για να βοηθήσει τον προγραμματισμό των επιθεωρήσεων έτσι ώστε οι επιθεωρήσεις να είναι λιγότερο αποσπασματικές, βασιζόμενες όχι ημερολογιακά αλλά στην κατάσταση (του πλοίου).

Αυτά τα δεδομένα απόδοσης των πλοίων σε πραγματικό χρόνο, σε συνδυασμό με την ανάλυση δεδομένων και την εκμάθηση μηχανών, θα στηρίξουν μια σειρά αποφάσεων στο μέλλον, είτε από ρυθμιστικές αρχές, είτε από ναυλωτές είτε από οργανισμούς αξιολόγησης.

Ως επακόλουθο του συνεχώς αυξανόμενου καθοριστικού ρόλου των δεδομένων των πλοίων, της κατανόησης και του προγραμματισμού του τρόπου συλλογής και χρήσης των δεδομένων, η ποιότητα των δεδομένων και η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο θα είναι όλα θεμελιώδη στοιχεία που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη από τον σχεδιασμό τους έως και τη λειτουργία τους.

Πολλές νέες τεχνολογίες που υποστηρίζουν τη συμμόρφωση με τους κανονισμούς καθώς και μειώσεις του κόστους θα προκύψουν από αυτόνομα έργα ανάπτυξης πλοίων, αλλά η εφαρμογή των τεχνολογιών αυτών δεν θα απαιτήσει νέα πλοία, η τεχνολογία μπορεί να ωφελήσει τα πλοία του σήμερα.

Το πλοίο που κατασκευάστηκε σήμερα θα εξακολουθεί να είναι βιώσιμο αλλά μπορεί να επωφεληθεί ή να απαιτηθεί ο εκσυγχρονισμός του. Το 2030, τα περισσότερα πλοία θα έχουν ενταχθεί στο Διαδίκτυο των Πραγμάτων και θα αποτελούν μέρος του Διαδικτύου των Πλοίων. Κάτι τέτοιο θα έχει ως αποτέλεσμα την αυξημένη συνδεσιμότητα πλοίου-ξηράς, με έμφαση στην αποτελεσματικότερη λειτουργία του στόλου, όχι μόνο του μεμονωμένου πλοίου.

Οι αυτόνομες εφαρμογές πλοίων σε περιορισμένο ελεγχόμενο περιβάλλον θα αποτελέσουν ένα σημαντικό δοκιμαστικό περιβάλλον για πολλές από τις νέες τεχνολογίες, καθώς η βιομηχανία είναι πιθανό να μην τις υιοθετήσει χωρίς κάποιο αποδεικτικό στοιχείο όσον αφορά τη λειτουργικότητα τους και τη σχέση κόστους/οφέλους. Η μετάβαση σε αυτόνομα πλοία για θαλάσσιες μεταφορές ανοικτής θαλάσσης δεν φαίνεται να είναι στον κοντινό ορίζοντα.

Άλλες νέες τεχνολογίες στις οποίες μπορούμε να αναφερθούμε περιλαμβάνουν την παραγωγή προσθέτων ή την εκτύπωση 3D. Σε συνδυασμό με την αυξανόμενη αξιοπιστία και ανθεκτικότητα των συστημάτων και την πρόβλεψη / προληπτική συντήρηση θα μπορούσαν να εισαγάγουν μια βαθμιαία αλλαγή στη διαχείριση των αποθεμάτων των ανταλλακτικών και τη συντήρηση και λειτουργία των πλοίων.

Θα απαιτηθεί η προσέγγιση συστημάτων κατά τον σχεδιασμό και οι απαιτούμενες προϋποθέσεις καθώς και ένα επίπεδο τυποποίησης για την επίτευξη της αυξανόμενης αξιοπιστίας και ανθεκτικότητας. Η ευρεία ποικιλομορφία στις διαδικασίες κατασκευής και η ποιότητα μπορούν να αντιμετωπιστούν με την αυξημένη τυποποίηση και τη χρήση της ρομποτικής. Το ερώτημα παραμένει κατά πόσον η βιομηχανία είναι προετοιμασμένη για το τέλος της εποχής στην οποία κάθε πλοίο, ή σειρά πλοίων, είναι πρωτότυπο.

Οι πλατφόρμες εμπορικών συναλλαγών, η τεχνολογία blockchain και το κρυπτονόμισμα (crypto currency) είναι πιθανό να μεταμορφώσουν και να βελτιστοποιήσουν ολόκληρη την εφοδιαστική και μεταφορική αλυσίδα. Η μετατροπή αυτή είναι πιθανό να πραγματοποιηθεί πριν από τις μεγάλες αλλαγές στον σχεδιασμό και την τεχνολογία των πλοίων.
Όλες αυτές οι αλλαγές απαιτούν ρυθμιστικές τροποποιήσεις και εκτεταμένη ανάπτυξη και καινοτομία προϊόντων. Οι νέες τεχνολογικές εξελίξεις θα πρέπει να έχουν ακόμα καλύτερες επιδόσεις όσον αφορά την ασφάλεια και το περιβάλλον από ό,τι αναμένεται σήμερα από τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις. Εάν ο μετασχηματισμός εφαρμοστεί με επιμέλεια, τότε η ναυτιλία θα αποτελέσει μια πιο αποδοτική, ασφαλέστερη και πιο υπεύθυνη βιομηχανία από ό,τι σήμερα.